Udało się, że „Taraka” od 20 lat nieprzerwanie istnieje, działa – najpierw jako internetowy nieregularnik, potem jako mniej więcej miesięcznik, a w ostatnich latach jako sieciowy prawie-dziennik. Bo prawie codziennie zamieszczamy coś nowego. Co zresztą jest konieczne dla przetrwania w Sieci, gdzie jeśli codziennie nie dostarczasz nowych treści, giniesz. Udaniem jest, że przybywają nowi autorzy. Tych udań jest więcej, ale też wyliczę nieudania. Nie żeby dołować się porażkami, ale dlatego, że wśród tych nieudań było kilka prawdopodobnie dobrych pomysłów, do których być może warto będzie wrócić i które może natrafiwszy na lepszy moment i sprawniejszych realizatorów, udadzą się jeszcze kiedyś.

Baza ludzi robiących coś ciekawego, polecanych przez czytelników Taraki. Miała to być baza (w sensie: lista, kolekcja) osób prowadzących warsztaty z tarakowych tematów, w tym tych ogłaszanych w Tarace, a także terapeutów (mniej lub bardziej konwencjonalnych lub niekonwencjonalnych), coachów, masażystów, gongowców i misowców, żywieniowców i głodówkowców, nauczycieli jogi i medytacji, tantry, tai-chi itp., przewodników Twardej Ścieżki i innych szamańskich sposobów, tarocistów, astrologów i kogo jeszcze. Ważną częścią miały być opinie i recenzje wpisywane przez czytelników o poszczególnych osobach i ich działaniach. System ten wdrażałam około 2012 r. przez parę miesięcy, po czym wykasowałem, z powodu braku ruchu i zainteresowania.

Serwis dla miłośników snów „Zawijawa”: tworzyłem jako osobną witrynę z własną domeną, własnymi skryptami i bazą danych. Kiedy? Przełom 2010/2011. Miał to być zbiór zapisanych snów plus dyskusje i interpretacje pod snami. Funkcje grupujące i przeglądające sny według tematów i słów kluczy. Budowałem skrypty do automatycznego rozpoznawania i indeksowania słów kluczowych, żeby skrypt utożsamiał słowa np. „lew, lwa, lwy, lwami”. Po czym wyjechałem na parę dni na pewne warsztaty w czerwcu 2011 i po powrocie nie zrobiłem przy Zawijawie więcej nic – straciłem filling. Jakiś czas Zawijawa trwała jako osobna witryna, potem jej treść, sny, włączyłem do Taraki. Domenę zostawiłem nieopłaconą, ktoś kupił, wegetuje jako portal-widmo niby od psychologii. Dziś gdy na to patrzę, ta sprawa porównuje mi się do próby rozpalenia ogniska z mokrych gałęzi. Trzeba bardzo się starać, dmuchać, dodawać suchego paliwa. Ale samo zgaśnie. Za mało jest świadomych śniących i badaczy snów, środowisko za słabe i za mało tym przejęte, żeby rzecz ruszyła. Mokre gałęzie.

Angielskojęzyczna mutacja Taraki. Inicjatywa z początków roku 2013. Minusem była w tym moja skromna znajomość tamtego języka, ale miałem nadzieję, że ten brak uda się przerobić na atut; tak by było, gdybym z-animował dostatecznie „żywą” grupę osób piszących do Taraki, znających biegle angielski, mających kontakty wśród autorów z interesujących nas dziedzin, i mających chęć, czas, motywację. Ale nie rozwinęło się. Pozostała domena http://www.taraka.org/, która robi tyle, że przekierowuje do http://www.taraka.pl/en.php.

Automatyczna Tarotowa Wyrocznia Taraki – wyróżniam ją kolorem, ponieważ udała się!, działa, ma swoich użytkowników i fanów. Wiem, że powinienem ją bardziej dopieścić dizajnowo i funkcjonalnie, pewnie bardziej rozpropagować, bardziej dbać o nią. Jak dotąd jest jaka jest. Nieustannie wdzięczny jestem Inqbusowi, który wykonał do niej grafiki: wirtualne karty tarota, tzw. talię Inqbusa.

Tarotowa wyrocznia na smartfony. Udała się: pracowały przy jej realizacji dwie zaprzyjaźnione firmy informatyczne, jej częścią była...

...angielska wersja wyroczni na smartfony: bo wyrocznia miała działać – jako apka – po polsku i po angielsku. Nad przekładem pracowało kilkoro tłumaczy. Jednak dochód ze sprzedaży apek okazał się mały, apki gdzieś przepadały w bezmiarze Sieci. Istniejący przekład tekstów wyroczni na angielski pewnie kiedyś dołączę do stacjonarnej wyroczni, żeby była dwujęzyczna.

Taraka na Drupalu lub na innym zewnętrznym CMS'ie – próby robiłem w 2008 lub 2009, kiedy CMS'y-gotowce, jak Drupal, Joomla lub Wordpress dopiero się zaczynały i były mocno niedoskonałe. Po niesatysfakcjonujących próbach z Drupalem i prowadzeniu osobnego bloga pod Wordpressem (tamten blog wciąż leży na serwerach Wordpressa!) uznałem jednak, że prościej i efektywniej, niż cierpieć usterki tamtych systemów, będzie mi nauczyć się tego, na czym chodzą strony bez nakładek, czyli języka PHP. Co zrobiłem. Lato 2009 przyniosło największą jak dotąd rewolucję w utrzymywaniu Taraki: przejście na własny silnik w PHP, na bazie MySQL. Jednak masa pracy nad oryginalnym silnikiem co jakiś czas każe mi myśleć, czy nie lepiej byłoby przenieść się znów na gotowy silnik. Pytanie: który? Sam wybór byłby gorszym problemem niż ręczne doszywanie kolejnych łat na istniejące skrypty PHP.

Społecznościowa kronika warsztatów, zjazdów i innych wydarzeń – czyli wspólna, robiona przez samych uczestników; kronika naszych doświadczeń. Nieśmiałe próby nie przeszły do czegoś bardziej rzeczywistego. Jako ślad została strona „Historia warsztatów, zjazdów i zlotów Taraki”.

Płatny serwis. Czyli Taraka za pay-wall'em, wchodzisz i czytasz, gdy masz opłacony abonament. Realizacja we wrześniu 2009 nie dała dobrego wyniku: przychody były małe, a czytalność tekstów spadła. Pay-wall stopniowo ograniczałem i wkrótce usunąłem.

Donacje dla autorów. Pomysł z początku 2015 r. Czytelnicy mieli wpłacać donacje kierowane do autorów tekstów. Jeśli podobał ci się tekst, możesz uhonorować autora, płacąc mu. Działało, były odpowiednie przyciski przy nazwisku autora i system podobny do sklepu internetowego. Jednak wpłaty były małe i zwinąłem system.

Sprzedaż pustych miejsc na stronach Taraki pod ogłoszenia i reklamy – czyli wypełnianie tła stron klikalnymi grafikami przekierowującymi na stronę ogłoszeniodawcy. Nie było zainteresowania i zwinąłem. Żeby witryna zarabiała, wciąż to jest wyzwaniem.