Spodziewamy się rewolucji, myślimy w kategoriach rewolucji, czekamy, kiedy przyjdzie ktoś lub wydarzy się coś, kiedy będzie można „wszystko” zmienić i zaprowadzić nowe porządki, naprawić państwo, zrobić tak, jak powinno być. Myślenie rewolucją ma starą tradycję, a moje pokolenie i to trochę młodsze jest szczególnie uprawnione do myślenia rewolucją, ponieważ zaliczyło rewolucje dwie: nieudaną rewolucję Solidarności z lat 1980-81, zakończoną Jaruzelską kontrrewolucją (jakże klasyczną), oraz rewolucję Wilczkowo-Ogrągłostołowo-wyborów czerwcowych 1988-9. Ta druga zmieniła dość gruntownie porządek gospodarczy i polityczny w kraju, ale okazała się dziwnie niekompletna i wadliwa. Wady szczególnie obficie zaczęły ujawniać się w niedawnym okresie, który zaczął się od katastrofy rządowego samolotu pod Smoleńskiem 2010. Wobec objawów psucia się państwa i psucia go rozmyślnego, coraz bardziej wisiało w powietrzu wołanie o rewolucję, o jakiś oczyszczający i przemieniający wstrząs. Który jednak nie nastąpił, a zamiast niego jesienią 2015 w normalnych konstytucyjnych wyborach PiS zdobył większość w sejmie i zaczął przejmować dla swoich ludzi stanowiska, na których żyje się na koszt podatników, kryjąc to narodowo-socjalistyczno-kościelną kapą.

Tyle streszczenia historii, teraz zrzutujmy to na układy planet.

Cykl Saturna dla Polski

Rewolucja Solidarności i kontrrewolucja stanu wojennego 1980-81 miały miejsce podczas przejścia Saturna przez odniesieniowy ascendent Polski, który leży na początku znaku Wagi. To nadawało im wagę dla historii Polski – dla rozwoju w czasie „bytu Polska”. Ale jednocześnie wydarzenie to lub ciąg wydarzeń rozgrywał się na tle innych cykli planet, z których w tamtym czasie najważniejszy był cykl Saturna i Plutona (cykl wzajemnych ustawień Saturna do Plutona), gdyż zacieśniała się koniunkcja obu planet, a więc cykl ten dobiegał do swojego najbardziej przełomowego momentu, kiedy archetypowe treści obu planet wyświetlają się w świecie z największym nasileniem. (Treści plutonowo-saturnowe to opresja, przemoc i rozwiązania siłowe, a wersji łagodnej krępujące ruchy przykręcanie śruby.)

Rewolucja roku 1989 na tle cyklu Saturna dla Polski rozegrała się podczas przejścia Saturna przez następny kardynalny punkt odniesieniowego horoskopu, więc przez imum coeli leżące na początku znaku Koziorożca; 5° jest dobrym przybliżeniem. Ale prócz tego, że był to zwrotny moment na tle odniesieniowego horoskopu Polski, to jeszcze w tamtym czasie miało miejsce zjawisko kosmiczne fantastycznie wręcz niezwykłe, mianowicie koniunkcja aż trzech dalekich powolnych planet: Saturna, Urana i Neptuna, i to właśnie w tym czułym dla Polski punkcie na początku Koziorożca. Inaczej, trzy cykle planet zsynchronizowały się w jednym niezbyt długim okresie: cykl Saturna i Urana, Saturna i Neptuna oraz Urana i Neptuna. Zmiany w świecie, które wtedy nastąpiły, były odpowiednio rozległe.

Potrójna koniunkcja Urana, Saturna i Neptuna w 1989 r.

Do roku 2010 Saturn na tle odniesieniowego horoskopu Polski przemierzył trzy ćwiartki i doszedł ponownie – podobnie jak w 1980 r. – do ascendentu. Wtedy miała miejsce katastrofa pod Smoleńskiem, ale na treść tego wydarzenia miały także wpływ jednoczesne wydarzenia ogólnoplanetarne: ścisła wtedy opozycja Saturna do Urana („gwałt na strukturach”) oraz zacieśnianie się wojennej lub opresywnej kwadratury Saturna do Plutona.

Po katastrofie smoleńskiej Saturn na tle odniesieniowego horoskopu Polski przemierzał I-szą ćwiartkę swojego cyklu między ascendentem a imum coeli – ćwiartkę, której aż nadto słusznie należy się nazwa rozpadowej. Obserwowaliśmy w tym czasie istną zimną wojnę domową. Tęsknota za rewolucją, która zmiecie zbutwiałe rządy PO, była aż nadto uzasadniona.

W tym czasie, mówiąc koturnowo, niebo wyszło naprzeciw naszym wołaniom o rewolucję. Nadeszła gorąca faza w rewolucyjnym cyklu Urana do Plutona. Przypomnę, że kiedyś podczas opozycji tych planet miała miejsce rewolucja generyczna, czyli francuska, i podczas ścisłej opozycji ścięto wtedy nieszczęsnego ex-króla Ludwika XVI. Podczas następnej koniunkcji przewaliła się Wiosna Ludów. Dwie koniunkcje później była hipisowsko-rokendrolowa rewolucja lat 1960-tych, także „rewolucja kulturalna” w Chinach; również sobór watykański II, aż nadto radykalnie reformujący KK, miał miejsce podczas tamtej fazy. O ćwiartkę tego cyklu wcześniej była inna rewolucja: nazistowska i Hitler został kanclerzem Rzeszy.

Cykl Urana-Plutona

W latach 2010-tych Uran utworzył z Plutonem kwadraturę. Jej ścisłość lub prawie-ścisłość powtarzała się przez lata 2013-2017 i teraz, na początku 2017, ostatecznie zanika: na początku lutego obie planety są odległe jeszcze o 93 stopnie (3 stopnie ponad kwadraturę), w maju odchylenie od ścisłości zwiększy się do 5 st., w sierpniu do 11 stopni. Mijająca uraniczno-plutonowa epoka faktycznie przyniosła klasyczną rewolucję, którą był Majdan w Kijowie, przyniosła wojowniczy zapał w Rosji, rewolucję islamską z tzw. kalifatem lub ISIS, utworzonym w czerwcu 2014, dalej najazd muzułmańskich migrantów na Europę i furię dżihadystów na naszym kontynencie. Nad tymi wydarzeniami wisiał szczególny nastrój: że oto ustawienie świata jest tymczasowe i niestabilne, i przez jedną stanowczą akcję da się zmienić. Rewolucja wisiała w powietrzu. Przejęcie państwa przez PiS, secesja W. Brytanii i wybór niestandardowego prezydenta USA należały do tamtej uranowo-plutonicznej serii.

Ale to się kończy, jeśli już nie skończyło. Idą czasy budowania barier, zacieśniania reżimów, zamrażania tego, co zbyt szybko płynęło. Dzielenia świata na możliwie izolowane poletka. Rosnące przy tym napięcia mogą wprawdzie strzelić i doprowadzić do wojennych lub rewolucyjnych wybuchów, ale żeby tak było, inny cykl musi nałożyć się jako zapalnik. W latach 2019-20, kiedy koniunkcja Saturna z Plutona będzie najbliższa, takiego cyklu-zapalnika nie widać. Były w przeszłości koniunkcje Saturn-Pluton, które nie wybuchały wojnami, przynajmniej tymi pierwszej wielkości; tak było w 1947, kiedy ogłoszono zaledwie zimną wojnę, i około 1982-3, kiedy Reagan przykręcił Sowietom śrubę wyścigu zbrojeń, czym wkrótce zagłodził wroga. Obstawiam wariant, że w latach 2019-20 nie będzie w świecie wojny pierwszej wielkości. Chociaż z pewnością będą pomniejsze. Raczej nie u nas, w naszej okolicy świata – tu za bardzo wychłodzone.

Cykl Saturna-Plutona

Wracając do Polski i jej cyklu Saturna. Saturn powoli kończy wędrówkę od („smoleńskiego”) ascendentu przez ćwiartkę rozpadową. Przez imum coeli 5 Koziorożca przejdzie za rok w lutym 2018. Wskaźników rewolucji w tym czasie nie ma, zapewne więc przejście z ćwiartki do ćwiartki cyklu będzie gładkie, a dla niewytrenowanego oka-ucha nawet niezauważalne. Jakaś ogólna stabilizacja. Może w rządzącej ekipie (i na opozycji) dzisiejszych hałaśliwych amatorów-napaleńców zastąpią cisi a skuteczni fachowcy – tak jak to zapowiedziała wyrocznia tarota. Pewnie większa społeczna pasja pójdzie w pracę i dalsze dorabianie się. Czy będzie renesans w kulturze, jak podczas przejścia dwa cykle temu, kiedy wystartowały polskie szkoły w filmie, plakacie, piosence, kabarecie; Kabaret Starszych Panów? – O tym bym wątpił, bo tamten renesans napędzała gorąca faza cyklu Urana-Plutona, której odpowiednik przecież właśnie dogasa. Może najbliższym odpowiednikiem byłaby ta sama faza w początku lat 1930-ych, która też przyszła trudna do zauważenia, a ówczesny reżim Sanacja trwał dobrze okopany.

Sumując: złudzenie nadciągającej, wiszącej nad nami rewolucji było napędzane gorącą fazą w cyklu Urana i Plutona, kwadraturą tych planet. Na najbliższe lata zapominamy o nim.

Co w zamian? Zima lat 1980-tych miała przecież swoją nadzieję: narastała koniunkcja Urana z Neptunem, a więc rewolucja duchowa, która faktycznie objawiała się jako New Age i jej poważniejsze towarzyszki, jak ówczesna nowa fala buddyzmu czy psychologia transpersonalna i odkrycie ayahuaski, które otworzyło Zachód na szamanizm (lub szamanizm na zachód). W nadchodzących latach Neptun nie będzie jednak aktywny.

Bardzo bym nie chciał wywieszać plakatu „nuda coraz większa”, jak na „Szewcach” Witkacego.