Dziś krótko. Sytuacja jest rozwojowa i w zasadzie wiemy, że warianty przeciwdziałania kryzysowi dzielimy na złe i jeszcze gorsze. Co uderza, to zupełnie fundamentalne zaniechanie władz poszczególnych państw, a także organizacji międzynarodowych, w obszarze przekazu, co spowodowało pandemię.

Tymczasem pandemię spowodowała niekontrolowana w jakikolwiek sposób anihilacja przyrody i w szerzej perspektywie katastrofa klimatyczna. Działania rządów, koncentrujące się na ogarnianiu rozpędzającej się katastrofy, pozbawione osadzenia w przyczynach pandemii, bez czytelnego przekazu do obywateli, mieszkańców Ziemi, mogą powodować narastające znużenie i brak wiary we własne siły. Jednostek, społeczności, narodów i państw.

To czego w mojej ocenie potrzebujemy, to czegoś w rodzaju re-terraformacji Ziemi. Od początku naszego istnienia tu dokonujemy bowiem de-terraformacji. Proces ten przyspieszył na przełomie wieków do monstrualnych rozmiarów, ale to ten proces pozbawia nas nadziei, bo nasze ciała i mózgi doskonale czują, że niszczenie habitatu, prowadzi do masowej zagłady życia na Ziemi i że zginiemy jako gatunek. Nie umrzemy, a po prostu zginiemy. To dlatego uciekamy w tragifarsę globalizacji i frenetycznej, kompulsywnej konsumpcji, którą przełamuje dopiero bezpośredni i bardzo poważny czynnik stresu. Wirus pokazuje to aż nadto czytelnie.

Ludzie nie mogą nie działać. Zostali w domach (już z nich wychodzą), bo zaniechanie wychodzenia udało się przekuć w działanie. Tylko tak umieją działać ludzie. Prawdziwe zaniechania są dostępne dla nielicznych mędrców i dziwaków.

Co zatem robić? Potrzebna jest dokonana w porozumieniu z naukowcami, rolnikami i praktykami rozwiązań rolnictwa regeneracyjnego re-terraformcja Ziemi. Przy niej będą mogły pracować firmy i ludzie zajmujący się dziś de-terraformacją. Całe siły powinny być przekierowane z budowania cmentarnej infrastruktury w postaci dróg, lotnisk, chodników, obiektów sportowych i rozrywkowych na odtwarzanie przyrody i naturalnych procesów glebowych. Zdaję sobie sprawę z trudności, ale takie przekierowanie uspokoiłoby sytuację i dało nadzieję. To nadziei dziś nie mamy przede wszystkim. I mamy polityków, którzy o tym, co tu piszę, nie mają pojęcia.

Re-terraformacji powinna towarzyszyć rzeczywista przemiana energetyczna w kierunku zmniejszenia emisyjności, oparta na energii jądrowej, szybkich międzynarodowych porozumieniach dotyczących ograniczania zużywania energii, głównie w nocy, efektywności energetycznej i tam gdzie trzeba i można – odnawialnych źródłach energii. Potrzebne są tu szybkie sukcesy, których nie osiągniemy w wersji 100% OZE, która jest systemową fikcją faktów i wyobrażeń i powoduje całkowitą mitygacyjną demotywację.

Bez osadzenia walki z epidemią w takim kontekście, po wybrnięciu z niej, wejdziemy w fazę całkowitej dekadencji i rozpadu. O ile nie nastąpią wcześniej. Tylko taki wariant, wariant uwzględniający naturalną ludzką aktywność, który tak pięknie się przejawia w walce z wirusem, pozwoliłby na przełamanie marazmu antropoecenu.

Nie spieprzmy tego do reszty!

Ne wspominam dziś nic o przywracaniu przyrody, bo cały wpis jest temu poświęcony.

POPRZEDNIE WPISY z cyklu Notatki z pandemii:

15.03.2020 – O czym nam mówią koronawirus i pochyłe drzewo

16.03.2020 – Kwarantanna dzieci trwa. Dorośli w pracy

18.03.2020 – Wielkie sprzątanie przyrody nie ustaje