(1) Abonament Taraki można już opłacić przez Dotpay. Pod tym linkiem masz miejsce płaceniowe. Ceny bez zmian, zmieniło się tylko formalne konto w Dotpayu.

(2) Bitcoin w ostatnich dniach-tygodniach poszedł ostro w górę, 1BTC = 250 zł. Prawdopodobnie skutkiem kryzysu cypryjskiego. Taraka też ma w planie uruchomić abonament w Bitcoinach. Na dzisiaj roczny abonament wynosiłby 0,44 Btc, dla wygody pewnie będziemy liczyć w mBtc, czyli milibitkoinach, więc 440 mBtc.

Ciekawe, czy Btc wyprze w końcu padające euro, a może i dolara i złotego?

(3) Co dalej z Taraką? Czytalność trzyma się ustalonego (od paru lat) poziomu, w kolejnych tygodniach między 1300 a 1900.

Ale jednak to jest jeden ze sprzecznych sygnałów. Bo z jednej ta stabilna czytalność, świadcząca o tym, że Taraka jako zjawisko sieciowo-czytelnicze trwa w ustabilizowaniu, żeby wręcz nie powiedzieć; w zamrożeniu; steady-state to się nazywa po ang. w termodynamice, a z drugiej strony mam pogłębiające się wrażenie, że nie mieści się w dotychczasowych ramach (Taraka). Dostaję sygnały że oczekiwania-wymagania czytelników rosną, a dotychczasowy kształt naszego e-magazynu bywa postrzegany jako przestarzały (i ja sam się z tym w jakimś stopniu zgadzam). Czuję też, niemal w kościach, że istnienie w Sieci i nieuchronne konkurowanie w niej i z Facebookami i z profesjonalnymi portalami tematycznymi, które mają wieloosobową kadrę i odpowiednie fundusze, to jakby ktoś się ścigał pieszo z samochodem.

Taraka www.taraka.pl nie jest jedna; obok są • Zawijawa www.zawijawa.taraka.pl, wprawdzie wessana niedawno mechanicznie do wspólnej domeny z Taraką, ale technicznie osobna; • angielska Taraka www.taraka.org, która teraz potrzebuje wiele więcej starań niż faktycznie mogę jej przeznaczyć; - i • AstroAkademia www.astroakademia.pl. Dużo tego się narobiło i problem w tym, że zwykłe utrzymanie jest energetycznie-czasowo kosztowne, mało miejsca zostawiając na to, o co naprawdę chodzi, czyli na rozwój.

(4) Remedium dla głodnych duchów. Pocieszam się, że ten (mój) problem nie jest tylko mój i jest szczególnym przypadkiem ogólnego zjawiska... Czy je gdzieś kiedyś już rozpoznano, nazwano, wymyślono rozwiązania i remedia? Patrząc abstrakcyjnie, to jest problem z przełknięciem i strawieniem, z przyswojeniem i zintegrowaniem strumienia przychodzących możliwości. Kompleks głodnego ducha! Bo to głodne duchy są tak wyobrażane, z wielkimi oczami (by pożądać to, co widzą) i paszczami (żeby się tym co zobaczą napychać), ale z cieniutkimi szyjami-gardłami, na znak, że tego nie przełkną, nie przyswoją. Przypomina mi to, co czytałem bardzo dawno temu o upadku szacha w Iranie – jego państwo padło zapchawszy się dochodami z ropy. Kiedy „lud” go wypędzał, w portach stały zwały nierozpakowanych kupionych gotowych fabryk do zmontowania w częściach-kontenerach. Ja też wiem, że wokoło, w tym za darmo, leżą do wzięcia informatyczne sztuczki, czekają piszący chętni pisać i dyskutować i nawiązywać kontakty, pewnie pieniądze też leżą czekając; świat wyświetla wciąż rosnący strumień atrakcji, ale wąskie gardła stoją w poprzek temu strumieniowi. Może gdybym był enneagramową Siódemką, traktowałbym to inaczej... Ale nie jestem.

Jeśli ktoś zna się na rozwiązywaniu wyżej nazwanego kompleksu głodnego ducha, zgłaszam się na konsultację.

To jest w tym pozytywne, że może z tego kłopotu da się wyekstrahować pozytywny program remedialny, który może będzie można szerzej wykorzystać.

UWAGA! Ciąg dalszy bloga w: Auto-promo Taraki 3. OSID czyli terapia głodnego ducha »

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.