Zmarła Pani Małgosia Kunat. Gospodyni, właścicielka domu w Pniewie, gdzie przez wiele lat spotykaliśmy się na szamańskich i twardościeżkowych warsztatach. Była dobrym duchem tamtego miejsca i tamtej ziemi. Pamiętam pierwsze spotkanie: rok 2001, wiosna, razem z (nieżyjącym już) Edwardem Rodziewiczem, szukaliśmy miejsca na letnie warsztaty. Były dwie propozycje i zdecydowałem się właśnie na Pniewo, ponieważ urzekło mnie ciepło i otwartość, z jakimi Małgosia (wtedy jeszcze Pani Małgosia) przyjęła nas na swoich włościach. Przez lata wraz z innymi uczestnikami warsztatów i zjazdów korzystaliśmy z ochronnego pola, jakie stwarzała Ona i jej bliscy: jej partner Janek i syn Michał.

Warsztaty u Małgosi to były jednocześnie długie rozmowy z nią: o świecie – i o tym gęstym ludzkim mikroświecie, który wytwarzał się na warsztatach. Bo nie tylko ja przychodziłem do niej na pogaduchy, ale chyba wszyscy tam obecni. Małgosia działała jako psychologiczne pogotowie dla dusz wziętych w kleszcze twardych praktyk: szałasu potu, chodzenia po ogniu, zakopywania się w ziemi. Podziwiałem jej autentyczne zaangażowanie w problemy poszczególnych osób. Jak mało kto umiała dodać otuchy.

Ponad rok temu wykryto u niej nowotwór. Zmarła 28 września.

Do zobaczenia, Małgosiu, w krainie wiecznych warsztatów!

Pani Małgorzata Kunat w jej dworku w Pniewie, 2006

2005, też w Pniewie