Jestem za celowym obłożeniem tabu wyobraźni. Społeczne, nieświadome tabu już istnieją, najlepszym przykładem jest tu wyobrażony przyjaciel, którego obecności nie można kwestionować ™, tuż za nim nasze opowieści o własnej chwale...Tak, dobrym przykładem tabu są  emocje i naładowane idee – trudno jest nam je kwestionować, bo przyzwyczajeni jesteśmy do określonego sposobu czynienia nierzeczywistych rzeczy rzeczywistymi. 

Jeśli uwzględni się ów twórczy element, wyobraźnię, w tym procesie budowania rzeczywistości i co za tym idzie - realności własnego JA - widać, że jest on bardziej newralgiczny, niż się zdaje. To nie emocje, to nie idee, nie relacje, to nie myśli, same w sobie, budują nasze Ja i uczestniczą w postrzeganiu Rzeczywistości. To wyobrażnia stanowi ten czynnik x. Jako hipnotyzer wiem coś o tym, co potrafią uczynić niekwestionowane wyobrażenia. Ograniczenie czynnika krytycznego to jedna z definicji transu.

To uczestnictwo w budowaniu Ja i Rzeczywistości czyni z wyobraźni sferę intymną, być może intymniejszą niż seks. I tu wyłania się główny sens praktyki obłożenia wyobraźni tabu, czyli pozostawianie sfery intymnej intymną. Owo świadome powstrzymywanie się i utrzymanie granic w tym, co wyrażamy i jak wyrażamy, co kwestionujemy w wewnętrznym świecie, a czego nie kwestionujemy, symboli i znaczeń w naszym wewnętrznym świecie - pozwala na to, by myśleć to, co myślimy; odczuwać to, co odczuwamy; dostrzegać to, co postrzegamy. Innymi słowy: intymność wyobraźni czyni twój świat i ją żywym, leczy  nawet wirusa T!   

Mizerne odzwierciedlenie tego w psychologii - to granice. Owa mizerność wynika z delikatności kreatywnej materii; obserwując lub pytając o granicę, budujesz ją, testujesz lub naruszasz. Podobnie z wyobraźnią.

Ten motyw intymności wyobraźni jest szczególnie ważny tam, gdzie mamy do czynienia z dziedzinami i ludźmi usiłującymi ją kontrolować. Ezoteryka czy psychologia, marketing i pr, polityka i ekonomia – wszędzie tam, gdzie jest wartość niematerialna, płynąca z czynnika ludzkiego – jest też wyobraźnia.  Praktycznie wszędzie.

Tu, w przestrzeni wewnętrznej, potrzebne są celowo wytyczone przez nas ziemie niczyje, nieuzbrojony pas graniczny, zaminowany pas graniczny, pierwsza linia okopów, linia fortyfikacji,  drużyny do operacji na wrogim terytorium, broń masowego rażenia. A dopiero po tym można pomyśleć o czymś konkretniejszym…