Jan Sokołowski (nomen omen!, sławny i wybitny ornitolog) wśród synonimów dla orła przedniego podaje nazwę „orzeł zys”. Przedchorągiewny polskiej ornitologii Mateusz Cygański w dziele „Myślistwo ptasze” w spisie gatunków („narodów”) na katalogowej stronie 81 na dole wylicza trzy gatunki orłów:

Orzeł Sys czarnego a dropiastego piora
Orzeł Bielik gliniastego a białłego piora
Orlik szarego piora

W dzisiejszej nomenklaturze byłyby to: orzeł przedni Aquila chrysaetos, bielik zwyczajny Haliaeetus albicilla i orlik krzykliwy Clanga pomarina.

Tamtego „zysa” (lub „sysa”) w słownikach etymologicznych nie wymieniają ani Brückner ani Boryś. (Bańkowski do Z nie dożył.) W słowniku Doroszewskiego wymieniony bez komentarza. Po węgiersku trochę podobnie orzeł jest sas, czytasz „szosz”, skąd najwyraźniej wzięte saszor, czyli „orzeł bez głowy” w godle herbu Orla, a wg innego objaśnienia latawiec.

Jeśli słowo „zys” z czymkolwiek się kojarzy, to z niemieckim słowem süß: słodki (ß=ss, właściwie sz). Zapewne od niego pochodzi polskie nazwisko Zys, wielokrotnie odnotowywane w Internecie. Ale jaki związek miałby süß-słodki z orłem przednim? Przypuszczalnie zys/sys był jakimś dawnym terminem sokolniczym. Ale skąd? Podejrzany jest Spisz, gdzie w Tatrach orły, a krzyżowali się tam Słowianie, Węgrzy, Niemcy, skąd dotąd nad Zakopanem Giewont, od niemieckiego „ściana”. Czy ktoś coś wie?