Śniła mi się ogromna katedra; gdy do niej weszłam, na scianie, na olbrzymim ekranie, przewijały się aktualne sceny z mojego zycia, zmienialy sie bardzo

Śniła mi się ogromna katedra, a gdy już do niej weszłam - na ścianie, na olbrzymim ekranie, przewijały się aktualne sceny z mojego życia. Zmieniały się bardzo szybko, tak szybko, że aż się przestraszyłam. Katedra była tak wielka, że wręcz przerażająca, jak ta w mieście, w którym mieszkam. Weszłam do jej bocznej części i zobaczyłam przed sobą idącego księdza - pobiegłam za nim, żeby nie zostać samej z tym uczuciem zatrwożenia spowodowanego  ogromem tego budynku. Wiedziałam, że w drugiej, głównej części katedry jest piękna, przeogromna sala z wielkim witrażem; bardzo wysoka, tak wysoka, że sufitu prawie nie widać. Wiedziałam też, że jeśli tam wejdę, natychmiast odczuję to uczucie ogromu i płacząc, padnę na kolana. Ten ogrom dosłownie zapierał mi dech w piersiach. Nigdy nie doświadczyłam spotkania z czymś tak wielkim. Nie byłam na to uczucie gotowa. Podziwiałam długi korytarz prowadzący do tej sali. Zaglądałam do niej z podziwem, ale i strachem. W końcu postanowiłam wyjść z drugiej strony budynku. Wyszłam na zewnątrz, gdzie była rodzina męża. Staliśmy tam i nagle patrzę, a tu idzie Sally Morgan, słynna spiritystka! - Wiem kim jesteś - mówię, a ona uśmiecha się i idzie dalej. Miałam nadzieję, że się zatrzyma, ale jakoś tak poszła dalej. Czułam, jakbym przegapiła moment zrobienia sobie z nią zdjęcia i zapytania ją o przepowiednię. Widziałam że odchodzi i z każdym jej krokiem coraz bardziej żałowałam, że jej nie zatrzymałam. Wydawała się wzruszona, chusteczką wycierała twarz.

Na zewnątrz stało dużo ludzi, jakby turystów, ale nikt nie miał prawa wstępu do tej katedry, ona była jakby tylko dla mnie dostępna.

Weszłyśmy potem z innymi osobami do jakiejś bocznej salki kościoła, gdzie odbywał się ślub. Nie wiem czyj. To była jakaś obca mi rodzina. Robiłam zdjęcia ołtarza. Był piękny, kryształy i kwiaty również. Koniec snu. Obudziłam się z tym uczuciem wszechogarniającego ogromu oraz z myślą, że mimo wszystko powinnam była tam wejść – bo to była katedra, gdzie miałam być tylko ja i ten ogrom. Trzeba było wejść do głównej sali, a także zatrzymać Sally, czyli dwie przegapione szanse we śnie.

Co ciekawe, następnego dnia (po tym śnie) w pracy miałam spotkanie w budynku, z którego  widać było bardzo dokładnie przeogromną katedrę, która znajduje sie w moim mieście. W momencie, gdy na nią spojrzałam i przyszło mi do głowy, że ta katedra podobna jest w pewnym sensie do tej ze snu - zadzwonił bardzo głośny dzwonek pożarowy. Dosłownie w tym momencie! Okazało się potem, że ochrona robiła niespodziewanie test pożarowy akurat o tej godzinie.