(Komentarz Matyldy z 1996.) Kiedy my świadomie poruszamy się w materialnym świecie, siły naszego umysłu wędrują po świecie subtelnych przyczyn. Zdarza się, że kiedy świadome Ja pogrąża się w beznadziei, wewnętrzne siły umysłu stopniowo przygotowują zmianę losu. Dokładnie widać to w tym śnie. Śniąca nieświadomie wysłała swojego duchowego wysłannika na zwiady, aby rozeznał się w możliwościach na przyszłość. Ten wysłannik w śnie pojawia się jako pies, groźny owczarek, a więc energia Marsa; co więcej, dosłownie tak się nazywa: Mars! Ów „agent” umysłu Autorki dociera w miejsce, gdzie przebywają istoty kierujące jej losem. Od jednej z nich, starszej kobiety, która zapewne jest tym samym, co „Wyższe Ja” (według Huny), Autorka otrzymuje niezwykły dar: figurkę stalowej tancerki. Spróbujmy wczuć się w głęboki sens tego przedmiotu. Młoda, wiotka kobieta, z dzieckiem na ręku, więc jakby uosobienie bezbronnej łagodności - i ta twarda stal, materiał na miecze i buldożery... Jak dalece sprzeczne rzeczy łączą się w tym symbolu stalowej tancerki! W tanecznej pozycji, z uniesiona nogą, przedstawiany jest w Indiach bóg Śiwa, patron joginów, i jego małżonka Devi (zwana też Śakti, Kali lub Parvati). Widzimy więc, że stalowy posążek tancerki symbolizuje i zawiera „stalową” - czyli niespożytą, „nie do zdarcia”, wewnętrzna żywotną siłę Autorki snu. Energia ta jest zarazem „stalowa” - i kobieca, więc łagodna i opiekuńcza.
Inne elementy snu: czworokąt zabudowań otoczony płotem, drzewa jak w świętym gaju, niedźwiedź jako strażnik świętego miejsca - wszystko to świadczy, że miejsce, które Śniąca zwiedzała we śnie, jest jej mistycznym wewnętrznym Centrum, źródłem wewnętrznej energii, cudownym miejscem, do którego chcą dojść wszyscy poszukiwacze duchowych skarbów.