Przekład: Jerzy Florczykowski Wszystko, co istnieje, żyje. Wszystko, co żyje, jest godne szacunku.

Przekład: Jerzy Florczykowski

Wszystko, co istnieje, żyje.
Wszystko, co żyje, jest godne szacunku.

Nie musisz lubić tego, co szanujesz.
Nielubienie kogoś nie jest powodem nieszanowania go.

Poszanowanie kogoś nie jest powodem niezjedzenia go.

Powody są najlepiej wypracowywane w związkach — zwłaszcza, jeśli szuka się powodów uzasadniających zjedzenie kogoś — lub jeśli szuka się sposobów uniknięcia zjedzenia przez kogoś.

Jeśli zgadzamy się, że wszystko, co istnieje, jest żywe i godne szacunku, najlepiej jest mówić o „osobach” lub „ludziach”, zamiast „istotach” lub „duchach”, nie mówiąc już o „biomechanizmach”, „zasobach”, „mieniu” i „rzeczach”.

Świat jest pełen osób (lub ludzi, jeśli ktoś woli), ale tylko niektórzy z nich są ludźmi.

Świat jest pełen osób innych-niż-ludzie.
Świat jest pełen osób innych-niż-dąb.
Świat jest pełen osób innych-niż-jeż.
Świat jest pełen osób innych-niż-łosoś.
Świat jest pełen osób innych-niż-zimorodek.
Świat jest pełen osób innych-niż-skała...

„Inne-niż” ma co najmniej trzy odniesienia:

— Przypomina nam, że jesteśmy osobami pozostającymi w relacji z innymi,
— Przypomina nam, że wielu z naszych najbliższych krewnych to ludzie, podczas gdy najbliżej spokrewnionymi z dębami są dęby, więc my rozmawiamy najłatwiej z ludźmi, podczas gdy kamienie najłatwiej rozmawiają z innymi kamieniami...
— Przypomina nam, by najpierw mówić o tym co wiemy najlepiej (tym najbliżej nas).

Rozwińmy to w cztery kolejne odniesienia:

— Przypomina nam, byśmy traktowali różnicę jako okazję do poszerzenia naszych relacji, a nie postrzegania jej jako przyczyny konfliktu lub podboju.

— Całe życie ma charakter relacyjny i nie powinniśmy mieszać naszych intymnych inności z tożsamościami.
— Inni i inności utrzymują nas otwartymi na zmiany, otwartymi na to, co nadejdzie, o nigdy ostatecznie nieustalonym bycie.
— Inności przeciwstawiają się entropii i zachęcają do kreatywności poprzez racjonalności, zachowania społeczne lub, jak powiedział William Blake, „wrogość jest prawdziwą przyjaźnią”.

Animizm nie jest ani monistyczny ani dualistyczny, dopiero się rozpoczyna, gdy zaczynasz liczyć jeden, dwa... W najlepszym jego wydaniu jest dokładnie, chwalebnie, bezwstydnie, niepohamowanie pluralistyczny.

Szacunek oznacza bycie ostrożnym i konstruktywnym.
Jest ostrożnym zbliżaniem się do innych — i naszych własnych życzeń.
Buduje on relacje, buduje możliwości porozmawiania, odniesienia się, wysłuchania, spędzania czasu w bezpośredniej obecności i w towarzystwie innych.
Jest opiekowaniem się, dbaniem o, interesowaniem się, uważaniem na...
Można to wykazać, nie wtrącając się i dając prezenty.

Ci, którzy wierzą w „prawa człowieka”, na przykład, demonstrują swoją wiarę w prawa nie tylko poprzez wspieranie przepisów chroniących jednostki przed państwami, firmami i większościami, ale przez nienaleganie na zajmowanie całej drogi lub chodnika, niezmuszanie innego człowieka do schodzenia z drogi na ruchliwej ulicy...

Nie trzeba przytulać każdego drzewa, aby okazać mu szacunek, ale może trzeba pozwolić drzewom rosnąć tam, gdzie będą miały ochotę — być może będziesz musiał przenieść swoją linię telefoniczną lub szklarnię.
Być może będziesz musiał zbudować tamtą drogę z dala od tamtej skały lub tamtego drzewa.

Przytulanie drzew, których nie znasz, może być niegrzeczne — spróbuj najpierw sam im się przedstawić.

Właśnie to, że świat i kosmos są pełne życia, nie sprawia, że są to miłe i łatwe miejsca do życia. Wiele osób jest bardzo nieprzyjaznych w stosunku do innych. Wielu postrzega nas jako dobry obiad. Mogą nawet nas szanować, kiedy nas jedzą. Być może potrzebują edukacji. Podobnie jak my, mogą uczyć się najlepiej w relacjach z innymi, którzy wykazują szacunek nawet tym, których nie lubią, a szczególnie tym, których smak lubią.

Mimo że ewolucja nie ma celu, życie nie jest bez sensu. Celem życia jest być dobrymi ludźmi — i dobrymi bliźnimi, dobrymi skałami lub dobrymi borsukami. Tym, czego mamy się dowiedzieć, jest co oznacza to „dobre” tam, gdzie jesteśmy, kiedy jesteśmy, z kim jesteśmy i tak dalej. Właśnie tak jest to opakowane i opatrzone napisem „szacunek” i wszystkimi działaniami, które on implikuje.

Ponieważ wszystko, co istnieje, żyje, oraz ponieważ wszystko co żyje, jest, w pewnym sensie i do pewnego stopnia, świadome, komunikatywne i relacyjne, a ponieważ wiele z osób, z którymi my, ludzie, dzielimy tą planetę, ma o wiele lepsze pojęcie o tym, co się dzieje, niż my — można dać sobie spokój z tą całą głupotą o byciu szczytem stworzenia, najwyższym osiągnięciem ewolucji, samoświadomością świata i kosmosu... Jesteśmy po prostu częścią ogólnej wspólnoty życia i mamy wiele do nauczenia się. Naszym zadaniem nie jest ratowanie naszej planety ani wstawianie się za zwierzętami, ani rozwijanie się w kierunku wyższych stanów świadomości. Wielu innych-niż-ludzie ludzi posiadło już, na szczęście, samoświadomość, a gdybyśmy przyjrzeli się dokładniej, moglibyśmy nauczyć się kilku rzeczy dla siebie. Nawiasem mówiąc, chyba nie jesteśmy jedynymi, którzy mylnie przypisują sobie miano najważniejszych ludzi na świecie — jeże pewnie też tak myślą (ale skoro są kolczastymi zapchlonymi zwierzakami, to dlaczego mielibyśmy im wierzyć?!)

— Hm, kiedy powiadam, że „wszystko, co istnieje żyje”, nie jestem pewien, czy dotyczy to plastikowych toreb.
Jestem jednak pewien, że nie należy traktować obiektów po prostu jako dostępnych zasobów, a nawet danych nam, bądź całej ludzkości, do wykorzystania jak się nam podoba lub jak będziemy mieli na to ochotę.

To samo dotyczy słów takich jak „substancje”, zwłaszcza tych, które istnieją w obrębie osób roślinnych i grzybowych. Są to substancje, ale nie są nasze, dopóki nie zostaną nam podane, podarowane nam. Poza tym lepiej dowiedzieć się, dlaczego otrzymaliśmy prezenty, które nam podarowano. Lepiej zapytać, jak te prezenty mogą być najlepiej wykorzystane — czy to dla przyjemności, mocy, mądrości lub czegokolwiek innego. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli roślinna lub grzybowa osoba, która oferuje nam substancję jako prezent, musi stracić życie w tym procesie.

Może czasami grzyby po prostu chcą pomóc nam w przyłączeniu się do wielkiej dyskusji, która toczy się wokół nas. Jednak nie wszystkie skały, ryby, rośliny, grzyby, ptaki, zwierzęta lub ludzie chcą rozmawiać z nami:

one czasami chcą być cicho,
czasami chcą być niegrzeczne,
kiedy indziej mają inne problemy,
czasami nie rozumieją,
czasami my nie mówimy ich językiem,
niekiedy nie znamy odpowiedniego prezentu dla nich.

Dokładny i właściwy sposób, aby okazać szacunek zależy od tego, gdzie jesteś, kim jesteś, kogo chcesz obdarzyć swoim poszanowaniem i czego ten ktoś oczekuje. Prezenty, takie jak miecze i słowa, mają więcej niż jedną stronę. Alkohol jest darem w jednym miejscu, trucizną gdzie indziej. Uściski rąk są przyjazne w jednym miejscu, pokazem siły w innym miejscu. Całowanie jest okazaniem szacunkiem dla niektórych ludzi, dla innych atakiem. Etykieta szacunku jest ciężka pracą, ale jej nagrodą jest pełniejsze uczestnictwo w dużej i ekscytującej wspólnocie życia.

Czasami potrzebujemy szamanów, by mówili za nas.

Czasami potrzebujemy szamanów, by mówili do nas.

Animizm jest tuż za mostem, który zamyka kartezjańską lukę, wiedząc jak odpowiedzieć na pytanie: Jaki jest twój ulubiony kolor? Być może jest to most. Być może nie ma luki i animiści są ludźmi, którzy nie chcą być w zmowie z iluzją.

Animizm jest często odkrywany w trakcie siedzenia pod drzewami, na wzgórzach, nad rzekami, z jeżami, przy ogniskach... Animizm jest lepiej przekazywany w tricksterskich opowieściach, w sentymentalnych piosenkach, w wierszach pełnych mocy, w poruszających rytuałach lub w etykiecie, z jaką zwracamy się do żywiołów – aniżeli w manifestach.

Oryginał najpierw opublikowano w Strange Attractor Journal, aktualnie na stronie Bioregional Animism. W Tarace dzięki uprzejmej zgodzie Autora. At www.taraka.pl thanks to the kind permission of the Author.