Centrum Terapii Uzależnień Duchowych
Syndrom Duchowego Uzależnienia i jego terapia ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Kategoria: Pytania i granice

Centrum Terapii Uzależnień Duchowych (CTUD) jest nieformalną, prywatną, nie związaną z żadnymi organizacjami religijnymi placówką realizującą autorski program konsultacyjny i terapeutyczno-szkoleniowy, ukierunkowany na niwelację toksycznego (uzależniającego) wpływu rozmaitych duchowych praktyk na ludzką osobowość.

Założycielem i kierownikiem CTUD jest dr Jan Witold Suliga, antropolog kultury, doktorant Ranchi University, Bihar, India, specjalista z zakresu etnografii, antropologii kulturowej, religioznawstwa, historii okultyzmu, szamanizmu, magii, tarota, kabały, autor takich książek jak: "Tarot", "Biblia szatana" (historia kart tarota), "Tarot Magów", "Wielcy magowie świata", "Aniołowie w tradycji i sztuce judeochrześcijańskiej", współpracownik pism Nieznany świat, Nie z tej ziemi, Czarodziej codzienny, National Geographic. Edycja polska, wykładowca Policealnego Studium Psychotronicznego im. Juliana Ochorowicza w Krakowie.

Centrum Terapii Uzależnień Duchowych powstało z myślą o pomocy wszystkim tym którzy podjąwszy duchowe poszukiwania zaangażowali się w ezoteryką, okultyzm, magię, szamanizm, medytację, bioenergoterapię lub jakąkolwiek inną formę duchowości z chrześcijaństwem włącznie i mają związane z tym problemy natury psychologicznej bądź paranormalnej, charakterystyczne dla przejawów Syndromu Duchowego Uzależnienia (SDU).

W określeniu tym słowo "syndrom" oznacza: zespół charakterystycznych przejawów czegoś, co jest wspólne dla wielu, ma właściwe sobie symptomy główne, rządzi się tymi samymi prawami i wymaga spełnienia podobnych warunków niezbędnych do wystąpienia i do zaniknięcia.

Natomiast "duchowe uzależnienie" rozumiane jest jako: 1/ wrodzona, odziedziczona po przodkach lub nabyta w skutek inspiracji, nauk, perswazji albo przymusu ze strony innych ludzi; 2/ wzbudzona, wzmacniana, modyfikowana i sterowana przez najrozmaitsze spirytualne moce/byty; 3/ silna, nieodparta, racjonalnie bądź irracjonalnie motywowana, kompulsywna potrzeba wykonywania jakiś czynności w celu zaspokojenia pragnień, potrzeb, dążeń o charakterze duchowym, tj. mających związek z ponadzmysłowymi mocami, energiami albo boskimi personifikacjami.

Czynnikiem sprawczym SDU nie są duchowe doktryny czy praktyki same w sobie, lecz kompulsywny, uzależniony stosunek do nich. W tym sensie syndrom ów można zaliczyć do takich rodzajów nałogów, jak alkoholizm, sexoholizm, uzależnienie od hazardu, spowodowanych nie tyle w skutek tego, że się pije, uprawia seks albo gra w karty, lecz z tej przyczyny, iż czynności te do tego stopnia zniewalają człowieka, że zaczynają nim rządzić. Z drugiej strony należy jednak pamiętać, że - podobnie jak w przypadku alkoholu, tytoniu, czy narkotyków - "spirytualny składnik" wielu duchowych praktyk jest sam w sobie "uzależniający". Oba te elementy są brane pod uwagę w realizowanym przez CTUD programie.

Centrum realizuje jedyny w Polsce, unikalny, autorski program opracowany przez założyciela CTUD w oparciu o własne doświadczenia związane z SDU i długoletnią praktykę zawodową. Podstawę tego programu stanowi program konsultacyjno-terapeutyczny (terapia SDU) oraz program szkoleniowo-warsztatowy.

Program Konsultacyjno-Terapeutyczny (Terapia Sdu)

Z programu konsultacyjno-terapeutycznego CTUD korzystać mogą:

• 1/ osoby, u których stwierdzono występowanie SDU;
• 2/ ofiary SDU (osoby, których bliscy cierpią na SDU)
• 3/ osoby uzależnione od destrukcyjnych sekt
• 4/ osoby podejrzewające u siebie lub swoich bliskich występowanie SDU
• 5/ osoby szukające pomocy w zakresie duchowego doradztwa

Udział w programie konsultacyjno-terapeutycznym jest całkowicie dobrowolny i wymaga zgody na jego podjęcie. Nie obejmuje on takich spektakularnych działań jak egzorcyzmy, regresing, hipnoza itp. W przypadku stwierdzenia współwystępowania innych rodzajów uzależnień, takich jak alkoholizm, czy narkomania, pacjent kierowany jest do specjalistycznych placówek. To samo dotyczy osób, u których zachodzi podejrzenie o te rodzaje uwarunkowań ich problemów, jakim winni zająć się specjaliści z dziedziny psychologii, psychiatrii, psychoterapii itp.

Program konsultacyjno-terapeutyczny koncentruje się duchowych, psychicznych i społecznych mechanizmach powodujących powstanie SDU i zmierza do jego likwidacji lub ograniczenia poprzez wyrugowanie mechanizmów jego występowania. Terapia SDU obejmuje cykl konsultacji, sesji oraz innych działań (np. warsztatów i szkoleń). Odbywa się w warunkach pełnej dyskrecji (pacjent nie ma obowiązku podawania swoich danych personalnych, a uzyskane o nim informacje są objęte klauzulą poufności). Program konsultacyjno-terapeutyczny można realizować bezpośrednio (osobiste spotkania z terapeutą) i pośrednio (przez internet lub inne formy kontaktu: telefon, listy itp.).

Terapię bezpośrednią inauguruje konsultacja wstępna, która zazwyczaj trwa od 2 do 4 godzin i ma na celu określenie stopnia uzależnienia oraz scharakteryzowanie wynikających z tego zagrożeń. W przypadku chęci podjęcia terapii pośredniej osoba zainteresowana otrzymuje do wypełnienia Ankietę Rozeznania Uzależnień Duchowych (ARUD) niezbędną do postawienia wstępnej, pisemnej diagnozy. Udział w kolejnych etapach programu jest omawiany "na bieżąco" z terapeutą, który pełni rolę opiekuna i przewodnika.

W terapii SDU wyodrębnić można kilka, podstawowych kierunków działania:

Kierunek pierwszy (uważność) prowadzi do wystudzenia emocji wywołanych paranormalnymi przejawami duchowej praktyki oraz faktem podjęcia działań zmierzających do wyzwolenia. Nie chodzi w nim o to, by unikać tych doznań. Przeciwnie. Uczy on uważnego obserwowania tego, co się wokół dzieje i odnotowywania w pamięci jako jednego z wielu rozmaitych zjawisk.

Kierunek drugi (tu i teraz) zmierza do tego, by pacjent koncentrował swoją uwagę na tym, co tu i teraz robi, słyszy i ogląda. W połączeniu z uważnością umożliwia likwidację uporczywych wspomnień, natręctw myślowych, stopuje pragnienie wglądu w przyszłość, zniechęca do snucia planów, marzeń itp.

Kierunek trzeci (myśl prosto) wyraża dążenie do wyrugowania z umysłu wszelkiego rodzaju, generowanych przez matrycę spirytualnego matrixa, "duchowych schematów" oceniania rzeczywistości. Schematy i towarzyszące im paranormalne zjawiska są zauważane, odnotowane w pamięci, lecz nie analizowane pod kątem ich znaczeń, sensów itp., lecz mechanizmu ich powstawania.

Kierunek czwarty (nieznane) uświadamia, że budując w człowieku pragnienie poznania przyszłości, zagwarantowania sobie dobrego życia, zbawienia itp., duchowość pozbawia go odwagi zmierzenia się z realnym światem. Ułatwia pogodzić się z tym, co nieuchronne, otwiera na to, co niespodziewane.

Kierunek piąty (ja jestem...) uczy skupienia się na swoim ciele, jego potrzebach, zdrowiu, na akceptacji siebie takim, jakim się jest ze wszystkimi swoimi dobrymi i złymi przymiotami.

Kierunek szósty (rozpoznaj-odetnij) nazywany jest "duchowym postem". Kładzie on nacisk na konieczność czasowego pozbycia się "duchowych" książek, czasopism, gadżetów i rekwizytów oraz czasowa rezygnację w wszelkiego typu magicznych, mistycznych czy religijnych praktyk. "Duchowy post" pomaga zarazem ocenić rodzaj, typ, charakter mechanizmów, które doprowadziły do uzależnienia. Pacjent pracuje nad Ankietą Rozpoznania Uzależnień Duchowych (ARUD), uzupełnia ją, poszerza na swój użytek, na końcu zaś pisze "duchową biografię", dołączając do niej osobny tekst, w którym oświadcza, że zrywa nałożone na siebie "pieczęcie" i raz na zawsze przecina więzi z sektami, bractwami, duchowymi nauczycielami oraz mistrzami, którzy mieli nań toksyczny wpływ.

Kierunek siódmy (ja - świat - Bóg) rekonstruuje właściwą optykę widzenia siebie, świata i Boga. Uświadamia on, że żyjący w tym, a nie w innym świecie i dysponujący "tu i teraz" jednym, niepowtarzalnym życiem człowiek może zajmować się wieloma, niekoniecznie związanymi z duchowością rzeczami i cokolwiek czyni, zachowuje bezpośrednią relację ze Źródłem swego istnienia (Bogiem), nie musi więc nic robić, ażeby tak było, zaś rzeczywisty sprawca jego uwolnienia (Bóg) nie domaga się tego powodu niczego poza tym, by zechciał ów dar wolności dobrze wykorzystać.

Program Szkoleniowo-Warsztatowy

Program szkoleniowo-warsztatowy CTUD obejmuje szkolenia i warsztaty o tematyce związanej z metodami i technikami unikania duchowych zagrożeń ("duchowe BHP"), metodologii rozpoznawania duchowych bytów, typologii SDU, profilaktyki i terapii SDU, psychologii procesu inicjacji duchowej i jego zróżnicowania w ramach faz indywiduacji. Oddzielną kategorię zajęć stanowi cykl spotkań poświęconych kabale mistycznej, traktowanej jako jedna z wielu możliwych dróg ukierunkowujących człowieka na właściwą, bezpośrednią i nie uwarunkowaną SDU relację ze światem, innymi ludźmi i z Bogiem.

Z programu szkoleniowo-warsztatowego korzystać mogą ci wszyscy, którzy chcą wziąć w nim udział.

dr Jan Witold Suliga
Centrum Terapii Uzależnień Duchowych
ctud.blox.pl