Serial: Tkanie słów
Bosko-demoniczne gobeliny
Błogosławieństwo bóstwa. ! Do not copy for AI. Nie kopiować dla AI.

Kategoria: Nowy szamanizm

Ja narracyjne. Bogowie i demony,

Bez opowieści tracimy związek z ludźmi i rzeczywistością. Ostra teza, ale uzasadniona definicją (ramami metafory-kontenera: Życie to opowieść). Jeśli nie potrafimy pozostawać świadomi rzeczywistości własnych opowieści, to nie potrafimy też rozdzielić: Co jest rzeczywiste i ludzkie? Co jest nieludzkie i nierzeczywiste? Opowieść jest naturalną rzeczywistością pomiędzy światem żywych i nie-żywych, ludzkim i nie-ludzkim, światem ludzi i bogów-demonów.

Bez świadomości wymiaru opowieści rządzą nami przesadne nadzieje, wydające się pozytywnymi nierealistyczne żyjące własnym życiem Boskie  wpływy, i Demoniczne, zdające się być niepożądanymi podrygi strachu, wstydu i gniewu. Opowieści tkają się same mając w… ludzi i rzeczywistość, a z drugiej strony kiełbasę wyborczą i heurystyki poznawcze. Bogowie i demony zachęcają do świętowania własnej chwały i mocy oraz gwałtu i przemocy na obcych nie ludziach.    

Brak rozpoznania ludzkiego i nieludzkiego boli, ale taka jest natura opowieści i nie ma szczególnej chwały w tej zdolności nadążania uwagą za zmiennym gobelinem zdarzeń, emocji, narracji i ról. One właśnie stanowią naturalny splot rzeczywistego i nierzeczywistego,  nadziei oraz wq..., obaw i złamanych tabu, sensu i nonsensu, przeszłości i przyszłości. Kreatywnego chaosu i dobrego przygodowania, precyzyjnej reżyserii. Ludzie to interfejsy białkowe (samo)uczące się, doskonalą swoje lekcje metodą eskalacji i powtórzeń, tj. nierozpoznane bóstwa i demony robią się coraz potężniejsze; coraz pełniejsze znaczenia; coraz bardziej stawiają sprawę na ostrzu życia i śmierci, grożąc zabraniem z tego miejsca i ścieżek, od tych ludzi do nie-rzeczywistości innego, dziwnego i obcego świata.

Chwila zerknięcia w przeszłość, posłuchania starych opowieści, i słychać, jak w wielu kulturach ścieżki, miejsca miały swoje własne opowieści splatające w jedno rzeczywistość i narrację. Podobnie do opowieści o przodkach, splatających w jedno rody ludzi i bogów owe ścieżki. My też potrzebujemy Rozpoznania  sedna, nastroju i sensu podobnych opowieści w prozie demonicznie normalnej, zwyczajnej codzienności, a przede wszystkim w tym, co jawi się bosko szczególne, ważne i wyjątkowe.