Ponad rok temu pisałem blog pt. „Ateny, Jerozolima, Ganges” - polecam te teksty nadal! Mówi się, że europejska-zachodnia cywilizacja stoi, jak na dwóch nogach, na dwóch symbolicznych założycielskich miastach: Atenach i Jerozolimie. Z Aten mamy poważanie dla rozumu, racjonalizm, matematykę, geometrię, naukową metodę (z powodzeniem stosowaną już przez Starożytnych), demokrację i republikański ustrój, a z nim kult wolności; jeśli do Aten dodamy Rzym, to i prawo. Z Jerozolimy mamy chrześcijaństwo (jako jedną z jerozolimskich religii, bo stamtąd także judaizm i islam), kapłaństwo i kościoły, pojęcie grzechu, archetyp kontrolującego boga, święte pisma i czekanie na „koniec świata” lub „królestwo boże”, czyli wielką przemianę wszystkiego. Te dwa składniki, ateński i jerozolimski, nie pasują do siebie jak mało co, nie mieszają się jak olej z wodą i bywały w historii w ostrym konflikcie, póki nie nauczyły omijać się i przymykać oko na różnice.

Dość niedawno przybył trzeci nurt, który pozwoliłem sobie nazwać, ale nie od miasta, bo takiego nie znajduję, tylko do rzeki: od Gangesu. Pomijając nieistotne szczegóły, głównym wynalazkiem, który z prądem Gangesu przypłynął, jest medytacja jako skupienie umysłu i praca z umysłem (i przy okazji zwykle też z ciałem) – czyli joga. Joga najszerzej rozumiana, w której mieści się także buddyzm. Gangejskie nauki i sposoby pochodzą z Indii, często – jak zen – przez kraje pośrednie. Ale zauważono, że nawiązują do przekazów i wzorów starszych, obecnych w wielu kulturach i nazywanych przez naukę szamanizmem. Szamanizm i joga wspólne mają to, czego nie ma poza nimi: pracę z umysłem.

Moja teza, z tamtego blogu, była taka, że Ateny i Ganges znakomicie się wzajemnie dopełniają i godzą, a Jerozolima z oboma – nie bardzo.

Taraka – to o czym tu piszemy i jak piszemy - należy do Gangesu i Aten. (Co znaczy, że nie do Jerozolimy.)

Zaloguj się - aby napisać komentarz   Rejestracja - jeśli nie masz konta w Tarace