Oryginalnie wpis na stronie Facebooka Przetwórnia z 15 czerwca 2019. W Tarace re-publikowany wraz z ilustracjami za uprzejmą zgodą.
Tytuł od red. Taraki.

Przez media przetoczył się ostatnio raport z Melbourne, który mówi, że naszej cywilizacji zostało z grubsza 30 lat. Część czytelników - znam takie przypadki - zaczęła rozważać, czy lepiej budować chatkę w lesie, czy bunkier, większość jednak uznała, że tak drastyczne prognozy nie mogą być prawdziwe, i wyparła.

Ani jedni, ani drudzy nie mają racji. Kiedy naukowcy mówią że zostało nam 30 lat, nie mają na myśli końca świata jak w "Mad Max". Mają na myśli to, że wzrost poziomu mórz oraz obecne tempo wymierania gatunków spowoduje, że życie każdego z nas drastycznie się zmieni, i to już całkiem niedługo. Cały Bangladesz, nie wspominając o kilkudziesięciu państwach wyspiarskich, znajdzie się pod wodą (I to nie czarny czarny scenariusz, tylko realistyczna prognoza oparta na liczbach), Żuławy Wiślane zresztą też. Około 15 milionów ludzi będzie musiało znaleźć nowe miejsce zamieszkania, więc obecny kryzys migracyjny będziemy wspominać z rozrzewnieniem. Kolejni migranci ruszą z Afryki, która cała zamieni się w Saharę. Pogoda będzie nieprzewidywalna, co w połączeniu z brakiem owadów (wymierają masowo!) spowoduje, że jedzenie będzie horrendalnie drogie. Pustynnienie znacznych obszarów i konieczność zmieszczenia gdzieś wielu dziesiątek milionów migrantów spowoduje, że obszar upraw i pastwisk znacząco się zmniejszy. Oczywiście, że człowiek przetrwa. Tyle tylko, że żywił się wyłącznie tofu i larwami owadów.

Jeśli nadal uważasz, że katastroficzne wizje to przesada, już śpieszę z wyjaśnieniem. Przyzwyczailiśmy się myśleć, że rachunek jest prosty. Więcej CO2 w atmosferze → cieplej → topi się Arktyka. No nie do końca. W rzeczywistości sprawa wygląda tak:

1) więcej CO2→cieplej →topi się Arktyka → woda ma ciemniejszy kolor, niż lód, więc pochłania więcej światła (lód, jako że jest biały, większość odbija) → woda się podgrzewa → woda topi lód, z którym się styka

2) woda robi się cieplejsza → zwiększa swoją objętość → jej poziom podnosi się jeszcze bardziej

3) więcej CO2 → robi się cieplej → topi się lód nie tylko w Arktyce ale też na Syberii → uwalnia się metan uwięziony tam pod lodem od jakichś 100 tys. lat → metan podnosi temperaturę jeszcze szybciej, niż CO2.

Tak, że ten. Zostało naukowo stwierdzone, że gdybyśmy dziś zmniejszyli emisję CO2 do zera, i tak bylibyśmy w ciemnej dupie, bo rozpoczęliśmy procesy, które się wzajemnie warunkują i dalej będą już napędzać się same. Katastrofa? Nie, wystarczy tylko pogodzić się z myślą, że dobrze już było, że pod względem zaopatrzenia w dobra konsumpcyjne wrócimy niedługo do czasów głębokiej komuny. (Kto nie wierzy, niech poszuka litrowego soku grejpfrutowego. Nie ma. Od ponad roku. Są tylko buteleczki 0.3 i nektary. Bo nieurodzaj. Zniknął i nikt nie zauważył, i tak co rok będzie coś znikać.)

W konsekwencji, większość pensji będziemy wydawać na jedzenie, i, niestety, na wodę pitną. To z kolei spowoduje załamanie się całkiem wielu gałęzi gospodarki, bo nie będzie komu kupować brokatowych maseczek do twarzy.

Co możemy zrobić? Tylko spowolnić ten proces. Dać ludziom więcej czasu na przystosowanie, naukowcom na znalezienie rozwiązania. Ja to widzę tak, że każda nie-kupiona plastikowa butelka to nanosekunda więcej czasu.

Nie myślcie o tym jak o końcu świata, ale jak o zmianie. Trzeba będzie zacząć szukać radości życia gdzie indziej niż w kupowaniu - w zbieraniu własnych owoców (zapraszam na czereśnie pod CH Malta, starczy dla wszystkich - za darmo), naprawianiu ubrań, uprawianiu marchewki na balkonie :). Kupowanie się skończy, produkcja się załamie - to koniec kultury konsumpcji, ale nie koniec człowieka.

Na pocieszenie jedna z moich ulubionych kampanii Diesla: Global-warming-ready, 2007.