to nie tylko "przytulny mrok" (dla tych którzy nie mają klaustrofobii), ale też "przejście" tj. symbol przejścia do innych światów (wymiarów?)... zdarzało się (zdarza się) (głównie w lokalach konspiracyjnych) że szafa stanowi rodzaj wyjścia awaryjnego, nieraz jedyną drogę ucieczki... (ale tutaj, w "tej szafie" wężowi się nie udało....)

Pozdrawiam

bo "obrzydzenie" (ale i strach) do węży (i gadów) wśród ludzi i w ogóle ssaków wynika z przyczyn naturalnych, a nie religijnych. Ten fakt sprawił, że "wąż" świetnie wpisał się w biblijną narrację (jeszcze przed chrześcijaństwem w ST) w roli "czarnego charakteru", ...(przecież "złego" nie może symbolizować królik, który jest zjadany przez węża...to chyba oczywiste) ...

no ale prawdą jest, że "Wąż" znajduje "szerokie zastosowanie" w ludzkiej mitologii...w niektórych kulturach wierzono, że duchy (dusze?) przodków wcielają się w węże stąd te nie tylko dzięki pożeraniu gryzoni zasłużyły na status domowników ...Jeżeli zaś chodzi o powiązanie "węża" z drzewem jak w Księdze Rodzaju, to istniało wyobrażenie, że u podstawy (u korzeni) Kosmicznego Drzewa (świata) znajduje się wąż...jego strażnik (?)...stąd już tylko krok do pojawienia się go w biblijnym Edenie ...bo chyba nie było lepszego archetypu ...?

coś w tym jest...i niewątpliwie masz dużo racji ...ten lęk (strach) przed wężem ma wielorakie przyczyny (różnimy się między sobą tym, że inaczej rozkładamy akcenty...)

"Wąż" jest naprawdę wdzięcznym obiektem mitów i z wielu względów niezwykle mocnym (ważnym) symbolem etc. ... z pewnością też zasłużył sobie tutaj na oddzielny artykuł albo i więcej ...

Ja nie mówiłbym raczej o pogłębianiu  (naturalnego przecież) wstrętu i strachu przed "wężem", a jedynie o odsłonięciu (uświadomieniu) jego drugiej "ciemnej" strony (bo chyba nikt nie twierdzi, że jest on "pełzającym ideałem") ...

Serdecznie Pozdrawiam

To "coś", to przedmowa Miłosza w książce "Przez kresy" - zbiorku wierszy Czechowicza, w której wspomina swój SEN, który - można dzisiaj powiedzieć - że był proroczy.

"Któregoś ranka 1938 roku - pisze Miłosz - opowiedziałem Czechowiczowi swój sen. Widziałem dom, z jedną ścianą ze szkła, Mongoł grał za nią na skrzypcach i to był on, Czechowicz, dżwięk nie przedostawał się do mnie. Przemilczałem, że ten dom nazywał się we śnie Dom Umarłych, a twarz grającego Mongoła napiętnowały już znaki rozkładu. Moja powściągliwość tłumaczy się tym, że znałem jego obsesję rychłej śmierci."

9 września 1939 roku - w Lublinie - Czechowicz zginął podczas nalotu.

To, że Miłosz miał taki sen - można tłumaczyć silną więzią, jaka łączyła go z przyjacielem, i z faktem, że znał jego obsesję rychłej śmierci...Niesamowite jest jednak to, że w wierszu Żal i, w dużej mierze, w wyżej cytowanej przez Ciebie, Radku,  Pieśni o niedobrej burzy - Czechowicz przewidział własną śmierć. Obydwa musiał napisać w jednym z dziewięciu dni września 1939 r. (w zbiorze - wiersze te figurują pod tą datą). Nie inaczej, bo 9 września był już "po drugiej stronie..."

Miłosz nie powiedział mu wszystkiego o śnie, ale nie musiał. Odnosi się bowiem wrażenie, że nasz katastrofista czuł i wiedział... Myślę, że przemawiają za tym obecne w wierszu, który zapadł Ci w pamięć, słowa-klucze: "skrzypki", "muzykant", "grał", a w Żalu - słowa: "ja (...) dziecko w żywej pochodni / i bombą trafiony..."

Wydaje mi się, że te dwa wiersze się uzupełniają - w obydwu pojawia się pług: "ja gdym pługiem do bruzdy przywarł..." ("Żal") i "zsunął się wężyk srebrzysty maleńki / po pługu" (Pieśń o...). Tu tajemniczy wężyk może znaczyć wiele...

Był wizjonerem, przeczuwał konflikt zbrojny między państwami świata i totalną zagładę ludzkości, stąd i jego poezja zawiera w sobie cechy wizyjności.

Pełna jest też tajemniczych niedomówień i metafor splecionych z personifikacją, czym - w jakimś stopniu przypomina mi Leśmiana i Schulza, których lubię.
Poeta zrezygnował z interpunkcji i z dużych liter (nawet w tytułach) - co nie ułatwia interpretacji, bo ten zabieg stwarza wieloznaczność, ale za to :

- można za każdym razem odczytywać wiersz trochę inaczej,

- można różnie rozkładać akcenty i pauzy,

- można różnie wiązać między sobą wyrazy.

I to może być ciekawe, i inspirujące :)