15 grudnia 2013
Piotr Jaczewski
z cyklu: Tkanie słów (odcinków: 219)
Projekt i Architektura Rzeczywistości
Opowieści z dżUMgLi
« Dostrzeż wyraźnie śpiew kodu | Noworoczne życzenia i postanowienia » |
Decydować, Nie decydować. Ustawić właściwość, odczytać właściwość. Postrzegać podobieństwo, postrzegać różnicę Śpiew kodu uczy wyraźnie, że z bardzo prostych decyzji i wyłaniają się skomplikowane wzorce i jednocześnie trzeba te wzorce stosować, by wszystko działało.(Niech mnie bogowie OOPD strzegą w obliczu tylu uproszczeń). Tak metaforyzując, w klocki rzeczywistości wpisane są pewne rozwiązania (fizyka? ;)) dzięki czemu niektóre rzeczy idą łatwiej. Chodzenie w pionie zazwyczaj jest łatwiejsze od poziomego chodzenia po ścianach ;). Przekładając to na nasze decyzje z prostych TAK/NIE wykształcają się wzorce wznoszenia się i ładu, oraz chaosu i upadku. Tj. buduje się swoistego rodzaju nieoczywisty determinizm. Powiedziało się A, trzeba powiedzieć Z!. I w ten sposób u podstawy trwałej, konktretnej rzeczywistości mamy do czynienia z siecią nieoczywistych, acz powtarzalnych wzorców budujących to rozwiązanie.
Na wyższym poziomie abstrakcji można powiedzieć, że chcąc nie chcąc rzeczywistość zbudowana na naszych decyzjach, indywidualna i grupowa ma swoją architekturę. Niektóre decyzje są istotniejsze od innych i decydują o kształcie owej rzeczywistości. I choć architektura przejawia się w abstrakcyjnych i konkretnych elementach, to jednak jest ulotną siłą organizującą system. Choć odpowiada często na bardzo konkretne problemy, to dobre uchwycenie jej istoty wymyka się zbyt precyzyjnemu opisowi.
Jest racjonalne i jednocześnie niesie wartości estetyczne.
Stanowi zestaw decyzji i jednocześnie sama się objawia.
Ma swoje opisy dzięki którym jest przedstawiana precyzjnie i jednocześnie stanowi twór abstrakcyjny znajdujący się poza opisem.
Brzmi znajomo?
Nie nie sugeruję w tym obecności superkosmicznego architekta, budowniczego w jednym. Albo iluminacko-masoństkiego spisku o kontrolę umysłów. To nudy.
Ciekawe jest, że jest nieuchwytne, duchowe piękno i estetyka, która wyłania się w zasadzie wyłącznie z praktyki. I to praktyki nastawionej twardogłowo na podejmowanie słusznych decyzji, na korzystanie z dobrej architektury. Nie na jej szukanie, ale na jej stosowanie*.
A jak się ją wypracuje, niesie wtedy w sobie coś nieziemskiego, bajkowego, ponadczasowego:

Tkanie słów: wstęp na końcu
Pisane do Taraki - Magazynu Rozwojowego:Wyobraź sobie wielowymiarową pajęczą sieć wczesnym porankiem, pokrytą kroplami rosy. I każda kropla zawiera odbicie, wszystkich innych kropli rosy - Alan Watts.
Ten blog odzwierciedla dalsze dzieje Okiem Hipnotyzera.
Myśli odzwierciedlają się w działaniu,
Słowa odbijają się w odczuciach,
Wyobraźnia odzwierciedla się w Relacjach,
Rozwiązania skrywają się w Problemach,
Intuicja niesie treści Zachowania,
Kultura uosabia części Osobowości. Myśl! Obserwuj! Działaj! Wyczuwaj! Dyskutuj! Pisz!
« Dostrzeż wyraźnie śpiew kodu | Noworoczne życzenia i postanowienia » |
komentarze
![[foto]](../author_photo/wj_X15.jpg)
2. Jung i Platynowa • autor: Wojciech Jóźwiak2013-12-16 00:04:28
![[foto]](../author_photo/jaczewski.jpg)
3. Straszny film • autor: Piotr Jaczewski2013-12-16 00:23:33
Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.

1. Wielka bryła błota • autor: Wojciech Jóźwiak2013-12-16 00:02:51