Nie wiem dlaczego, ale zdarzyło się, więc odnotowuję. Mieszkam sama i sama muszę sobie dawać radę z realnością. Przez kilka miesięcy nie mogłam /prawie/ wyjść z domu. Zrobienie jakichkolwiek zakupów np.spożywczych było nadzwyczaj trudne. Wyrzucenie śmieci to była bitwa-wygrywałam ją  tylko bardzo rano, na granicy pierwszego ćwierknięcia ptaków. Podczas dnia wielokrotnie, w pełni ubrana i przygotowana, stałam przed drzwiami i nie mogłam ich otworzyć by wyjść. Jeśli zrobiłam krok za próg, zaczynały się torsje, biegunka, nawet omdlenie. Co 2-3 tygodnie, wcześnie rano, udawało mi się na krótko przemknąć do sklepu.. Mijały tygodnie i miesiące. W końcu, zdesperowana, zaczęłam wymyślać / najgorszymi słowami/ swojemu Aniołowi, żeby się, do cholery, włączył. Bardzo krótko potem, na granicy końcówki snu- WIDZĘ- postać owiniętą białą materią- nie wiadomo męską czy kobiecą, która staje o krok, lekko pochylona i pyta- "A tyłem?". Zrywam się na równe nogi w pełni przytomna- nie śpię do chwili kiedy rano otwieram drzwi wejściowe, odwracam się i tyłem wychodzę z mieszkania, jak każdy normalny człowiek! Po tylu miesiącach męczarni! Sen czy jawa - z Aniołami trzeba twardo, bez certowania! Pytanie- DLACZEGO tyłem? DLACZEGO musiałam odsiedzieć swoje? PO CO istnieją takie progi między Świadomościami? Powinnam chyba zapytać Anioła ale..nie chcę się z nim znowu kłócić!" W końcu - lubię drania!

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.