Jechałam samochodem drogą, wijącą się poprzez niezwykle piękne góry i doliny. Droga była pusta, pogoda doskonała.

Jedyną przeszkodę stanowiły znaki drogowe, które znienacka przesuwały się z prawego pobocza na lewe w poprzek drogi. Musiałam bacznie obserwować ich ruch, często wymagało to intuicji, aby w stosownym momencie zwolnić czy dodać gazu. Każdy znak miał inny sposób ruchu, niektóre przesuwały się tylko trochę na lewą stronę, by zaraz wrócić i uderzyć w auto. Udało mi się przejechać całą tę drogę bez kolizji z nimi. Na końcu trasy była tablica informująca, że cała ta malownicza trasa z niespodziankami miała 7 km.

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.