Zjazd starych znajomych, ludzie których dawno nie widziałem, ruch, prowizorka, wiele się dzieje, zamieszanie. Jeden z kolegów, tych którzy przyjechali, wyciąga mnie, żeby pójść za nim. Idziemy, on pierwszy, zna drogę, ja za nim. Jest ciemno i wilgotno, odbijają się światła na jezdni. Przechodzimy przez ruchliwą szosę w miejscu, gdzie przechodzenie jest widocznie zabronione, ale właśnie dlatego wielu ludzi tamtędy przechodzi. Dalej zaczyna się las (prócz tego na tę szosę też wyszliśmy z lasu) i droga lub ścieżka idzie pod górę. On wyprowadza mnie na dziwny „punkt widokowy” (tu jest dzień, jasno i szeroki widok) – i w międzyczasie objaśnia, co zobaczę. „Buduję kanał dla Turków”, mówi. Okazuje się, że on za pieniądze, które bierze od Turków, buduje dla nich kanał. Żeby pływały nim statki. Tylko po co to? W ogóle dziwi mnie sens tej inwestycji, wydaje mi się, że to nie ma sensu. Kolega w jakimś niemożliwie krótkim czasie zbiega (albo inaczej „teleportuje się”) na dno tego wykopu i stamtąd mówi do mnie. Teraz wszystko widzę. Wykop jest niemożliwie wielki i głęboki. Chaotycznie przepruwa ziemię na głębokość... geologiczną. Ma głębokość kilkuset metrów. Widzę geologiczne warstwy ziemi, na przemian ciemniejsze i jaśniejsze, w kolorze marokańskiej ochry. Kojarzą mi się z żyjącym ciałem lub mięsem. (Porównaniem może być Kanion Colorado.) Nie próbuję nawet schodzić na dno za kolegą, właścicielem i sprawcą tego wykopu – za głęboko, za wysoko. Stoję przy wielkiej bryle gruntu, która oderwała się od ściany wykopu, właściwie jest to pionowo stojąca skała. Jest uwarstwiona, warstwy skały idą pionowo, ponieważ oberwawszy się obróciła się o 90 stopni – pierwotnie te warstwy były poziome, jak na całym tym obszarze. Myślę: nic nie wiedziałem o tym wykopie i budowie tego kanału dla Turków. Jeśli takie rzeczy dzieją się w Polsce i nie są nagłaśniane, są robione po cichu, poza publiczną świadomością – a zapewne jest ich więcej, może coś podobnego dzieje się w każdej gminie? – to jak ten kraj wkrótce będzie wyglądał?