Sala ogromna, brudna, z żelaznym wielkim stołem pod oknem, pordzewiałym i schlapanym krwią, jak w miejscu kaźni. Wyrywają tu ludziom zęby. Ktoś stoi w kącie koło drzwi jak portier i mówi uspokajającym głosem. To mężczyzna.  Wyrywaczką jest kobieta dwa razy od niego większa, mocna, w białym fartuchu, chociaż był on biały bardzo dawno temu. Mówi, że mój ząb jest bardzo trudny do wyrwania, wczepiony w coś korzeniami, zakrzywiony, nie będzie łatwo, ale będzie dobrze, dziś nie, raczej jutro. Surowa przy takiej robocie, może nawet brutalna, silna jak drwal, ale obojętna, bez okrucieństwa.

Zaloguj się - aby napisać komentarz   Rejestracja - jeśli nie masz konta w Tarace