W piwnicy odbywa się wykład, przyszło dużo ludzi, wszyscy niewidoczni, bo zgaszono światło, ma być prezentacja wizualna.  Nie wiem właściwie, dlaczego się tu znalazłam, o czym to ma być, słyszę, że o jakiejś sztuce lub przemianie, może o sztuce przemiany, już się nie dowiem, nikt nic nie szepcze, silny, wąski strumień światła wydobywa z ciemności tylko jedną rzecz, anatomiczny model człowieka z otwartym wnętrzem, widać w nim to co zawsze jest w cielesnym wnętrzu człowieka, ale podświetlone wygląda inaczej, fascynuje,  labirynty jelit  są alabastrowobiałe,  ciemnoczerwone serce w całej jaskrawości, w głębi coś jaśnieje jakby zdobione lśniącą nitką, jest to w okolicy płuc itd. Wszystko w tym modelu człowieka wyraziste, dokładne, uporządkowane, szkoda tylko, że coś mnie niepokoi w tym wnętrzu wydobytym na zewnątrz i w tym, że nie mogę wyjść z tej piwnicznej izby, bo ciemość jest wszędzie poza obiektem rozświetlonym i nie wiem, gdzie są drzwi.

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.