Demokracja spersonalizowana. Unia Europejska federacją. Dekarbonizacja. Wychwyt węgla z atmosfery. Ochrona zasobów przyrody i rewilding. Zatrzymanie przyrostu ludności w świecie.

1) Demokracja spersonalizowana. Należy pilnie wprowadzić demokrację spersonalizowaną jako sposób wyłaniania przedstawicieli do parlamentów (do władz ustawodawczych). Demokracja spersonalizowana polega na tym, że każdy (obywatel) ma swojego reprezentanta (swojego posła) – i fakt wybrania tej oto osoby jako swojego posła zgłasza i rejestruje w odpowiednim systemie. Kandydat na posła staje się realnym reprezentantem (wchodzi w skład odpowiedniej Izby) gdy przekroczy próg wstępu, czyli pewną konieczną minimalną liczbę swoich zwolenników. Gdy liczba jego zwolenników przekroczy próg nasycenia (liczbę stosownie większą od progu wstępu), kolejne osoby nie mogą już czynić go swoim reprezentantem – staje się posłem nasyconym. I przeciwnie, jeśli liczba jego zwolenników zmniejszy się poniżej progu wyjścia (to jest trzecia liczba kontrolna, niższa od progu wstępu), ów reprezentant odchodzi z Izby, przestaje być posłem.
Opisana tu demokracja spersonalizowana obywa się bez partii politycznych, posłów nie obowiązuje „dyscyplina partyjna”, ponieważ są wybierani osobowo, a nie jako podstawieńcy swojej partii. W każdej chwili wiadomo, ilu obywateli-wyborców każdy poseł reprezentuje. Zbędne są „kampanie wyborcze”, ponieważ wybrać, zmienić lub zrezygnować ze swojego reprezentanta można stale, w dowolnym dniu; chociaż można by umówić się, że tylko w dni powszednie lub przeciwnie, w weekendy. Żeby decyzja wyboru swojego reprezentanta była poważna, można by nałożyć na te decyzję vacatio równe np. 1 miesiąc, czyli czyjaś decyzja o wybraniu kogoś na reprezentanta nabierałaby mocy prawnej dopiero po miesiącu.
Demokracja spersonalizowana radykalnie skróciłaby drogę, lub raczej zasypałaby istniejącą przepaść lub nieciągłość (lub brak kontaktu, brak związku) pomiędzy wolą obywateli-wyborców a poczynaniami rzekomo reprezentujących ich parlamentów.

2) Unia Europejska federacją. Należy pilnie przebudować Unię Europejską w (jedno) państwo federacyjne. Mniejsze obecne państwa Unii weszłyby do Federacji Europejskiej jako jej stany w całości, większe państwa podzieliłyby się na stany liczące po mniej więcej 5 milionów ludzi. Czyli np. Słowacja, Dania, Finlandia, Irlandia (i mniejsze) stałyby się stanami „tak jak stoją”; Czechy stałyby się dwoma stanami (prawdopodobnie jako historyczne Czechy i Morawy), w Niemczech stanami stałyby się obecne landy, Włochy skomasowałyby obecne regiony z 20 do 12. Polska mogłaby mieć 8 stanów. Parlamenty stanów byłyby wyłaniane przez demokrację spersonalizowaną, prócz tego stan wybierałby swojego gubernatora w wyborach powszechnych. Gubernatorzy i parlamenty stanowe zebrane razem stanowiliby władzę ustawodawczą Federacji; wybierali prezydenta FU i zatwierdzali i nadzorowali federalny rząd.

3) Dekarbonizacja. Należy pilnie zdekarbonizować energetykę: w świecie, ale spokojnie Europa (jako Unia lub jako Federacja) mogłaby i powinna to zrobić pierwsza dając przykład reszcie świata. – Zdekarbonizować głównie przez budowę elektrowni jądrowych. Przykład Francji, która podobny projekt zrealizowała zaczynając w latach 1970-tych, pokazuje, że można to zrobić w ciągu 10 lat.

4) Wychwyt węgla z atmosfery. Podobnie jak punkt 3, zadanie to powinno być pilnie podjęte przez wszystkie kraje świata, i podobnie Europa powinna to robić pierwsza dając przykład. Wychwytowi dwutlenku węgla należy podporządkować rolnictwo, leśnictwo i „wodnictwo” (czyli utrzymanie rzek, cieków i zbiorników wody). Płacić rolnikom, leśnikom i „wodnikom” za takie sposoby gospodarowania, które w wyniku zwiększają złoża węgla w glebie, lesie i ekosystemach wodnych. Wspierać bobry i płacić premie właścicielom gruntów z bobrami. Wydzielić z lasów znaczną ich część, która nie będzie przeznaczona do produkcji drewna, lecz będzie służyć jako odbiornik („składowisko”) węgla atmosferycznego.
Jako kraj wybitnie bogaty, FU powinna finansować podobne programy naprawy ekosystemu Ziemi w innych krajach.

5) Ochrona zasobów przyrody i rewilding. Znaczną część terytorium należy pilnie wyłączyć z działań gospodarczych, szczególnie takich, które skutkują degradacją gleby i ekosystemów, stosują trucizny (także jako tzw. „środki ochrony roślin” w tym roundup), przesuszanie gleb, pokrywanie terenów betonem itp. i bezpośrednie zabijanie przez odstrzał, pułapki i trutki. Punkt ten równy jest właściwie rewildyzacji znacznej części Europy.
Jako kraj bogaty i wpływowy, FU powinna pilnie wspierać finansowo i koncepcyjnie podobne projekty w innych krajach, a także zwalczać praktyki przeciwne, w tym zabijanie ptaków wędrownych i handel „cudownymi lekami” dalekowschodniej lub innej medycyny branymi z zabijanych zwierząt, często z gatunków ginących. Należy pilnie i bezwzględnie przyjąć światowy zakaz polowań na walenie; zapewne zwierząt potrzebujących podobnej bezwzględnej ochrony jest więcej.

6) Zatrzymanie przyrostu ludności w świecie. To jest raczej wskazanie dla polityki zagranicznej FU, ponieważ w większości Europa osiągnęła stan demograficznej równowagi. Ponieważ najskuteczniejszym środkiem ograniczającym przyrost ludności jest wykształcenie kobiet (dziewcząt), FU powinna propagować i forsować w świecie edukację dziewcząt, „eksportować oświatę”. Pomocą mogą być programy oparte na sztucznej inteligencji, interaktywne i „samo-mówiące” w lokalnych językach, instalowane w telefonach mobilnych.