Tak, myślano już o tym paradoksie. Dosyć dogłębnie Tolkiena rozgryzał np Gabriel Maciejewski (wydawca kwartalnika "Szkoła Nawigatorów"). Wyśmiał pomysł niektórych katolików by kanonizować Tolkiena.
"cała, wyprodukowana w ciągu ostatnich 200 lat imperialna menażeria brytyjska, którą zebrano w jednym miejscu i wysłano na podbój mózgów i serc biednych frajerów na kontynencie. My zaś słyszymy, że Tolkien jest głęboko chrześcijański. Oczywiście, że jest, bo Brytyjczycy uważają się za jedynych prawdziwych chrześcijan, nawet ci pochodzenia żydowskiego tak myślą i Tolkien im w tym myśleniu pomaga. Opowiadania, że w książkach Tolkiena są jakieś głęboko katolickie pierwiastki jest czymś kuriozalnym absolutnie"
felieton "kanonizowanie tandety"
http://coryllus.salon24.pl/699474,kanonizowanie-tandety

A więc Tolkien grzeszył! Więc już jest jedna przesłanka za tym, żeby go uznać za Naszego Człowieka.
Ale to nie jest przesłanka wystarczająca. Ponieważ grzesząc przeciw Kościołowi, mógł być jakimś heretykiem-gnostykiem. A Taraka gnostyków bardziej nie lubi, niż katolików.

Grzeszył okrutnie, jednak z pobudek mało atrakcyjnych np dla polskich prądów myślowych. Przede wszystkim pisał, i działał ku chwale Imperium. Charakterystyczny był u niego podział tej jego zmyślonej ludzkości na mocno oddzielone rasy lepsze i gorsze. Hobbit nigdy nie mógł zostać elfem.

Grzeszył. Od tego jest katol, żeby grzeszyć. Kto to widział katola, co nie grzeszy?

to nas w ogóle nie powinno interesować. Tak samo jak to, kogo katolicy czy inne wyznanie kanonizują. Co najwyżej po to, żeby się pośmiać.

Hasło "grzeszył, nie grzeszył?" to przecież powierzchnia zjawiska. Mnie interesuje głębsza warstwa dotycząca psychiki i życia duchowego Tolkien, który było nie było wielkim poetą był.
Bo popatrzmy: z jednej strony Tolkien jest wiernym wyznawcą Kościoła Kat. -- z drugiej wyfantazjowuje światy, w których są inni bogowie i istoty bogopodobne, a także człekopodobne -- a ani Boga chrześcijańskiego, ani Jezusa, nie ma. Jak on to godził? A może jego fantastyczny świat był ucieczką od KKat.? Czy brał pod uwagę, że lektura jego powieści może odwieść młodzież od wiary w Jahwe i Jezusa, a skłonić do wiary w Iluvatara? Dziwi mnie psychologicznie (dla mnie) nieprawdopodobne łączenie tych dwóch rzeczy w umyśle jednego człowieka.

Żeby już skończyć z tym grzeszeniem, to idzie w tym przypadku o przedstawienie walki dobra ze złem w kategoriach magii i okultyzmu. Jako taki konkurs czarowników, wygrywa dobro lub zło, zależnie czyj czarownik jest lepszym fachowcem.
Działalność Tolkiena wypadła w czasie prób odrodzenia druidyzmu w Anglii. Churchill i Królowa sądzili, że doktrynie brytyjskiej brakuje jakiegoś czynnika duchowego, magicznego. Same podboje, ekspansja i rabunki na skalę światową, to trochę płaskie, trzeba jakiegoś uzasadnienia metafizycznego.
Churchill nawet przystąpił do Zjednoczonego Kościoła Druidycznego Wielkiej Brytanii, można znaleźć zdjęcia z ceremonii.
Tolkien akurat był pod ręką w tym zbożnym dziele.
Nie wiem skąd pogląd o związkach Tolkiena z katolicyzmem, nie znam jego wypowiedzi na ten temat. Może to taki katolik jak "wszyscy Polacy".

Witajcie :)
W zasadzie wszystkie najważniejsze problemy przez was tu poruszone, a raczej na wszystkie te zapytania odpowiedzi można znaleźć w "Listach" Tolkiena, wydanych u nas dwa razy. Drugie wydanie mocno poprawione. Oczywiście, że Tolkien był katolikiem, bo jego matka wychowała go na katolika, czym się o ile pamiętam naraziła reszcie rodziny, a swego katolickiego przekonania/wiary Tolkien nie chciał umieszczać nachalnie w swych opowieściach (tą nachalność własnie zarzucał Lewisowi i jego Narnii! Nigdy nie lubił Lewisowych aluzji do religii ani takich alegorii jak Aslan), właśnie dlatego, że byłoby to dla niego po pierwsze artystycznie badziewne, a po drugie wątpliwe duchowo. On uważał, że subkreacja - sztuka wymyślania światów i subkreator - autor są ważni w boskim dziele. Że kreowanie światów wyobraźni jest jakby prawem człowieka służącym mu do poszukiwania prawdy duchowej. Ale pisał, że specjalnie nie umieścił w swych dziełach jakiegoś Kościoła i religii, (nie umieściłem a potem usunąłem wszelkie odniesienia do jakiegoś kultu i religii - tak mniej więcej pisał - jedynymi świątyniami w jego książkach są budowle w których odbywały się okrutne kulty Saurona z ludzkimi ofiarami, jedyną "dobrą" świątynią jest Święta Góra w Numenorze, Meneltarma, na którą raz na rok wejść mógł w procesji tylko sam król aby tylko złożyć dziękczynienie Eru) jednak w głębszej warstwie jego religijne poglądy oraz idee są tam obecne. Mi się zdaje, że takie sprawy, jak wyrzeczenie, wybaczenie, ofiara są mocnymi punktami zbieżnymi dzieł Tolkiena i religii chrześcijańskich. Jego dzieło literackie było dla niego samego dziełem "zasadniczo religijnym i chrześcijańskim, początkowo nieświadomie ale w poprawkach już świadomie". Sorki cytaty są z pamięci, więc moga być niedokładne.
I chociaż dopatrzyć się tam można i gnostyckiego wątku, takiego jak np. Morgoth i jego "Pierścień Morgotha" - koncepcja w której w trakcie aktu Stworzenia do już przygotowanego "zaczynu" z którego miał powstać świat, Morgoth - Szatan Śródziemia dodał swoje zło, swoją potrzebę dysharmonii powodując skażenie wszystkiego co istnieje pierwiastkiem zła. No, to jednak są to detale, a ogólnie przewagę miała idea chrześcijańska. No, np gdy jedna z postaci - chyba Gandalf - mówi w którymś miejscu, że "nic nie jest złe na początku", a zatem nie ma w tym idei, że np. materia lub świat materialny są od początku złe. 

innym typowym wątkiem dyskusji jest, jakie postacie można posądzać o cechy mesjańskie. Mamy aż 4 kandydatów - Earendila, Gandalfa, Aragorna, i Froda.
Najważniejszą koncepcją Tolkiena która chyba łączy religię ze sztuką jest eukatastrofa. To jest jego pomysł.
poz :)
tal

Kompetencje tej osoby można poddawać w wątpliwość, ale warto rzucić okiem:
http://docs11.chomikuj.pl/3631512215,PL,0,0,Varg-Vikernes---Pogaństow-cz.-III---Jedyny-Pierścień.doc
(czytałem to dość dawno i nie znalazłem tego artykułu w mniej "topornym" źródle)