Zastanawiałam się we śnie, czemu w żadnym z parków rozrywki nie ma urządzenia, pozwalającego dorosłym przeżyć jeszcze raz własne narodziny. Przecież to jest ważne i potrzebne!

Znalazłam się w wąskim, ciasnym korytarzu. Wiedziałam, że to poród i już się zaczął. Muszę urodzić, muszę urodzić się. Zdziwiłam się, że ścianki korytarza są bardzo jasne, pięknie opalizujące, jakby przez ciało przeświecała zewnętrzna jasność. Spodziewałam się ciemności i wilgoci. Powoli ale pewnie szłam do wyjścia otoczonego czarnym, bardzo grubym i długim futrem.