Kategoria: Tarot
Tematy/tagi: Fano • planety w astrologii • żywioły

dedykuję:
Krzysztofowi Wirpszy, mojemu przedchodźcy na drogach enneagramu i tarota,
prof. Arkadiuszowi Jadczykowi, przedchodźcy na drogach płaszczyzny Fano

W dotychczasowych rozważaniach (które prowadziłem 4 lata temu i wtedy przerwałem) planety były traktowane jako równoważne, czyli właściwie jednakowe, a różniące się tylko nazwami bądź numeracją, co na jedno wychodzi. Różnice między nimi były dane z zewnątrz: właśnie jako nazwy lub numery. Co do miejsca w strukturze, planety traktowałem jako mające te same strukturalne właściwości w świecie płaszczyzny Fano.

Tak jednak nie jest. Planety nie są „jednakowe” – nie są strukturalnie równoważne. Uprzedzając dalsze spostrzeżenie powiem, że planety – a w istocie punkty-węzły płaszczyzny Fano – dzielą się na dwie ostro różniące się grupy. Przypominające fermiony i bozony w fizyce. Fermiony, czyli składniki budujące materię, i bozony, czyli nośniki pól. O tym będzie dalej.

Ta różnica i pogrupowanie w dwie grupy jest czymś fundamentalnym i wynika ostatecznie – chyba, prostu – z właściwości samej liczby SIEDEM, z jej kapryśnego indywidualizmu (Willkürlichkeit po niemiecku). Do rzeczy.

Przypomnijmy sobie płaszczyznę Fano z węzłami ponumerowanymi:

Oraz płaszczyznę Fano z węzłami do których przypisano planety:

Oraz, przypomnijmy sobie linie płaszczyzny Fano – które trójki planet je tworzą:

Nazwa polska	Nazwa angielska	Skrót	Planety
Władza	Power	Po
Komunikacja	Communication	Cm
Atrakcja	Attraction	aT
Przemoc (Rewolucja?)	Violence (Revolution?)	Vi
Zauroczenie	Enchantment	Ec
Przygoda	Adventure	Av
Styl	Style	St

Proszę popatrzeć, że w każdej trójce planet (w każdej linii Fano) jest co najmniej jedna z trzech planet: Merkury, Mars, Jowisz.

Prawda? A ponieważ te trzy planety same tworzą linię Fano, a w świecie Fano nie ma linii równoległych, tzn. dwie linie muszą zawierać (co najmniej) jeden wspólny węzeł-planetę, to żadna inna trójka planet nie może już mieć tej właściwości, co Me, Ma, Jo! Inne planety, poza tymi trzema, występują w liniach Fano na innej zasadzie. Oto...

Linie Fano mają następujący skład:
albo są trójką Me, Ma, Jo (czyli linią Przygoda, Av)
albo składają się z jednej planety z grupy Me, Ma, Jo -- plus dwie planety z tej drugiej grupy.

Planety rozpadają się więc na dwie grupy:

Merkury Mars  Jowisz	Słońce  Księżyc  Wenus Saturn
razem: 3	razem: 4

Te pierwsze roboczo nazwiemy „specjalnymi” (są takie, ponieważ co najmniej jedna z nich musi być w każdej linii!) – te drugie nazwijmy „normalnymi”. Oznaczmy je odpowiednio literami S i R.

Linie Fano mają budowę:
SSS – tylko jedna linia, mianowicie Przygoda Av
RSR – sześć linii pozostałych.

Planetę „S” wpisałem w środku rozmyślnie, uprzedzając podejrzenie, że planety S pełnią rolę pewnego „kleju”!

Powyższe trójki coś nam przypominają: mianowicie kombinowanie spinów w układach cząstek elementarnych, w fizyce. Oto każda linia Fano, gdy zliczyć jej węzły-planety S i R, okazuje się mieć 1 lub 3 S – i 0 lub 2 R. Ma nieparzystą liczbę węzłów-planet S i parzystą liczbę R. Fizykowi od razu planety S przypominają cząstki o spinie połówkowym, a planety R cząstki o spinie całkowitym.

Oznaczmy cząstkę o spinie połówkowym przez 1/2, a cząstkę o spinie całkowitym jako 1. W fizyce przy składaniu cząsteczek w większy kompleks, np. kwarków w barion albo elektronów i jąder w molekułę, obowiązuje następująca tabliczka dodawania spinów:

+	1/2	1
1/2	1	1/2
1	1/2	1

Albo:
1/2 + 1/2 = 1
1/2 + 1 = 1/2
1 + 1 = 1

Co należy rozumieć, że gdy składamy:
– dwie cząstki ze spinem połówkowym, cały układ ma spin całkowity
– dwie cząstki ze spinem całkowitym, cały układ ma spin całkowity
– cząstkę ze spinem połówkowym i drugą ze spinem całkowitym, to cały układ ma spin połówkowy.

Tutaj jest analogicznie, a właściwie izomorficznie. Utożsammy węzeł S ze spinem 1/2, a węzeł R ze spinem 1. Okazuje się, że linie są RSR lub SSS, ponieważ mają wymóg, żeby ich „sumaryczny spin” był połówkowy. A linia RRR lub SSR miałaby spin całkowity, 1. Takich linii jednak nie ma, nie istnieją! Podobnie jak twarde składniki materii, jak elektron lub kwark, muszą mieć spin połówkowy czyli być fermionami. Możemy więc w ramach pewnej metafory powiedzieć, że wszystkie linie Fano są fermionami. Jako składniki świata realnych znaczeń muszą mieć ten fermionalny walor realności, podobnie jak elektrony i kwarki w fizyce!

Uzupełnijmy powyższą tabelkę planet o ważny dodatek:

Merkury Mars Jowisz	Słońce Księżyc Wenus Saturn
razem: 3	razem: 4
S: „specjalne” spin połówkowy 1/2	R: „normalne” spin całkowity 1

Widzimy także, że nie przypadkiem linia Przygoda (Av) którą tworzą specjalne planety o połówkowym spinie, te fermiony, ma na wykresie inny kształt niż pozostałe: jest rysowana jako koło, nie odcinek prostej.

Zodiak i żywioły w świecie Fano

Z płaszczyzny Fano wracamy do Nieba Gwiaździstego czyli do planet astrologii. Za sprawą płaszczyzny Fano planety podzieliły się nam na trójkę (Merkury, Mars, Jowisz) i czwórkę (Słońce, Księżyc, Wenus, Saturn). Hola, hola, ktoś tu zawoła, ale planet jest dziesięć! Zgoda. Bo dotąd nie było mowy o planetach-oktawach. Są takie trzy: Uran, Neptun i Pluton. Z nich, zauważmy, Uran jest oktawą Merkurego, a Pluton oktawą Marsa. Gdyby jeszcze Neptun był oktawą Jowisza... wszystko by się zgadzało. Czy to ma sens symboliczny? Jowisz to ekspansja. Czy Neptun ze swoją symboliką może być rozumiany jako jakaś super-ekspansja? Główną symboliczną rolą Neptuna jest rozpuszczanie granic, zacieranie różnic pomiędzy różnymi bytami. Co oznacza przecież, że ktoś idący drogą Neptuna staje się Wszystkim. – Podobnie jak idący drogą Jowisza staje się Najważniejszy, czyli zawłaszcza dostępny teren, tak Neptunik zawłaszcza, rzec można, Wszystko. Zatem bez sprzeczności możemy Neptuna uznać za (wyższą) oktawę Jowisza właśnie, a nie Wenus, jak to się zazwyczaj przyjmuje. Więc planety z Trójcy wyróżniają się tym, że mają swoje oktawy!

A co mają planety z Czwórcy? Liczba CZTERY na kilometr pachnie w astrologii czterema żywiołami, reprezentowanymi w zodiaku przez kardynalne punkty i znaki. W tabelce:

Żywioł	Punkt Kardynalny	Znak	Planeta-władca
Ogień	Punkt Barana, równonoc	Baran	Mars
Woda	P. Raka, letnie przesilenie	Rak	Księżyc
Powietrze	P. Wagi, równonoc jesienna	Waga	Wenus
Ziemia	P. Koziorożca, zimowe przesilenie	Koziorożec	Saturn

Jak pięknie się zgadza! Wśród planet-władców znaków kardynalnych (i, właściwie, kardynalnych punktów ekliptyki) mamy prawie cała Czwórcę planet R-normalnych wg Fano! Z jednym wyjątkiem; oto w miejscu Marsa powinno stać Słońce. Słońce w tradycji astro. wprawdzie nie jest władcą znaku Barana, ale w Baranie jest wywyższone, więc jeśli zmienimy tutaj klasykę i wstawimy Słońce do roli władcy Barana zamiast Marsa, wielkiego grzechu nie popełnimy, a system Astro-Fano nabierze jasności. Tak zróbmy i przepiszmy tabelkę raz jeszcze:

Żywioł	Punkt Kardynalny	Znak	Planeta-władca
Ogień	Punkt Barana, równonoc	Baran	Słońce
Woda	P. Raka, letnie przesilenie	Rak	Księżyc
Powietrze	P. Wagi, równonoc jesienna	Waga	Wenus
Ziemia	P. Koziorożca, zimowe przesilenie	Koziorożec	Saturn

Te cztery planety-władców w kontekście systemu Fano nazwijmy zawiadowcami żywiołów:
• Słońce: zawiadowca żywiołu Ognia, czyli, psychologiczniej, indywidualnej mocy jednostki, jej mana
• Księżyc: zawiadowca żywiołu Wody, czyli empatycznej więzi pomiędzy istotami
• Wenus: zawiadowca żywiołu Powietrza, czyli rezonansu, który umożliwia podobnym „podobanie się” sobie i odnajdywanie się, a także zaprowadzanie harmonii, która jest nośnikiem i językiem porządkującej funkcji tegoż rezonansu-tańca
• Saturn: zawiadowca żywiołu Ziemi, czyli stałych form.

Co do Wenus, to nie przypadkiem narządy „podobającego się rezonansu” u roślin, mianowicie kwiaty, mają przeważnie symetrię pięciokrotną, taką samą jaką ma orbita Wenus oglądana geocentrycznie.

Znaki kardynalne, żywioły i władcy

Wracając do linii płaszczyzny Fano, zauważmy, że linie typu RSR składają się z jednego węzła-planety-fermionu plus dwóch planet-węzłów-bozonów będących zarazem zawiadowcami żywiołów. Tak, jakby fermiony nadawały tym liniom realne istnienie, a bozony obładowywały je „ciężarem” żywiołów. Podobnie jak w fizyce bozony Higgsa obładowują strukturalne fermiony – masą.

Dopisane 13 lutego 2016. Powyższe rozważania wyglądają solidnie i ściśle, jednak mają wadę: oto każdą linię Fano (każdą z siedmiu) można wyróżnić jako "wyjątkową", następnie uznać trzy leżące na niej planety za "twarde fermiony" (co oczywiście jest tylko luźną metaforą), a pozostałym czterem planetom próbować przyporządkować jakieś "miękkie bozonowe" właściwości, jak w powyższym tekście zodiakalne żywioły. Takie postępowanie jest jednak dowolne, arbitralne. Tym, co wyróżniło powyżej Merkurego, Marsa i Jowisza była moja dowolna decyzja, a nie matematyczna konieczność, jak mi się rok temu wydawało.
Problem jest ogólniejszy. Oto diagram Fano jest jakby odpowiednikiem matematyki, a planety (astrologiczne) i karty tarota -- odpowiednikiem świata, badanego przez fizyków. Przyporządkowanie planet i kart do diagramu Fano odpowiada temu, co robią fizycy: którzy dopasowują matematyczne modele (czyli pewne "kawałki" matematyki) do "kawałków" fizycznego świata. Nasze przyporządkowanie czy dopasowanie planet i kart do diagramu Fano przypomina pomiary w fizyce.