Serial: Tkanie słów
Gom jabbar
Bye bye ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Kategoria: Pytania i granice

Papaty

Pamiętam swoje pierwsze zachłyśnięcie się Diuną, Dziwne. Nie potrafię już rozróżnić we wspomnieniach z przeczytanych tekstów czy powielaczowe wydanie z drukiem, który dziś ledwie uznalibyśmy za czytelny czy tekst w odcinkach drukowany w starej fantastyce.. Pamiętam tylko oko młodego czytelnika przestało mieć znaczenie gdzieś przy tej scenie

W luźnym tłumaczeniu Marka Marszała zaczerpniętym z wiki: Nie wolno się bać. Strach zabija duszę. Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie. Stawię mu czoło. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie, a kiedy przejdzie, obrócę oko swej jaźni na jego drogę. Którędy przeszedł strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja.

Wsiąkłem w Herberta. Prawdopodobnie z niego gdzieś ukształtowała się idea, że w obliczu trudności halucynujemy i bronimy halucynacji swoim życiem. Z dużym prawdopodobieństwem percepcja przeżywania dramy w codzienności własnej i otoczeniu też zalęgła się z teatralności epopei.

Prawdopodobnie to jedna z tendencji, która skłoniła mnie do zajęcia się interfejsem białkowym, dryfowania pod prąd w stronę huny, coachingu i w końcu zagłębia kości i twardogłowia zwanego taraką.

To sama tendencja wytrwania własnej i cudzej głupoty wrzuciła mnie spowrotem w otchłań zmagania się z krzemem; I łatwiej mówić o architekturze aplikacji rozproszonych , systemach  BI i zdobywać punkty w grze zwanej tiobe niż podstępnym nieliniowym pisaniem zmagać się by białko swoje i obce rozpoznało trzy trucizny; szukać dróg jakimi narcyzm kulturowej szczególności, wyjątkowości, ważności JA zmienia proste sprawy w labirynty; tkać sieci skojarzeń, iść śmiało, gdzie nikt jeszcze nie był przed nami...

Stop. To trochę nie ta bajka. Nie teraz. Nie jest moją bajką wróżbiarstwo, nie odpowiada mi futuryzm futurologi;  Pasuje mi jeno  futurama.. To dla mnie zupełnie nie ta piaskownica, zwłaszcza gdy wokół pełno roszczeniowych dzieciaków, które twierdzą, że ich cała piaskownica. Rola kassandry, oznajmiacza boskiej woli i naukowca od sobie znanych tez … to nie mua, lub zbyt mła. h'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn

Ze zmaganiem z teraźniejszoscią, z tym, co ważne, szczególne i wyjątkowe oraz dziwne, odmienne i obce jakoś się czuję. Z Taraką idącą tam i z powrotem, ścieżką okrężną lub twardą było mi po drodze. To stawianie czoła temu, co się dzieje. Nie jest mą drogą dryfowanie wraz z tym sammunem, nie chcę iść w te fantazje, że wiem jak świat jest uporządkowany.

Nie odpuszczę swojemu gom jabbar. Zupełnie inna prana mnie uskrzydla

Na mnie pora. Od jakiegoś czasu szykowałem się do kolejnej zmiany na blog Indrajala, ale to chyba za mało, nie tędy i za blisko tego, do czego zupełnie nie chcę podchodzić, a samo przypełzło. Prawdopodobnie też ze zmianą Taraki znikną moje teksty, ale jeszcze nie wiem. To muszę przemyśleć. Źle się czuję z archiwami. A nie wierzę w związki, kluby i spółdzielnie, które chciałyby mnie za swojego członka itepe.

Za wspólną podróż widowni, czytelnikom i uczestnikom dziękuję. Ze względu na narcyzm i bakcyla pisania pewnie wypłynę gdzieś, gdzie wplotę Indrajalę zgodnie ze swą wizją. Poza tym będę tu przelotnie, ulotnie i  kolejnym nieobecnym. Au. Po latach to boli.. Ale będzie się działo..

ALOHA!