Dziwny sen, a raczej jedna scena:

Rok temu byłem na Korfu. W czasie tej wycieczki zatrzymaliśmy się na parę godzin na plaży koło miasteczka Kassiopi:

Półwysep, który na mapie wygląda jak klucz do śrub do roweru i na nim jest miejsce „Vourlia”, zamykał plażę i był pokryty niskim gęstym lasem, złożonym z niskich drzew o krętych pniach, tak, że trudno było powiedzieć, czy to są małe drzewa czy duże krzewy. Niektóre z tych drzew były dębami, ale z daleka wszystkie, i dęby i nie-dęby, wyglądały jednakowo. Niżej dwa zdjęcia, z realu, nie ze snu:

Dąb z bliska – dąb omszony, Quercus pubescens

Las od wnętrza: chaotyczna pokręcona ciemna gęstwina

Dla kontrastu (jasnego-ziemnego, yang-yin, przestworu i zamknięcia) widok w przeciwną stronę, na plażę, zatokę i masyw Pantokratoras, największą górę na tamtej wyspie:

Teraz sen, a raczej jedna scena:

Jestem w tamtym miejscu, Korfu, Kassiopi, początek tamtego lasu, w który wchodzi ścieżka znad zatoki, z plaży. Wchodzę w tamtą gęstwinę, ale zauważam, że jest tam inaczej niż zapamiętałem. Dęby, chociaż mają cienkie pnie – tylko około 6 cm grube – rosną prosto, jak proste pionowe tyczki. Rosną gęsto, to ważne, tak, że nie można przez ich linię przejść. Zagradzają. Obok widzę drugą przeszkodę, ale już nie naturalną, tylko sztucznie sporządzoną: z tej samej „materii”, tzn. z cienkich (lub grubych, jeśli inaczej je oceniać) dębowych pni-tyczek, zrobiono kratę. Tworzą ją dwie warstwy ukośnie ustawionych krzyżujących się tyczek. (Właściwie nic osobliwego, normalny płot.) Ten płot jest wysoki, jak piętro-parter domu. Za tymi dwoma płotami, tym naturalnym, tzn. z posadzonych gęsto dębów, i tym drugim sztucznym, chociaż podobnym do pierwszego, zaczyna się czyjaś posiadłość. Odkrywam jej istnienie, chociaż wcale jej nie szukałem, po prostu wszedłem do tego niskiego ciemnego i pokręconego lasu. Teren tej posiadłości jest częścią tego lasu. Na niej, najpierw z daleka a potem blisko na tyle, że widzę rysy twarzy, widzę-spotykam mężczyznę, ok. 50 lat, który zapewne jest właścicielem, gospodarzem. Próbuję do niego zagadać, chyba po angielsku. (I to koniec sceny, dalej nie mam przypomnień.)