Zachęcony do nędzy? Zanęcony czy zapędzony pod przymusem do nędzy? Martwisz się o sytuację materialną czy czujesz się w obowiązku wziąć nędzę pod uwagę w swoich przyszłych planach? Zagadka goni zagadkę. Zwłaszcza że nędza może być nie tylko materialna ale np. duchowa (obserwowana powszechnie). Może też chodzić właśnie o obserwacje i ich przetworzenie.

To było trochę inaczej. Tamto zdanie odebrałem jak fragment wykładu, bardzo podstawowego o metafizycznych początkach istnienia. Coś w stylu "Uwarunkowanego powstawania" Buddy Śakjamuniego. A słowo "zanędzony" widzę na dużo szerszym tle, bo nie tylko polska nędza, ale i rosyjska nużda (potrzeba), nużen (potrzebuję), niem. Not (potrzeba, konieczność), staro-niem. not -- "potrzeba wojenna", jak u Mickiewicza w elegii na śmierć pułkownika, niem. notwendig (konieczny), ang. need. Z tego wyrasta sens metafizyczno-mityczny: Ananke! Żeby istnieć, trzeba "być w objęciach Ananke"! Zanędzony: zachęcony przez Ananke.

Weiderze, słowa ze Słownika staropolskiego nie znałem wcześniej, dziękuję. Poszerza pole semantyczne!

Zanędzony, czyli umniejszony, pozbawiony czegoś, ograniczony. Przed zaistnieniem jest nieograniczony potencjał, można być wszystkim, jest twórcza bezforemność, po zaistnieniu zostajemy sprowadzeni do jednego wyniku, do jednej formy. Nie ma nas - jest 0, które jest niczym ale i twórczym wszystkim, po zaistnieniu jest 1, konkretne coś, które już nie może być wszystkim.
Albo: żeby istnieć pobieramy energię, której nie oddajemy w całości, cóż, entropia.