Z internetowego gwaru wpadły dzisiaj mi dwa teksty, na tyle ciekawe, że... Pierwszy (odwrotnie niż w tytule) w serwisie EuroIslam.pl przez Daniela Greenfielda (radzę kliknąć na jego profil) pod tytułem: „Dlaczego islam jest brutalny?”. W oryginale już podtytuł odpowiada, dlaczego: „Why Islam is Violent. Islamic civilization is unstable and unsustainable.” – Islam jest brutalny/przemocowy, ponieważ islamska cywilizacja jest niestabilna i nietrwała. I wyjaśnia dlaczego. Brutalność wojowników i wyznawców Mahometa była „strategią barbarzyńską, ale dość skuteczną”. „Zarazem jednak islam pozostał zasadniczo plemienny” i utrwalił plemienną organizację społeczeństwa, zależną od rodzinnych i rodowych powiązań. Jedność tych społeczeństw „objawia się tylko w konfliktach z obcymi. Bez zewnętrznych konfliktów społeczeństwa takie popadają w wewnętrzne konflikty plemienne.” Inaczej jest, co autor wyjaśnia bardziej szczegółowo, w społeczeństwach współpracujących, takich jak nasze zachodnie. „Większość krajów muzułmańskich trwa w delikatnej równowadze na krawędzi przepaści. Gdy tylko delikatny porządek się załamuje i gdy zabraknie zewnętrznego wroga, łatwo jest popchnąć je w stronę budzącej przerażenie przemocy. (…) Cywilizacja islamska jest zasadniczo niestabilna i nietrwała.” Jeśli nie zdobywa nowych terenów wraz z ich zasobami, popada w stagnację, nie rozwija się, nie wypracowuje dodatkowych wartości, nie tworzy postępu i tylko tak, jak potrafi, zużywa miejscowe zasoby. Tym bardziej, że praca wytwórcza, w tym rolnictwo, jest nisko ceniona. „O sukcesie stanowi dla muzułmanów ekspansja na tereny innych ludzi i życie kosztem ich majątku, a nie zadomowienie się i wypracowanie własnego.” Gdy dostępnych zasobów brakuje, „pora wyruszać” po nowe zdobycze. Autor także przekonująco pisze, jak Arabia Saudyjska i mniejsze „naftowce” dzięki gigantycznym zyskom z ropy „wykupiły się od nowoczesności”. Ale co jest teraz dla nich nowym zasobem, nowym żerowiskiem? Europa. „Europejczycy przeżywają szok spowodowany widokiem milionów ludzi, którzy po prostu zbierają się i odchodzą z miejsc, w których mieszkali. Tymczasem Bliski Wschód jest zakorzeniony w kulturze nomadów.”

W tekście Greenfielda znalazłem coś bardzo tarakowego. Skojarzenie z enneagramem! (Chociaż Autor o tym oczywiście nie wspomina.) Już Krzysztof Wirpsza w jednym ze swoich skasowanych – wielka szkoda! – artykułów o typach enneagramu wykazywał, że islam, jako pewien model człowieka, to enneagramowa Ósemka-Szef. Człowiek walki, zmagania, przewagi i władzy. Helen Palmer w swojej kamiennomilowej (milowokamiennej?) książce „Enneagram” pisze o Ósemkach coś, co można streścić następująco: Ósemka wchodząc gdzieś stara się wyczuć, jaka tam panuje hierarchia, kto trzyma władzę, i czy uda się jej/mu samemu/samej tę władzę przechwycić. Greenfield pisze o muzułmanach:

Zachodnie kooperatywne społeczeństwa chętnie przyjmują muzułmańskich migrantów, oczekując, że oni także będą współpracowali i wnosili coś od siebie. Ale tak się nie dzieje. Społeczeństwa muzułmańskie są hierarchiczne, a nie kooperatywne. Nowoprzybyli chcą się wpasować w jasno określoną hierarchię. Kiedy jej nie napotkają, usiłują dokonać „podboju” za pomocą ustanowienia własnej hierarchii, z Koranem jako przewodnikiem.

(Podkreślenie moje, WJ.) – Cała Ósemka, w każdym calu! Ale też główną wadą Ósemek jest brutalność, przemocowość. Wszystko się zgadza. Krzysztof Wirpsza w swoim skasowanym tekście za emblematyczny kolor Ósemki uważał czarny.

Dla komplementu przeczytajmy, co prof. Agata Bielik-Robson wykrywa u Polaków:

Ale ja polskiego społeczeństwa nie uważam za patriarchalne! Chciałam uczulić feministki na fakt, że przenoszenie wzorów feminizmu z krajów anglosaskich, gdzie pozycja kobiety jest faktycznie słaba, do krajów katolickich i na dodatek trochę zacofanych cywilizacyjnie – jak Polska – jest wątpliwe. Są u nas obszary, w których kobiety rządzą niepodzielnie. Powiedziałabym, że strażnikiem polskiej wspólnoty jest kobieta w wieku postseksualnym oraz ksiądz.

...Czyli mężczyzna, który ma tabu na seks i z tym tabu i z seksem całe życie beznadziejnie się męczy. Czytamy dalej:

W efekcie w Polsce wszystko uchodzi młodym mężczyznom, bo są rozpieszczani przez swoje matki, i prawie nic nie uchodzi młodym kobietom; zachodzi tu dobrze znane zjawisko fali, gdzie stare kobiety mszczą się na córkach, sprawując nad nimi bezwzględną władzę.
– A jacy są mężczyźni?
Jeśli się wyrasta pod parasolem silnej matki i księdza, to trudno zostać dojrzałym mężczyzną.

I dalej wywiadująca Magdalena Miecznicka stwierdza coś ciekawego:

Polskie kobiety mają bez przerwy pretensje do mężczyzn.

ABR odpowiada ironicznie:

Tak, bo tylko one wiedzą, jak powinien wyglądać związek.

Bardzo ciekawe, chociaż tekst lekko omszały, 7 lat ma. („Uwolniłam się od polskości”, 21.02.2009) Jakaś narodowa terapia przydałaby się polskim mężczyznom. By odpępnili się wreszcie od matek, księży i (drżę od naruszania tabu...) żon. Aktualnych, byłych, przyszłych. Co z islamem? (Ma to wspólnego?) – Ano, powoli już larum grają.

*Przypis: Obie złe.