Na forum Taraki (wewnętrznym, poufnym, dostępnym kilkudziesięciu osobom) wywiązała się następująca wymiana opinii:

Wojciech Jóźwiak: /.../ W ang. Wikipedii przy Samie Harrisie (którego książkę teraz czytam, po polsku) jest napisane: "Occupation Author, cognitive neuroscientist, non-profit executive, philosopher". /.../

Arthur Zielinski: Sam Harris – ciekawa postać, ale najważniejsze nie jest tu napisane, że jest wojującym ateistą, dość widocznym na anglojęzycznym YouTube i w mediach. Przeraża go, że świat materialny i intelektualny jest w drodze stworzenia nowego bożka (Boga?) który będzie miał prawdziwą, a nie iluzoryczną władzę nad ludzkością.

WJ: Bardzo potrzebni są ateiści „wojujący”, czyli tacy, którzy nie boją się religijnych fanatyków.

Jarosław Bzoma: Z fanatykami nie wygra się ateizmem nawet wojującym. Już na to dawno wpadłem. Można ich zneutralizować jedynie mistyką eksperymentalną.

I w ten sposób powstał ciekawy problem: jak wygrywać z religijnymi fanatykami? Na czym miałaby polegać wygrana? Chyba na tym, że religijny fanatyk straci rezon, ogarną go wątpliwości, jego niezachwiana dotąd wiara zacznie się sypać – i przestanie być religijnym fanatykiem. A może nawet przyzna nam rację i przejdzie na naszą stronę. (Przypomina to dialog między Pumbą i Tymonem, że fajnie by było, gdyby młody lew-znajda przeszedł na ich stronę.) Sprawa jednak jest poważna. Tak się złożyło, że w naszych czasach religijnych fanatyków przybywa, religijny fanatyzm jest w modzie i na czasie, do tego w niektórych krajach RF (religijny fanatycy) zabierają się do rządzenia, w innych zaś stają się uprzywilejowaną mniejszością, której inni ustępują i która zastrasza pozostałych. Ktoś, kto naprawdę znałby sposób na ich odczarowanie, byłby wielkim wynalazcą! Którego udręczona przez religijne szaleństwa ludzkość potrzebuje coraz pilniej.