James Crenshaw, Fate Magazine, Styczeń 1976 - tłumaczenie K. Żelazny

Naukowo potwierdzone dowody na to, że mentalno/spiritualne metody uzdrawiania mogą być łatwo udowodnione z użyciem standartowo wyposażonego laboratorium, można uznać za jedno z największych osiągnięć tej dekady.

Co więcej te subtelne energie są podobne do elektryczności. One mogą być czymś więcej ale naukowcy zaczynają używać określenia „para-elektryczność” czyli ponad elektryczność.

Powyższe stwierdzenia zostały mi przekazane przez Dr. Roberta N. Millera (Ph.D). Dr. Miller jest liderem grupy naukowców i uzdrowicieli, którzy próbują ustalić jak te subtelne energie są tworzone (generowane), w jaki sposób można je magazynować i jak można je efektywnie wykorzystać.

To właśnie Dr. Miller, i jego kolega z Agnes Scott College in Atlanta Dr. Phillip B. Reinhart, wspólnie udowodnili, że para-elektryczność wytransmitowana przez uzdrowiciela może zostać skierowana do jakiegokolwiek miejsca i zmierzona z użyciem prostego laboratoryjnego urządzenia.

Tym urządzeniem była nowoczesna Komora Chmur (Cloud Chamber). Modyfikacja oryginalnej Komory Chmur Wilsona. Wynaleziona przez Brytyjskiego fizyka, i laureata Nagrody Nobla Charles T.R. Wilsona. To urządzenie zwykle służy do badania scieżek sub-atomowych cząstek energii, które uwidaczniają się w oparach alkocholu i nasączonego powietrza. Po raz pierwszy ta komora została zastosowana przez Millera i Reinharta podczas pracy ze znaną uzdrowicielką Olgą Worrall. Olga i jej mąż Ambrose pracowali przez wiele lat z wieloma naukowcami pomagając im zrozumieć naturę uzdrawiania.

Podczas sympozjum „Myśl Jako Energia” w Los Angeles, Dr. Miller i Olga Worrall przedstawili wspólnie prezentację zatytułowaną „Naukowe Metody Postrzegania i Mierzenia Energii Uzdrawiania”. Uważam to za bardzo śmiałe stwierdzenie w swerze badań które uchodzą za paranormalne.

Dr. Worrall, posiada ona dwa honorowe doktoraty, opisała, w jaki sposób to doświadczenie się zaczęło: umieściłam swoje dłonie po obu stronach Komory Chmur, nie dotykając jej. Następnie wyobraziłam sobie energię płynącą z moich rąk, tak jak to robię podczas pracy z pacjentem. Po 30 sekundach zobaczyliśmy fale (czerwone?) przepływające przez czułą strefę komory. Fale były równoległe do moich rąk i płynęly od prawej do lewej.

Olga poprzednio stwierdziła że najlepsze uzdrowicielskie efekty osiąga swoją lewą ręką.

„Po kilku minutach zmieniłam pozycję rąk o 90 stopni. Fale ktore widzieliśmy zaczęły stopniowo zmieniać kierunek i wkrótce płynęły pod kątem prostym w stosunku do ich poprzedniego położenia. Inni członkowie zespołu badawczago również układali dłonie po obu stronach komory ale bez żadnych widocznych rezultatów.

Po kilku tygodniach ekperyment został powtórzony na odległość 600 mil. Dr. Worrall znajdowała się w swoim domu w Baltimore, podczas kiedy Komora Chmur obserwowana przez zespół badawczy Millera była w Atlancie.

Wydarzenia nie przebiegły tak jak były planowane, ale rezultaty byty tym bardziej zaskakujące.

Dr. Worrall wyjaśniła: Dr. Miller poprosił mnie abym zaczęła koncentrować moje myśli i energię na Komorze Chmur dokładnie o 20.50. Sugerował abym wyobraziła sobie, że trzymam swoje dłonie po obu stronach komory przez kilka minut a pózniej zmieniła położenie dłoni o 90 stopni tak jak zrobilam to podczas doswiadczeń w laboratorium w Atlancie. Kiedy nadszedł czas zmiany położenia rąk, zaczęły się problemy. Zespół badawczy w Atlancie zmienił pokoje, nie informując mnie o tym. Kiedy skierowałam mój umysł do pokoju, w którym poprzedni znajdowała sie Komora Chmur, zastałam go w zupełnej ciemności. Przespacerowałam się korytarzami i znalazłam pokój gdzie było zapalone światło. Byłam trochę zirytowana ich zachowaniem (niespodziewaną zmianą pokoju) i zapomniałam zmienić położenie rąk.

Tak czy inaczej, eksperyment zakończył się sukcesem, w całym słowa tego znaczeniu. Dokładnie o 20.53 mgła we wnętrzu Komory Chmur zaczęła pulsować i oberwowaliśmy tą falę przez siedem minut. W końcu ruch ustał bez zmiany kierunku.