05 kwietnia 2016

Radek Ziemic

Ballada o życiu po 40-tce

Blogu psychokit.pl nie czytam, ale od czasu do czasu coś do mnie dzięki, a może jedynie: za sprawą Taraki dociera. Nieco mnie to zazwyczaj irytuje, ale jako gentlemen w starszym wieku milczę taktownie. Przeczytawszy jednak zamieszczone dzisiaj "Bajki o życiu po 40-tce" nie zdzierżyłem. Pozwalam sobie zatem na komentarz, i dodaję, że będzie on zrozumiały dla tych, którzy zapoznali się z rzeczonym artykułem.

Kilka prostych spostrzeżeń najpierw.

A więc polemizując ze schematami, Autorka sama tworzy arcyschemat, megauogólnienie. Aż wstyd.
   Po drugie, jest w tym tekście jakaś podskórna (auto?)agresja, jakaś frustracja. Autorka jest w ewidentnym kryzysie (choć w innych jej tekstach też jest jakiś niepokój, napastliwość).
   Po trzecie, kto w ogóle polemizuje z popularną psychologią?! Po co tracić czas, nie lepiej przejść się do lasu?
   Po czwarte, na podstawie jednego artykułu pisze się o jakiejś tendencji w psychobiznesie. Nie ma tu żadnych solidnych badań, żadnej solidnej ramy pojęciowej. Gdybym miał użyć stylu Autorki napisałbym, "ot, taka sprytna neurotyczna gadanina".

Nie jest też dla mnie do końca jasne, dlaczego jakoś tak bardziej interesujemy się na Tarace czterdziestolatkami, no ale mniejsza.

A teraz bardziej osobiście. Po 40-tce urodziła mi się córka, i to już wystarczy, by uznać to za coś, jak mawia młodzież, zajefajnego.
   Po 40-tce to najbardziej świadomy okres mojego życia, z czym wiąże się wiele niepokojów, bólu (nigdy wcześniej w życiu, moim życiu, nie był tak duży), ale też świat stał się niepojęty (choć nierzadko bywał już wcześniej).
   Tak, po 40-tce poduczyłem się pływać i przepływam kraulem 40 basenów, czego nie robiłem przez poprzednie dziesięciolecia. Bardzo mnie to cieszy i zamierzam tę liczbę zwiększać. Do 60-tki chciałbym zrobić żółty czepek i kurs ratownika.
   Po 40-tce rzuciłem palenie. Po ponad ćwierć wieku jarania. Zacząłem, mając 16. (To jest dopiero dziwny wiek!)

Tak, po 40 zaczyna się widzieć śmierć, chyba, że widziało się i czuło ją wcześniej. (Kurde, czy ktoś przed 40-tką myślał, że będzie nieśmiertelny? Ja już w wieku mniej więcej 20 lat uznałem tę ideę za bezsensowną.).
Kurde Felek, przed 40-tką nie ma lęku, bólu, rozpaczy itd.??!! Spośród wszystkich moich znajomych, którzy popełnili samobójstwo, tylko jeden zrobił to po 40-tce. Reszta po 20-tce. 

I na koniec: po 40-tce znalazłem TARAKĘ! Szałas potu, grób wojownika, medytacje transowe, kurde! Rozkosze życia! (Trzeba Dziewczynę zabrać na jakieś warsztaty! Niech pochodzi po ogniu. :-)

I jeszcze - lubię kobiety 40+ :-) Oczywiście, najbardziej moją żonę. :-)

Tak, żeby czerpać radość z życia bez względu na wiek, trzeba być trochę freakiem. 

A Autorka tego artykułu powinna sobie przeczytać "Kobietę trzydziestoletnią" Balzaka, żeby uzmysłowić sobie, że życie zaczyna się po 40-tce, bo... [i tu już ostro przegnę, ale za to świadomie] ...życie zaczyna się każdego dnia. (A żeby to przegięcie osłabić powiem: ...bo każdego dnia może się skończyć).

A tu numerek dla Wszystkich, który usłyszałem, mając lat 16, w Teatrze Nowym w Poznaniu. Jestem po czterdziestce - nadal mi się podoba:

https://www.youtube.com/watch?v=NAoOoVKPEdY

PS. Żebym nie wyszedł na gościa, który z niewiadomego powodu cieszy się jak prosię w deszcz powiem, że około 40 roku życia zaczęła się u mnie depresja.

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.