Kambo chroni przed panema. Co to znaczy? Panema tłumaczy się jako pech, nieszczęście - coś, co przyciąga wszelkie negatywne zdarzenia, choroby, rodzi depresje i inne niepożądane stany fizyczne i umysłowe.

„Kambo i panema” – brzmi tajemniczo, egzotycznie i śpiewnie. Mało kto wie, co te słowa znaczą. W uszach brzmią jak standard jazzowy „The Boy a. Girl from Ipanema”, albo jakieś argentyńskie tango panema. Tymczasem kambo staje się coraz bardziej popularnym lekiem na ... prawie wszystkie choroby i wszelkie zło, czyli „panema”. Jak wszystkie nowinki, zwłaszcza egzotyczne, obrasta mitami i oczekiwaniami. Jednak ta magia kambo jest w dużej mierze prawdą.

Indianie szczepili się kambo przed każdym polowaniem, bo kambo chroni przed panema. Co to znaczy? Panema tłumaczy się jako pech, nieszczęście - coś, co przyciąga wszelkie negatywne zdarzenia, choroby, rodzi depresje i inne niepożądane stany fizyczne i umysłowe.

Foto. z: www.pinterest.com, autor: Simon Scott.

Można by pomyśleć, że kambo działa jak amulet ochronny. Tymczasem chodzi o pewne właściwości kambo (wydzielina pojawiająca się na skórze żaby olbrzymiej Phyllomedusa bicolor), które pozwalają unikać fizycznych zagrożeń. Podczas polowania półnadzy Indianie w puszczy tropikalnej byli narażeni na rany szybko ulegające zainfekowaniu, na ukąszenia jadowitych zwierząt, nieprzewidywalne okoliczności w dzikim, pełnym zagrożeń środowisku. Kambo zawiera substancje, które działają bakteriobójczo, przeciwbólowo, wzmacniają system immunologiczny, usuwają toksyny z organizmu, a także wyostrzają zmysły, usprawniają działanie układu neurologicznego w powiązaniu z całym organizmem człowieka, oraz wiele innych. Czyż to nie jest doskonała ochrona przed panema?

Byłabym ostrożna w serwowaniu informacji o skanowaniu organizmu przez kambo, uwalnianiu blokad energetycznych, oczyszczaniu aury, dawaniu radości życia i szczęścia w miłości. Nie twierdzę, że jest to niemożliwe, bo mam świadomość wielowymiarowego uzdrawiającego oddziaływania natury, a więc także jej harmonizującego wpływu na sferę duchową. I sama na sobie doświadczyłam owego subtelnego, poza-stricte-medycznego, oddziaływania kambo, dającego ochronę przed panema rozumianego jako przyciąganie niepożądanych zdarzeń.

Dwa lata temu mój organizm zareagował na coś nowotworami i niedomaganiami prowadzącymi do wyłączenia mnie z aktywności fizycznej. Na szczęście mam wbudowany prozdrowotny program wczesnego ostrzegania, więc nowotwory zostały w porę usunięte, a regularne zabiegi medycyny Wschodu poprawiły znacznie moją ogólną kondycję. Pozostał jednak problem stawów, które z trudem odzyskują dobrą formę po przebytym zapaleniu, no i moje wycofywanie się z życia.

Podobno, aby wyleczyć chorobę trzeba znać jej przyczynę, bo inaczej to walka z wiatrakami. Czy ktokolwiek ma możliwość dogłębnego i prawidłowego rozpoznawania pozafizycznych przyczyn chorób? Myślę, że poszukując potencjalnych przyczyn, zaledwie uchylamy rąbków zasłonek. Czy to spalanie karmy? Czy to kara za grzech? Efekt tłumionych emocji? Zapłata za niegdysiejsze szczęście? Za mało czy za dużo pozytywnego myślenia? Dieta to już na pewno jest niewłaściwa, ale na jaką ją zmienić? Nie wiem, co jest przyczyną moich chorób. Pewnie wszystko po trosze, a więc... jest tego przerażająco dużo - w głowie się nie mieści. No i takie dochodzenia to nie moja specjalność.

Sięgam więc po silną medycynę Natury – taką, która działa w wielu wymiarach: fizycznym, emocjonalnym, umysłowym i duchowym, sięgam po uzdrawiające moce Matki Ziemi. Na stawy i panema najwłaściwsze wydaje się kambo.

Jadę na pierwsze kambo. Trochę niepewna, trochę ciekawa. Moja postura jest niewielka, organizm delikatny, reakcje gwałtowne. Zaczynamy więc ostrożnie. Po 3. kropkach mdleję na granicy utraty przytomności, a za chwilę wymiotuję. Na dziś koniec; planowanych 5. kropek nie będzie.

To było dla mnie ważne doświadczenie, gdy świadomie i z ufnością poddałam się biegowi zdarzeń, jakiekolwiek by one miały nie być. Niektóre praktyki szamańskie takie jak szałas potu, vision quest itp., w swoich ekstremalnych wersjach prowadzą do sytuacji, w których walczy się o życie, i dzięki temu ma się dostęp do wyższych wymiarów. Z opisów kambo wynika, że często dochodzi się do stanu, w którym traci się przytomność, a więc przekracza się możliwość walki o życie. Doświadczałam tego wcześniej. Tym razem jednak wchodzę w to świadomie – to taki zew duszy, która jakby szukała możliwości oswajania mnie z aktem umierania, albo wykorzystywania tego stanu do głębszego poznania siebie. Co się wówczas dzieje we mnie? Co pojawia się we mnie w chwili, gdy nie mam możliwości samokontroli? Z czym dziś przechodziłabym na tamtą stronę?  Otrzymałam odpowiedź na to pytanie. I ta odpowiedź to był ważny element zmiany mojego stosunku do pewnych aspektów życia - zmiany wzorca, mojego indywidualnego energetycznego sygnału, który przyciąga takie a nie inne zdarzenia. Zmiana była pozytywna, budująca, a więc odsuwająca panema.

Sesja druga. 4 kropki. Wystarczy, bo już chlustam żółcią. Co za okropna gorycz w ustach i w gardle! Po godzinie poczułam się tak lekko, jakbym zrzuciła z siebie worek kamieni, zbędny ciężar goryczy życia. Wciąż mnie jednak męczy, jakby proces nie został dokończony. Jestem głodnawa, a jednocześnie nie mogę jeść; energia w żołądku pracuje w obie strony - chce przyjmować, ale jeszcze chce zwracać. Dostaję rapee. Padam prawie od razu. Nie zemdlałam podczas kambo, to teraz wycięło mnie rapee. Z łatwością i akceptacją poddaję się własnej niemocy. A bez tej wyrzyganej goryczy jest o wiele lżej i przyjemniej, i bardziej przestrzennie! Znów zmienił się wzorzec, i panema nie ma już łatwego dostępu w tym przemienionym obszarze.

Po dziesięciu dniach od drugiego kambo miałam okazję doświadczyć, czym jest ochrona przed panema - w postaci wyostrzonej intuicji. Pojechałam do biblioteki i procedura wypożyczania przedłużała się z przyczyn technicznych. Zaniepokoiłam się, bo właśnie kończył się czas opłaconego parkowania mojego samochodu i istniało ryzyko mandatu. Czujność parkującego kierowcy to rzecz normalna, ale tym razem w moim zaniepokojeniu był rodzaj pewności, że tam na parkingu coś się dzieje - to był instynkt zagrożonego dzikiego zwierzęcia, które zwietrzyło myśliwego, to pewność, że czuję „wroga”. Poszłam szybko na parking, 4 minuty przekroczenia, i ... „Dobrze, że pani przyszła, bo już miałem wypisać mandat” – rzekł kontroler.

Po kilku dniach inne zdarzenie. Prowadziłam samochód krętą wiejską drogą, z poboczem porośniętym drzewami i krzewami, drogą, którą bardzo dobrze znam. Nagle intuicyjnie wiedziałam, że za zakrętem środkiem drogi z naprzeciwka jedzie samochód. Zwolniłam prawie do zera, zjechałam na bok. Ale miałam przeczucie! Jechał. Być może, gdybym go nie „zobaczyła” trzecim okiem (?), nic by się nie stało, bo oboje mijając się zjechalibyśmy na bok. Ochrona przed panema jest niemożliwa do udowodnienia, bo nie wiemy, co by się wydarzyło, gdyby... gdybyśmy np. skręcili w prawo, a nie w lewo. W normalnym życiu nie mamy możliwości symulacji różnych wariantów przebiegu zdarzeń.

Ochrona kambo przed panema, jakiej doświadczyłam w obu tych opisanych sytuacjach, to danie człowiekowi zdolności wyczuwania niebezpieczeństwa, energii zagrażającej mu. To coś więcej niż instynkt, to takie wyczulenie na sygnały z przestrzeni, które jest pewnością graniczącą z jasnowidzeniem.

Trzecie podanie kambo wymagało 9. kropek. Oczyszczenie pełne.

Po trzecim kambo pojawiły się sytuacje magiczne. Dostawałam dokładnie to, czego potrzebowałam, jak w baśniach o bohaterach, któremu w wędrówce ku dobru pomagają dobre duchy podając mu broń, gdy trzeba walczyć, pożywienie, gdy jest głodny, konia, gdy nie jest w stanie dalej iść. Każdemu z nas się to zdarza, ale to, co przydarzało się wówczas mnie, było jakieś inne, jakieś pełniejsze, jakieś magiczne właśnie. Jakby nastąpiło zestrojenie mnie z Życiem. Trwało to zaledwie kilka dni.

Myślę, że ochrona przed panema - w postaci rozwiniętej intuicji, nie przydarza się po kambo każdemu i zawsze. Aby to się zdarzyło, muszą być spełnione pewne dodatkowe warunki. Jakie? Nie sądzę, aby istniał zestaw warunków „uniwersalnych”, ogólnie wymaganych. U siebie zauważyłam, że po kambo pozostaję w stanie rozszerzonej świadomości wtedy, gdy:

- nie zakładam „amuletu Kambo”, żeby pracował za mnie - nie zwalniam siebie z odpowiedzialności za to, co robię lub czego nie robię, czyli np. nie śpię za kierownicą;
- jestem uważna;
- nie wpuszczam zakłócających energii np. telewizyjnego miszmaszu;
- wiem, co robię i po co to robię.

Kilka dni temu miałam czwarte kambo. 8 kropek. Szło ciężko i opornie. Musiałam stosować różne chwyty stymulujące oczyszczanie. Musiałam uważać, żeby nie „zapadać się”, nie wchodzić w stany medytacyjne, które spowalniają aktywność ciała - bo tu procesy ciała muszą iść.

Kondycja moich stawów jest lepsza. I trochę zmieniam dietę – na mniej śluzotwórczą, bo jednym z efektów oczyszczania się organizmu pod wpływem kambo jest ujawnianie się tego, co w organiźmie się dzieje, co można korygować np. dietą.

Nie po to idę na kambo, żeby uczynić moje ciało nieśmiertelnym, wiecznie zdrowym. Materia ma swoje prawa. Rozpad ludzkiego ciała w jego obecnej wersji jest nieuchronny. Każdy z nas w pewnej chwili doświadczy takiej niemocy, po której już tylko jest śmierć. Niemocy zapanowania nad nagłym wypadkiem, niemocy wyjścia z choroby, psychicznej niemocy dalszego życia. Ale póki się żyje, warto się wzmacniać.

Nie po to idę na kambo, żeby zaczarować swoje życie na szczęśliwe, ale po to, by dostroić cały mój wielowymiarowy organizm do organizmu Matki Ziemi i nie przyciągać panema.