Kategoria: Sny i wizje

       Jestem dziewczynką,w wieku 11-12 lat.Znajduję się w miejscu pracy,która polega na zbieraniu z regałów rozmaitych przedmiotów,których lokalizacje w ogromnym magazynie wskazuje skaner.Dostaję informację,że mam zebrać trzy przedmioty, z których dwa znajdują się dość blisko siebie - w magazynie a ostatni przedmiot znajduję się w dziwnej przestrzeni totalnej białej pustki.Słyszę uspokajającą wskazówkę ,że przedmiot będzie nieco dalej niż będzie to pokazywał skaner ale znajdę go i wrócę bez trudu.Przez chwilę widzę siebie,jak dość szybko poruszam się w tej zupełnej bieli i czuję narastający niepokój.Nagle widzę ekran starodawnego telewizorka,zawieszony w przestrzeni, a w nim znajomego z pracy,który informuje ,że za chwilę znajdę przedmiot i bez trudu wrócę z tej bieli.W trakcie wypowiadania tych słów,jego twarz zostaje wymazana.Po chwili stoję na pierwszym piętrze, przy wejściu do domu z okresu dziecięcego w swoim normalnym męskim,dorosłym ciele.Jest zmierzch,jestem grubo ubrany,jakbym  wracał z dalekiej akcji poszukiwawczej.Trzymam w dłoni jedną rękawiczkę,drugą musiałem zgubić.Czuję wielki żal i zawód,że nie udało się wrócić tej dziewczynce / że nie udało się jej odszukać.Mam jeszcze nadzieję,że wróci.Schodzę schodami na parter,przy wejściu do domu widzę dwie obce starsze osoby - mężczyznę i kobietę z małą dziewczynką.Rozumiem,że spotkali zagubioną dziewczynkę i przyprowadzili ją sądząc,że jest tą,która zaginęła.Niestety,to zupełnie obca,zupełnie nieznana mi,dziewczynka.Ma jasne włosy i jest smutna.
   Mam tylko nadzieję,że wymowa tego snu nie wskazuję na to,że wykonywanie tej niezbyt wyrafinowanej pracy przyczynia się do bezpowrotnej utraty części siebie.  ,

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.