Farfurnia wita

Pogoda tego dnia była słoneczna. Było kilka stopni ciepła i jak na tę porę roku było całkiem przyjemnie. Niestety, w miarę jak zbliżaliśmy się do Zawadki, pogoda diametralnie się zmieniała. Zrobiło się zimno i ciemno.

Szukam papieru na rozpałkę

Po dojeździe na miejsce stwierdziliśmy, że szałas został przestawiony o kilka metrów. Na szczęście był cały i wystarczyło tylko przenieść go i ustawić na właściwym miejscu. Drewno na ognisko, niestety, było bardzo mokre. Na szczęście zabrałem z domu na rozpałkę kilka suchych listewek.
Niestety, okazało się, że zapomniałem zabrać z domu papieru na rozpałkę. Gorączkowo przeszukiwałem moją torbę w poszukiwaniu kawałka papieru. Udało mi się znaleźć kilka małych kawałków, dzięki którym udało nam się rozpalić ogień.

Próbujemy rozpalić ogień

Zbieramy drewno na ognisko

Mokre drewno nie chce się palić

Kilka suchych patyków szybko się spaliło. Niestety, te mokre nie chciały się zapalić. Trzeba było ciągle dmuchać na ogień, aby chciał się palić.
Po kilkudziesięciu minutach intensywnego wspomagania - udało się go wreszcie porządnie rozpalić.

Lecą iskry

Wspólne granie

Gdy ogień się już porządnie rozpalił, mogliśmy wreszcie trochę odetchnąć. Szybko jednak zabraliśmy się za grę na bębnach i grzechotkach. Graliśmy na nich do czasu, aż kamienie się rozgrzały i można je było wnieść do szałasu.
Kamienie, które włożyliśmy do ogniska, były mokre i wiele z nich popękało. Udało nam się jednak dość mocno rozgrzać szałas za pomocą tych kamieni, które przetrwały kontakt z wodą i ogniem.
Po szałasie była, oczywiście, orzeźwiająca kąpiel w lodowatym strumieniu. Strumień, który płynął w pobliżu naszego szałasu, najgłębszy jest pod mostem. Jego głębokość w tym miejscu sięga do połowy łydki. Trochę mało, ale tyle wystarczy, aby się pochlapać zimną wodą.

Kąpiel w strumieniu

Uczta na Szczodry Wieczór

Po wyjściu z wody ogrzaliśmy się chwilę przy ognisku, po czym pościągaliśmy koce z szałasu i udaliśmy się do Farfurni na kolację.
Po kolacji rozstaliśmy się, życząc sobie wzajemnie Szczodrych Godów.
Tym optymistycznym akcentem zakończyłem działania na Twardej Ścieżce w 2015 r. Na Twardą Ścieżkę wyruszam ponownie na wiosnę.

P.S. Jak zauważyłem później - na zdjęciach bardzo dużo orbów nam towarzyszyło ;)

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.