Impuls. Myśl. Tak. No przecież. Zawsze chciałam. Angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, chorwacki, hebrajski, suahili. Dlaczego z zestawu tysięcy języków wybieramy właśnie ten? Może nawet dwa? Zapisujemy się na kurs, inwestujemy mnóstwo pieniędzy w indywidualne zajęcia. Niespokojni, gdy nie możemy się wyrazić, niepocieszeni, gdy nie rozumiemy, niedosyt, lęk przed mówieniem. Więc sięgamy po więcej, szlifujemy, czytamy w tym języku, podróżujemy, by poszukiwać przygód czy sytuacji w którym trzeba się z nim zmierzyć.

Skąd też wynika ta słabość? Oj nie! Jak ja słabo mówię w tym języku, ile błędów, nic nie rozumiem. Ta ciężkość. O jej! Tyle lat przede mną, nie nauczę się nigdy, nie wierzę. No nie. To nie dla mnie. O jej! O jej! O jej!

To powtarzające się "o jej!" w głowie to utrata sporej ilości życiowej energii. Z mojego punktu widzenia zamiast marnować energię na "o jej" powinniśmy w tym czasie zadbać o siebie. Dlatego co proponuję na początek, to zatrzymać się na chwilę i zadać sobie pytanie "po co?!"

Po co uczysz się tego języka? Na ile motywacji posiadasz i skąd ona wynika? Lubisz ten język? Co on w tobie powoduje?

JAK POWINNO BYĆ?

Moje doświadczenie mówi mi. Jeśli chcesz nauczyć się nowego języka, daj sobie dwa lata. Ale naprawdę je sobie daj. Ustaw ten język w miejscu pierwszych trzech priorytetów twojego życia i szlifuj. Po dwóch latach masz mówić swobodnie, rozumieć i czytać. Po dwóch latach język spadnie z listy priorytetów, ale wtedy cokolwiek nie zrobisz, przeczytasz następną książkę, od czasu do czasu porozmawiasz czy usłyszysz coś z YouTube pozwoli ci ten język rozwijać.

Jeśli nie możesz dzisiaj ustawić języka na liście priorytetów, poczekaj na taki moment w życiu, kiedy to się stanie. Zanim zapiszesz się na kolejny kurs, zapłacisz pieniądze i przestaniesz chodzić, uwierz, że twoje życie pokieruje cię tak, że twoje marzenie zostanie spełnione. Nie marnuj energii na język, jeśli jest on na dziesiątym miejscu spraw do załatwienia. On potrzebuje twojej uwagi, skupienia, radości i czasu. Język to kobyła! Nie można traktować go powierzchownie, po łebkach i na marginesie. Język to nowa przestrzeń, nowa planeta, obca energia, podróż na inną galaktykę. To może być fascynująca podróż, ale też pełna przygód, nieraz twoja kobyła zrzuci się z grzbietu poobijanego i zniechęconego. W takich momentach warto wstać, szukać lasso i okiełznać kobyłę ponownie. Każdy taki kryzys to zbliżanie się do celu i przekraczanie kolejnych progów. No ale na to trzeba mieć czas, energię i naprawdę wierzyć, że się uda.

Będąc małą dziewczynką wiedziałam, że do pełni życia potrzebny mi jest angielski i niemiecki. Moja mama na taki impuls zareagowała bardzo szybko. Zapisała mnie na na dwa kursy, bez mrugnięcia okiem płaciła przez kolejne lata mojej edukacji. Uczyłam się jednocześnie jednego i drugiego języka. Ale dane mi było w tym czasie poznać tylko jeden z nich. Z jakiś powodów niemiecki nie wchodził mi jeszcze do głowy, za to angielski wręcz płynął. Mając dwadzieścia lat porozumiewałam się swobodnie, zaczęłam uczyć innych, chętnie podróżowałam, by szukać nowych bodźców. Angielski stał się moim przewodnikiem, przyjacielem, wskazywał nowe kierunki rozwoju. A niemiecki odstawiony na ponad piętnaście lat doczekał momentu w którym odezwał się stary impuls z dzieciństwa. I wtedy nagle, gdy miałam 35 lat, nadarzyła się okazja, by wyjechać do Niemiec. Po latach kiedy już swobodnie porozumiewałam się i w tym języku, poczułam ulgę: uff! Jestem pełnią, mam to, co chciałam!

No więc wracając do pytania - Po co uczysz się tego języka? Skąd wynika motywacja?

JAK JEST?

Jest tak (i nad tym ubolewam), że często nie uczymy się z pasji. I tu oczywiście chodzi o angielski. Zmora naszych czasów: ANGIELSKI. Teksty źródłowe: ANGIELSKI, ciekawi nauczyciele, trenerzy, guru: ANGIELSKI, podróż: ANGIELSKI, w pracy ANGIELSKI. Bez niego jak bez ręki, jak niedokształcony, niepełnowartościowy obywatel Europy. Wszyscy dookoła mówią, ty nie!

Nazwijmy to po prosto i po imieniu. Jest to cholerna inwazja, najazd, napad i manipulacja. Mini-wojna podsycana ambicją większych. Ciemna strona tego języka to kult pieniądza, wyzysk, powierzchowna i komercyjna sztuka. Jeśli odpycha cię od tego języka, to ja ci się wcale nie dziwię. Jeżeli w kółko powtarzasz, że angielski potrzebny ci jest do pracy, podróży, by otworzyć się na świat, a tak naprawdę skręca cię od środka, jak go słyszysz, to popatrz, co sobie robisz. Jeśli w towarzystwie innych osób czujesz się gorszy, bo mówisz słabo, to powiedz mi, kto do tego doprowadził, żebyśmy oceniali się poprzez angielski? Amerykanin (i często tak jest) nie zna żadnego dodatkowego języka i świat stoi przed nim otworem. Jeśli pochwali się, że zna polski, będzie to wartość dodana. Ale jeśli ty nie znasz angielskiego, to masz zamknięte drzwi, angielski nie jest wartością dodaną, tylko twoim jedynym wyjściem.

Narysuj sobie teraz linie poziomą i oznacz po lewej stronie FAŁSZYWA MOTYWACJA (inaczej presja społeczna), po prawej MOTYWACJA Z PASJI. Weź głęboki oddech, spójrz na tą linię i zobacz gdzie znajduje się twoja prawdziwa motywacja do uczenia się angielskiego.

Jeżeli jest bliżej pasji, to masz szczęście, być może potrzebujesz tylko, by angielski znalazł się na liście twoich priorytetów i nauczysz się go z radością i szybko. Jeśli bliżej fałszywej motywacji, będziesz miał bardziej pod górkę. Potrzebujesz więcej czasu, a radości może być mniej.

IDZIEMY GŁĘBIEJ

Język obcy to dla mnie więcej niż nowe słowa, inna gramatyka, obca kultura. Angielski i niemiecki jak łatwo się domyślić z tekstu, znajdują się po stronie mojej głębokiej motywacji i uczę się ich wyłącznie z pasji. A że przy okazji mogę dzięki nim zarabiać pieniądze i otwierają mi one drzwi, to jest dla mnie drugorzędne, okazja, szczęście, przewodnik. Każda możliwość, by używać tych języków, to podskok radości. Gdyby życie przymusiło mnie do rosyjskiego czy francuskiego, wyglądałoby to prawdopodobnie zupełnie inaczej (a propos, uczyłam się rosyjskiego osiem lat – nic nie pamiętam)

Angielski to dla mnie język czystej, prostej, bezpośredniej komunikacji. Ten język otworzył mnie na to, by prosto, zwięźle i do celu powiedzieć drugiemu, co chcę. Być może właśnie ta jego prostota, w miarę łatwa gramatyka, posiała go po całej planecie. Dla mnie on jest lekki, powiewny, ma tendencje do łączenia, konsolidowania, rozwiązywania konfliktów, jest w nim coś z "londyńskiego politeness" (grzeczność) ale też "amerykańskiej fun" (zabawy). To Amerykanie ponieśli w świat ideę IDŹ PO SWOJE. Nadymali ego do rozmiarów entych, ale też wyłamali naszą europejską tendencję do zakleszczania się w niesłużących już strukturach religijnych czy skostniałych tradycjach. Kiedy miałam 16 lat i nasiąkałam filmami z Hollywood, to był bodziec, by odkrywać swoją kreatywność i nadać jej lekkości, by szukać seksualności, która mi służy. Wyrwali mnie w świat i poszukiwania siebie. Lubię tą ideę SZUKANIA SWOJEJ MISJI ŻYCIOWEJ, bo to wyrzuciło mnie z polskiego pesymizmu i poddawania się kościelnemu bogu, który w Polsce przygotowywał mi już drogę matki polki i grzecznej dziewczynki.

Z niemieckim jest inaczej. Ma dwie twarze: jedną piękną, drugą straszną. Z niemieckim łączę się przez muzykę i ezoterykę, uwielbiam słuchać piosenek, od klasycznych utworów (Judy Weiss z Andrea Bocelli – ach miód!!) aż po hip hop. Najlepiej rozmawia mi się z Niemcami/Niemkami, którzy zajmują się muzyką lub rozwojem – coś mi płynie, niemiecki sam się poprawia, rozmowy są głębokie. Uwielbiam czytać niemieckie afirmacje, teksty o duchowości, przemawia do mnie po niemiecku tantra i poezja.

No i jest jeszcze ta druga strona – historia. Urodziłam się we Wrocławiu i nieświadomie łączyłam z duchami byłych mieszkańców miejsca. Z racji swojej letniej pracy jeżdżę po dawnych cmentarzach pruskich na Mazurach, przy ognisku słucham opowieści o przesiedleniu i okresie głodu w Niemczech zaraz po wojnie. O tym, że wiele tajemnic zostało nieodkrytych, bo wcześniejsze pokolenia po prostu nie chcą mówić. W takich sytuacjach energia zagęszcza się, niemiecki staje się trudny, boli głowa, ciało jest przerażone.

Choć należę do tej grupy osób, które nie lubią rozdrapywać starych ran wojennych, musiałam przyznać, że wraz z niemieckim do mojego życia zakrada się świadomość ciemnej strony moich korzeni. W tym roku poznałam Niemkę, z którą przeżyłam intensywną letnią przygodę i dzięki której mój język miłości pogłębił się. Kiedy jednak przyszło się mierzyć z niespokojnymi wiatrami jesieni, moja Niemka zrobiła w tył zwrot i gwałtownie odeszła. Zostawiła żal, niedosyt i kłębiącą się w głowie chmurę złożoną z wielokrotnie zadanego "dlaczego". A takie pytanie to intencja z którą nieświadomie weszłam w zeszłą niedzielę do Labiryntu. I zrozumiałam. Ta kobieta powiązana z energią Oświęcimia bierze udział w zbiorowym niemieckim poczuciu winy. Nasze spotkanie wywołało w niej silne emocje "kata", a we mnie poczucie "ofiary". To nie było jedynie spotkanie Polki X z Niemką Y, ale ze zbiorowymi strachami, które ciągle wołają o uzdrowienie.

Czas płynie, a ja coraz bardziej przekonuję się, że język niemiecki jest moim językiem uzdrowienia, miłości, transformacji i metafizyki. Piszę wiersze w tym języku, ale kontaktuje się też ze społecznym lękiem przed najeźdźcą.

HISTORIE INNYCH

Od dziesiątek lat uczę angielskiego, a od kilku intrygują mnie pytania, które w połączeniu z językami obcymi, a szczególnie z angielskim, dręczą was głębiej.

I wracamy: Po co uczycie się języka? Jakie emocje one w was wywołują?

Być może twoje powiązanie z językiem jest na poziomie karmicznym i twoja poprzednia karma chce się właśnie przez inny język objawić i uzdrowić. Być może musisz wyjechać z Polski i pomieszkać bliżej niej.

A może jest to język twoich relacji, miłości. Być może szukasz wyrażenia swojego serca, może twój partner, partnerka jest z innego kraju. Może dopiero jak poznasz kogoś z obcej kultury, poczujesz pełnię.

Często spotykam się z tym, że język otwiera na rozwój. Uczestniczka moich poprzednich warsztatów ciągnęła za sobą smugę doświadczeń szamańskich, kiedy tylko zaczęła mówić po angielsku. Uwielbia go, ale niełatwo jej się wgryźć w język. Dla niej angielski jest misją, drogą życiową, długą i żmudną. Ale to jej przeznaczenie i rozwój. Na pytanie, co ma zrobić, by poprawić język, powiedziałam: zdejmij z siebie poczucie wstydu, że mówisz niepoprawnie, bo to potrwa, twoja moc i doświadczenia duchowe są kluczowe, nie język.

Inna kobieta, mówiąc w obcym języku, wpada w wir, który przenosi ją w czasoprzestrzeni. Kiedy zaczyna mówić, z jakiegoś powodu przenosi się na inną planetę. Traci kontakt ze sobą, z otoczeniem, wpada w poczucie winy i nie może się wyrazić. Bo jej po prostu już w rozmowie nie ma. Ogromny talent, który być może wyrazi się w jej dojrzałych latach, a tymczasem niepoznany męczy ją w relacjach i prostej komunikacji. Przyszła do mnie pytając, jak ma nauczyć się słówek, bo jej uciekają z głowy. Poradziłam: zaakceptuj ten wir, zaufaj, presja w twojej głowie, że musisz się wyrazić w sposób narzucony, nie jest dla ciebie, szukaj sposobów wyrażania się, które są oryginalne, twoje.

Gdy widzimy, że powiązania z innymi językami czy kulturą to coś więcej niż nasze poprawne wysławianie się czy dogłębne poznanie gramatyki, nabieramy dystansu. Zwracajmy uwagę na to, jak bardzo lęk przed mówieniem, wyrażaniem się, szlifowaniem gramatyki do upadłego jest powiązany z poczuciem ofiary w nas i przemyconym z poprzednich pokoleń strachem przed obcymi. Zamiast z drżącą ręką przerzucać następne kartki zeszytu, często radzę by w tym czasie zająć się sobą, zadbać o swoje poczucie wartości, uwierzyć, że jesteśmy wartościowi tak, jak stoimy, już dziś, nie od jutra. Według mnie większość słów, rozmów, dialogów, monologów wypowiadanych na tym świecie nie ma żadnego znaczenia i jest intelektualną papką. Być może już dawno nie masz z tym kontaktu i przechodzi to przez ciebie jak zeszłoroczna mgła. Zaufaj swojej wewnętrznej ciszy i zobacz jak z tego miejsca chcesz być widziany i jakich ludzi – niezależnie od nacji - chcesz przyciągnąć. Nie wstydźmy się też akcentu słowiańskiego w obcym języku, bo to znak naszej tożsamości, z której trzeba być dumnym, a nie ukrywać tego. Uczenie się obcego języka powinno kojarzyć się jak niesamowita podróż dookoła świata. Jeśli pojawiają się negatywne emocje, to okazja by spojrzeć głębiej, skąd wynika motywacja i czy tak naprawdę nie lepiej po prostu zająć się czymś innym. A jeśli potrzeba nauczenia się języka wraca do nas uparcie, warto znaleźć jak najbardziej przyjazną dla nas metodę, chwycić lasso i zająć się niepokorną kobyłą.

POWODZENIA!

Najpierw w: FB, 25 grudnia 2015

Komentowanie wyłączone wszędzie od 1 sierpnia 2020.