W obecności innych osób i przy pełnej świadomości doświadczyłem Stanu Duszy. Od tego czasu stałem się WIEDZĄCY. To co dla innych jest co najwyżej wiarą, dla mnie jest WIEDZĄ wynikającą z własnego doświadczenia. Od tego czasu WIEM ŻE ISTNIAŁEM PRZED TYM ŻYCIEM I BĘDĘ ISTNIAŁ PO NIM JAKO DUSZA. Wiem że Dusza...

Moje przywitanie

Zanim zacznę przywitam się i wytłumaczę.
Kochani, jestem tu nowy i jestem zachwycony tym, co się tu dzieje. Taraka i to co tu spotkałem to wspaniała prawdziwa magia. Miałem całkiem inne plany ale kocham działać spontanicznie. Więc się dostosowuję to tego magicznego miejsca, magicznego Wojtka, Krzyśka i wszystkich innych. Nawet Tarotowa Wyrocznia Taraki to istna magia. Wojtku, to nie jest wazelina, nie mam w zwyczaju gadać głupot i pustych komplementów, po prostu tak jest. Jak znajdę jakieś błędy to też Ci je wskażę, oczywiście z życzliwością i chęcią pomocy w poprawieniu twojego wspaniałego dzieła. Wojtek, nie znam Cię osobiście, ale musisz być piękną Duszą skoro tu są takie energie bo to Ty jesteś ich źródłem. A twoje energie i Dusza przyciągają też inne podobne. Dziękuję. Postaram się dołożyć swój kwant podobnych pozytywnych energii.

Od pierwszego mojego komentarza poczułem się tu otoczony bliskimi przyjaciółmi. To sprowokowało mnie i spowodowało napisanie tego artykułu albo może nawet tryptyku. W którym dzielę się z wami czymś o czym nikomu dotychczas nie opowiadałem. Poza moją żoną. Nawet prywatnie nikomu o tym nie opowiadałem a co dopiero publicznie. Ale jestem wśród przyjaciół więc podzielę się z wami moim doświadczeniem.

Dziękuję Wojtkowi i Krzyśkowi za zainspirowanie mnie do tego kroku.

Dodam tylko że nawet gdybym się zdecydował na taki artykuł to by był on zwieńczeniem większego cyklu. A nie pierwszym tekstem. Ale kocham działać spontanicznie i reagować na to co się pojawia.

Przechodzę do rzeczy.

Jestem Duszą

Oczywiście to uproszczenie. Bo jestem częścią Duszy, jej ziemską formą i częścią jej istnienia. Jestem Andrzej, zwykły, normalny (tu zdania mogą być podzielone), przeciętny człowiek. Którego spotkał fenomen doświadczenia Stanu Duszy. Ale w moim przypadku ten stan nastąpił przy pełnej mojej świadomości. W obecności wielu innych osób. Poza tym byłem do niego celowo doprowadzony ponieważ było to częścią terapii.

Więcej niż marzenie - bo przeznaczenie

Urodziłem się i jestem przeciętnym człowiekiem. Nie bogaty i nie biedny, nie mądry i nie całkiem głupi, nie anioł ale też nie bandyta czy oszust. Zawsze byłem i jestem logiczny umysł ścisły. W pewnym momencie życia chciałem zmienić je na lepsze i zacząłem czytać na ten temat i uczestniczyć w różnych treningach. Miałem szczęście trafić na dobre książki i takie treningi. To mnie wciągnęło w opozycyjny do dotychczasowego świat duchowości i rozwoju. Kolejnym szczęśliwym i wyjątkowym fartem bardzo szybko trafiłem na trenera i trening, który całkowicie odmienił moją świadomość i moje życie.

Martyn Carruthers

Pierwszy raz w życiu sam, z własnej woli, siadłem w pierwszym rzędzie i chłonąłem wszystko jak gąbka, która całe życie spędziła na pustyni bez kropli wody.

Trzeci dzień treningu, praca z konfliktem wewnętrznym i z subosobowościami. (To nie jest artykuł dla trenerów więc skracam i przejdę od razu do tematu). W którymś momencie zgłaszam się do pokazu i Martyn mnie wybiera.

Stan Duszy

Wychodzę na środek. Pokaz jest na stojąco. Martyn, jak często, jeszcze tłumaczy coś grupie i zaczynamy pracę. To trwa jakiś czas, nie wiem, chyba koło godziny. Pomijam opis całości i przechodzę od razu do naszego tematu... Jeszcze tylko uwaga. Jestem w pełni świadomy w trakcie całej demonstracji. Ostatni etap sesji - pokazu...

Dodam tylko że oczywiście w tym przeżyciu było znacznie więcej doznań, przeżyć i emocji niż jestem w stanie opisać. A tym bardziej ile mogłem i powiedziałem tam, kiedy stałem w Stanie Duszy przed grupą. Jednym z tych doznań było doświadczenie tego że jako Dusza istniałem przed tym życiem i będę istniał po tym życiu.

Z ciekawostek dodam, że przez kolejne parę dni wręcz fizycznie czułem jakby mi otwarto czaszkę i uruchomiono potężny kanał przepływu energii. Wręcz fizycznie czułem przepływ potężnej energii przez czubek głowy. Tak silny że było to na granicy bólu. Ale jednocześnie czułem się bezpieczny. Nie bałem się tego mimo że nie byłem na to przygotowany. W ogóle później, po tym działo się masę różnych dziwnych rzeczy, które normalnie spowodowały by u mnie lęk i obawy. A ja mimo wszystko cały czas czułem się bezpieczny i spokojny.

Dodam też, że z czystym sumieniem i pełnym przekonaniem mogę stwierdzić że ten przepływ energii jest potwierdzeniem istnienia czakr. I ich energetycznych działań. Po prostu wraz z doświadczeniem Stanu Duszy otworzyła mi się Czakra Korony. Czułem to fizycznie i po prostu wiedziałem i wiem że to było działanie Czakry Korony i jednocześnie jakiś kanał łączności energetycznej z czymś u góry. Teraz sobie uświadomiłem że nigdy nawet nie zastanawiałem się z czym byłem/jestem połączony. Czy z Duszą czy czymś jeszcze wyżej. I szczerze mówiąc nie wiem. Ale też wiem że od tamtego czasu często szybko pojawiają mi się odpowiedzi na takie pytania. Ale też wiem że nie ja, jako Andrzej decyduję o tym czy i kiedy się pojawią odpowiedzi.

Martyn potem komentował i omawiał całe to wydarzenie. Mówił, że nie jestem pierwszym takim przypadkiem. Ale pierwszy raz zdarzyło się, że człowiek praktycznie z ulicy, bez wielu sesji i treningów osiąga Stan Duszy. Zwykle konieczne jest kilkanaście a nawet kilkadziesiąt sesji. I to bardzo zaawansowanych. Nie wiem kto był bardziej zdziwiony i zaskoczony tym co się stało, Martyn czy ja. Z perspektywy też wiem, że to było wyjątkowe wydarzenie na które nie byłem gotowy. To był rzut kogoś kto nie umie pływać nie tylko na głęboką wodę ale wręcz na najgłębszy ocean.

Dusza

Co lub kto to jest Dusza. Jak już pisałem, nie mam swobodnego dostępu do tej wiedzy. To druga strona, to Dusza decyduje o tym co i kiedy się dowiaduję ja jako Andrzej. Pewną wiedzę i odpowiedzi uzyskuję od razu jak tylko pojawi się pytanie, inną uzyskuję z czasem. Wiem też że niektóra wiedza nie jest dla mnie korzystna i nie jest mi potrzebna. Mam tego pełną świadomość i cieszę się i w pełni zadowalam tym co jest. Tym co się pojawia samoistnie. Piszę o tym żeby było jasne, że mimo że trochę wiem to jest to tylko mały wycinek wiedzy. I jak mówię że wiem to znaczy, że to czuję, ale czuję na poziomie pewności. W innym przypadku po prostu nie wypowiadam się na dany temat. No i warto pamiętać że staram się opisać coś czego nie da się opisać.

Trochę z tego co wiem. Hasłowo. To co mi przyjdzie teraz do głowy.

Dusza jest czystą, dojrzałą miłością. I tak jak nie można opisać miłości tak nie można opisać Duszy.

Zdecydowana większość opisów Boga to po prostu opis Duszy.

Dusza ma wiek. Nasze życie tu na ziemi to kolejny etap rozwoju Duszy.

Oczywiście to nie my mamy Duszę tylko to Dusza ma nas. Ale nie w pełni bo jako ludzie mamy wolną wolę i związaną z nią niezależność. Możemy podążać w stronę spełnienia lub zboczyć z tej drogi.

Stan Duszy, to nasz naturalny stan. Człowiek Dusza to po prostu pełny człowiek, którego wszystkie poziomy świadomości czy inne duchowe części optymalnie współpracują.

Człowiek Dusza to też opis człowieka który żyje w zgodzie z Duszą, w Stanie Duszy. Taki człowiek jest otwarty na i życzliwy dla innych, jest bliski innym. Potrafi kochać i być kochanym.

Rodzimy się w Stanie Duszy. Dzieci są w Stanie Duszy. Stąd kochają czystą, bezinteresowną miłością i są pełne zaufania.

Zdecydowana większość opisów doświadczeń związanych ze śmiercią kliniczną i istnieniem poza ciałem jako Duszy jest zgodna z różnymi opisami różnych osób które doświadczyły Stanu Duszy. Ja opisałem moje doświadczenie. Inne osoby doświadczają inaczej, mogą doświadczać inaczej. To może być dźwięk, kolor, tunel, postać itp. To co łączy niemal wszystkie to świadomość życia poza tym życiem, łączność i jedność z czymś znacznie większym, uczucie błogości i bezpieczeństwa oraz światło czy świetlistość.

Za stwierdzeniami Dusza, Człowiek Dusza, Człowiek Oświecony, życie po życiu kryje się realna rzeczywistość.

Dlaczego tracimy naszą tożsamość, nasze życie?

Skoro rodzimy się w Stanie Duszy, dlaczego to tracimy? Upraszczając, odbierają nam naszą tożsamość nasi rodzice, wychowanie i cywilizacja. Nikt nie pozwala nam się przedstawić, a nawet nikt nie słucha jak mówimy kim i po co jesteśmy. Nikogo to nie obchodzi. Od samego początku przez całe życie wszyscy w koło mówią nam jacy i kim mamy być, jacy i kim powinniśmy być, a nawet jacy i kim musimy być. No i przestajemy być tym jacy, kim i po co się urodziliśmy i stajemy się tacy i tym czego od nas oczekują rodzice. A potem bliscy, partnerzy, znajomi, szkoły, państwo itp. To jest największa zbrodnia na ludzkości. Powodująca największe zbrodnie. Bo nikt w Stanie Duszy nigdy by nie spowodował żadnej wojny i zbrodni.

Dlaczego zdecydowałem napisać o Duszy

Żyjemy w chorej, koszmarnej rzeczywistości. Szybko mnie inni nauczyli że nie warto za dużo mówić. I to nawet na tematy zdecydowanie mniej dziwne czy niewiarygodne niż Dusza. Na prawdę, na jakieś informacje które zmuszają do zmiany wiary, przekonań jedni reagują strachem, inni nawet agresją, jeszcze inni wręcz traktują jak wariata albo oszusta. Powody, reakcje i zachowania są różne. A człowiek szybko się uczy że nie warto. Ktoś chce żyć w nieświadomości to jego sprawa.

Krzysiek swoim komentarzem zainspirował mnie do napisania tego artykułu po to żeby też zachęcić innych do opisania swoich doświadczeń. Dla jednych może to być potwierdzenie swoich doznań. Dla innych inspiracja. A dla wszystkich ciekawe doświadczenie. Wiem że osób z podobnymi przeżyciami i doświadczeniami jest wiele. Wiem że wielu z nich nie dzieli się z innymi tym co przeżyli i wiedzą o życiu, o nas ludziach. Jaką zyskali dzięki tym doświadczeniom.

Jestem Duszą a Ty? Kim jesteś?

Oczywiście ten tytuł i pytanie jest lekką prowokacją. Każdy jest tak samo Duszą. Chociaż w różnym stopniu ma tego świadomość i różnie wygląda ta relacja z Duszą. Ale bez względu na wiarę każdy kiedyś porzuci ludzkie ciało i wróci do prawdziwego życia jako Dusza.

Jeżeli mogę to proszę Ciebie o opisanie w komentarzach albo artykułach swoich doświadczeń Duszy, jako Duszy. Proszę podziel się ze mną i z innymi Twoimi doświadczeniami życia po życiu. Twoimi doświadczeniami związanymi z Duszą czy czymś w tym rodzaju. Bo nie o symbole i nazwy chodzi tylko o doświadczenie tego kim naprawdę jesteśmy.

PS. W razie gdyby, proszę zwracać się do mnie po imieniu, jestem Andrzej.

Jeżeli będzie zainteresowanie to prawdopodobnie napiszę kolejną część w której opiszę to co działo się przed i po moim doświadczeniu Stanu Duszy. A działo się mnóstwo niesamowitych rzeczy. Zobaczymy. Sam jestem ciekawy reakcji i odzewu.

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.