Na kwadratowej kartce papieru przerysowywałam skądś jakieś symbole. Pierwszy z nich mieścił się w lewym górnym rogu kartki, zaś nad nim, po środku drugi, nieco mniejszy. Były to jakieś symboliczne postaci, a właściwie ich głowy. Potem kierowałam się w lewą stronę w dół, a kolejne symbole były coraz mniejsze i coraz bardziej skrótowe w rysunku. Na dole na środku było to stado znaków zapytania. Potem posuwałam się w górę, po prawej (w kierunku odwrotnym do wskazówek zegara), znowu kilka skrótowych symboli, kilka przecinków i kropek oraz „ptaszków”.

Kiedy skończyłam rysunek, zaczęłam wykasowywać te symbole, usuwać je podobnie, jak w komputerze kasuje się pliki. Z tym, że przekonana byłam, iż usuwam je tylko z pola widzenia, ale po chwili okazało się, że przez pomyłkę usuwam je w ogóle z przestrzeni. Ta kartka zaczęła obrazować jakiś budynek, w nim grupy ludzi skupione w różnych miejscach, a ja usuwałam je z tej przestrzeni do jakiegoś „międzyświata” przez pomyłkę, naciskając przycisk znajdujący się z boku kartki, która przestała być kartką, zyskała grubość, stała się prostokątem podobnym do telefonu komórkowego. Te grupki ludzi w jakiś sposób zagrażały mi, ale zyskałam dzięki rysunkowi nad nimi władzę i właściwie mi nie przeszkadzały za bardzo, chciałam tylko upewnić się, że nad nimi panuję.