Tak na szybko i rozkodowując tytuł: Drugie (II) warsztaty w Kruczyborze (Kruczybor) latem 2015 (15) zakończone... i co? – Ucieszone, oklaskane, uściskane i odesłane do wspomnień, skąd będą na nas działać, będą emitować swoją energię i interferować z bieżącym życiem, naszym – uczestników, ale również tych, których tam nie było. Taka jest w końcu rola odbytych wydarzeń, zwłaszcza tych Energetyzujących, że nie znikają całkiem, tylko trwają gdzieś w swojej równoległej przestrzeni, zasilając bieżący przepływ doświadczeń swoim wpływem – a może nawet promieniowaniem.

Co się działo, co było? – Niby to samo. Ale jakoś Bardziej. Działania, które zwykle robimy na warsztatach Twardej Ścieżki – szałas potu, zakopywanie się, marsz transowy, podróże bębnowe, rozmowy w kręgu i końcowe Wysyłanie Orłów – były zrobione z jakąś Nadwyżką. Tę nadwyżkę trudno ubrać w słowa, ale ona jest i co najważniejsze, jest aktualna, nie znikła. Powtórzę to, co wyżej: ta Nadwyżka trwa i działa, zasila mnie (tak to czuję), zapewne zasila też Was, tych, którzy wzięli udział w tym wydarzeniu, ale działa i zasila jakoś szerzej, dalej, jak to białe światło, które wizualizujemy nucąc „a z ogonkiem”. W świat, do horyzontu? Zobaczymy.

Na razie kilka zdjęć. Może Ktoś zobaczy na nich to coś więcej, czego wprost nie widać. Tę Nadwyżkę.

Kruczyborskie krajobrazy

Kruczyborskie krajobrazy bis

Nasz wielki Sprzymierzeniec: rzeczka Prusinka. Tu wygląda jak duża Rzeka.
Faktycznie w wielu miejscach nie było jej widać spod zarośli.

Dno Prusinki. W tym miejscu kąpaliśmy się po szałasach potu.

Śniadanie w cieniu lipy.
Od lewej: Wanda, Michał, Paweł Z Autobusu, Paweł Z Kitką, Krzysztof, Kasia, Roma.

Tajemniczy surreal na werandzie domu Gospodarzy: Agnieszki i Nesa

Kopiemy. Krzysztof, Kasia.

Marcin demonstruje swoje narzędzie do kopania: łopatkę jelenia.

Przymiarka wykopu: pasuje! Valerie.

Inskrypcje na gałęziach wykonane przez korniki

Perfekcyjny szałas potu. Zaraz zapalimy ogień i będzie się działo...

Przed szałasem. Od lewej: Marcin (1-Perfekcjonista), Paweł Z Kitką (7-Epikurejczyk),
Krystyna (7-Epikurejczyk), Maciek (9-Mediator, chyba), Kasia (2-Dawca),
Krzysztof (5-Obserwator), Paweł Od Witamin (2-Dawca), Wanda (8-Szef),
Nes (1-Perfekcjonista)

Rodzinne zdjęcie na zakończenie, od lewej u góry: Paweł Od Witamin, Marianna,
Paweł Z Autobusu, Krystyna, Krzysztof, Kasia, Maciek, Valerie, Marcin, Michał (tyłem), Tessa.
Siedzą: Wanda, Paweł Z Kitką. Mnie nie widać, bo robię to zdjęcie.

Jemy rytualne szamańskie ciasto dębowe, z mąki z żołędzi.
Całkiem czarne wyszło, ale pyszne. Robiła Agnieszka, gospodyni Kruczyboru.

Robię sobie selfi w szybie samochodu. Ech, to ego...