Szczególne, ważne i wyjątkowe w perspektywie jest też odmienne, dziwne i obce. Jeśli bogowie to siły kształtujące tożsamość, czyniące szczególnymi, ważnymi, wyjątkowymi jakieś aspekty życiowego funkcjonowania, to tym samym czynią odmiennymi, dziwnymi, obcymi (Wyrd narasta z transem).

Każde stanie się kimś lokuje nas w jakimś miejscu przestrzeni psychokulturowej (?), gdzie istnieje zarówno punkt widzenia, z którego jest się szczególnym, ważnym i wyjątkowym, oraz ten, z którego jest się odmiennym, dziwnym i obcym. Owa boskość kultury, psychospołecznej rzeczywistości, spektrum pozycji i ról grupowych - wynika również z definicji bogów (jw).

Kultura jest siłą kształtującą tożsamość. Doświadczania nasze i cudze są siłą kształtującą tożsamość. Pozycja, jaką zajmujemy społecznie, czy względem jakiegoś doświadczenia(tematu), kształtuje tożsamość. I choć mamy wielki wpływ na kierunek, jakość czy sposób owego kształtowania, to nie mamy nad nim kontroli. Efekt jest sprawą boską, nierozstrzygalną z perspektywy naszych ograniczeń. Można być doskonale przygotowanym do dowolnego wyzwania, to ostateczny efekt zwykle jest zależny od wielu niewolicjonalnych czynników, w tym szczęśliwego przypadku.

Owo pozostawanie bogów siłą niewolicjonalną, leżącą poza świadomą kontrolą, kierującą się interesem społecznym, własnym widzimisię, czy przypadkowym afektem, czyni z nich figury, przed którymi trzeba się chronić, stawiać im odpór, wykupywać się z ich inności, obcości, dziwności.

Tu ponownie pojawia się miejsce imaginarium oraz społecznych czy  indywidualnych rytuałów, treści wewnętrznych oraz świadomie i powtarzalnie odtwarzanych zachowań bądż opowieści (mitów). W tym kontekście - obcości, inności i odmienności świata bogów - nie mają one zapewnić łączności ze światem bogów, one mają przed nim chronić.