Zombie i zombieland to dość pojemna metafora, i dosyć zgodna z doświadczeniem wewnętrznym. Na wszystko, co się nie podoba można powiedzieć: Jakie to życie, żadne życie, to gorsze niż śmierć, to choroba - zombie. Lepiej takie coś odstrzelić, bach! Ale uparta bestia..aaaa! Tych zombie są miliony, szukajmy azylu! W miarę często(ba!zawsze?) doświadczamy siebie ala ożywione kukły poruszane magiczną mocą czarownika. Równie często okoliczności czynią z życia grę (uwaga tłumaczę wyrywkowo z wypiwiedzi na wiki ) w której musisz przetrwać atakowany przez chordy zombie, wyposażony w spluwę, SUVa i mocne teksty?

Zombie zresztą podawałem jako efekt dyktatury rozumu, a dokładniej: bezmyślności podszywającej się pod rozum. . I umieszczam ten termin zombie  jako zabawne odniesienie się do koncepcji filozoficznego zombie – p-zombie - Koncepcji hipotetycznego tworu wyglądającego jak człowiek i zachowującego się jak człowiek, ale pozbawionego świadomości.  Polubiłem to stwierdzenie stwierdziwszy, że filozofowie(wywody!) posługujący się tą koncepcją do zwalczania materializmu, sami niosą ze sobą jakość zombie. Lubię takie paradoksy czy ironie losu, zawsze stykając się z nimi  mam takie wrażenie swojskiego chaosu w otaczającej rzeczywistości: Za moment zmieni się muzyka i pojawi horda pokracznych zombie..

Wróćmy do zombielandu, świata niezgrabnych chorych ludzi, którzy już nie są ludźmi, a ożywionymi chorobą zwłokami, poruszającymi się niezgrabnie w swoim zafiksowaniu: głodzie ludzkiego mięsa. Zombieland wybrałem, jako bliskie określenie trzech niższych światów: piekielnego, pretów(głodnych duchów), zwierząt. Gdzie w piekłach cierpi się bezradnie, świat pretów to niemożliwość zaspokojenia własnych potrzeb i wieczny głód, w którym zdobyte pożywienie czy napój powoduje jeszcze gorsze cierpienie,  a zwierzęta masowo prowadzone są na rzeź. Trzy niższe światy idealnie można określić: Zombieland. I dyktatury gwarantują odrodzenie się - odnalezienie się w takich sferach cierpienia - w dużej mierze na własne życzenie. Odrodzenie: Ocknełem się tutaj, nie wiem jak się tu znalazłem, nie rozumiem, skąd się wzięłem w tej sytuacji? Ja chcę stąd wyjść..

I bynajmniej nie mówię o zombie i zombielandzie o innych ludziach(spiskowa teoria dziejów!) , tylko o naszym powszechnym doświadczeniu, tym jak my przeżywamy życie. Do tego życia prawdopodobnie dobierają się od wewnątrz i zewnątrz dyktatury emocji, bezmyślności, ciała i wartości - usiłują nas zmienić w zombie, co więcej, one są ekspansywne, chcą mięsa, kolejnych ludzi. Dyktatura, czy raczej totalitaryzm ogólnie rzecz ujmując:

A)    Ma aparat propagandowo-szpiegowski, kontroluje przepływ informacji.

B)    Ma system obronny wewnętrzny i zewnętrzny, represyjny i militarny.

C)     Trzyma pod kontrolą(lub udaje,że trzyma) – często w białych rękawiczkach-  istotne dla przetrwania zasoby: żywność, wodę, pieniądze, własność, systemy transportu  i komunikacji.

D)     Przez ten monoideizm, idee fixe podszyte nadzieją(może to dobrze, naprawdę będzie lepiej) i strachem(może mnie dopadną, lepiej się nie wychylać) utrzymuje ludzi w trybie przetrwania (różnie się objawiającym, vide: matrix), w którym zamiast zmiany systemu politycznego występują liczne tematy zastępcze.

Nacisk na emocje, truizmy- pseudomyśli, bycie ciałem czy wartości, te cztery skrajności występujące oficjalnie, nawykowo i w nadmiarze łatwo namierzyć jako religizm. Dyktatura nie jest całkowicie oficjalna!    Dyktatura Zwłaszcza z wnętrza (A) przedstawia się jako rozwiązanie jeszcze większych problemów, oraz za pomocą wielu dezinformacyjnych sztuczek  podsuwa owe tematy zastępcze. Dyktator twierdzący oficjalnie: Ja tu rządzę, wy nie jesteście nawet ludźmi, nie podoba się będę was torturował i osobiście rozstrzeliwał – zostałby wymieniony w ciągu 1-2 strzałów na swoją w wersję bardziej sympatyczno-wizerunkową. . tzw. Przekazanie władzy przez spontaniczną i dobrowolną defenestrację - nieudaną zombifikację.

Powtórzę(A), bo to dosyć ulotne w swojej oczywistości:

Wszystkie cztery dyktatury prezentują się jako rozwiązanie większego problemu:

Zniewolenia - bezradnego piekielnego cierpienia  przez winę, wstyd i gniew dodam od razu, w bieżącej relacji z kimś lub czymś. Insynuują, kłamią podle o wolności, wolnej woli i swobodzie wyboru pozwalając chwilowo uniknąć strat wizerunkowych , cierpienia dysonansu poznawczego: - głosu sumienia

I na koalemosa! nie oddajmy koncepcji sumienia żadnej religii, żadnemu religizmowi! To zawsze łakomy kąsek dla dowolnych dyktatur – być uległym dobrze, być niezależnym źle. (Patrz: dyktatura  wartości)

Wróćmy do tych czterech dyktatur, których ziarna są w nas wbudowane.  Jedynym sposobem na  wstyd, poczucie winy i gniew – takim jedynym służącym dyktaturze – jest rozdmuchanie ich do niebotycznych rozmiarów, aż by uniknąć bólu z tym związanego, zacznie się te uczucia doświadczać inaczej – przestanie czuć, myśleć o nich, przeżywać fizjologicznie, odrzuci się wartości stojące za nimi – ulegną dysocjacji, a ludzie wyjdą z siebie i zaczną  żyć w fantazylandzie! Dyktatura podkręca winę, wstyd i gniew, aż odetnie się od siły życiowej, bogów i bogiń – włączy ów tryb przetrwania.

Dokładniej: Podkręca owe doznania, jeśli się jej na to pozwoli – nie mogąc wykupić się wewnętrznie złamie się własne ślubowania i ulegnie się bogom-demonom zatracając Ja.

Przy okazji z tych rozważań wyłania się (nie po raz pierwszy)  inna natura trzech trucizn   „Narcyzm”-ignorancja jako brak wstydu. „Psychoza”-awersja jako brak poczucia winy. I neuroza-lgnięcie jako brak gniewu, złości. I dla uściślenia uproszczonego sformułowania „brak”, tyczy się ono dysocjacji od odczuwania, oddzielenia i braku umiejętności czy możliwości  zmiany zachowania; brak konstruktywnego spożytkowania „przełknięcia” danej trucizny. Ciekawe, że mieszanka ignorancji, lgnięcia i awersji  - wychodzi jako pro doznanie obrzydzenia czy wstrętu, ohydy względem życia (tabu!).

 Ta histeria wyolbrzymionej winy, wstydu i gniewu, czy całościowo: obrzydzenia stanowi właśnie czynnik zombifikujący. Mnie tu nie ma, JA tym się brzydzę, życie jest ohydne, nie chcę tu być władzą dyktatury, więc pofantazjuje sobie o byciu dyktatorem, boskiej mocy, wolności, swobodzie wyboru, miłym przyjemnym emocjonalnie światku(d. emocji),  sensownym świecie(d. rozumu),  rozrywce(d. ciała) czy nieśmiertelności(d. wartości). Fantazje zawsze odzwierciedlają realną sytuację tj. realne doświadczenie własne! Muszą – to ten sam ograniczony poznawczo mózg, to samo JA w obu światach ;)  Uciekam do własnego azylu, biorę spluwę, wsiadam w SUVa, będę poruszać się szybko, by reszta tych ohydnych zombie mnie nie dorwała, i oczywiście uważać to, za słuszne rozwiązanie, bronić go ostrym czy żartobliwym językiem..

Z tego powstaje „Zombieland Survival Guide” – przewodnik przetrwania w świecie zombie (czyżby NEW ROZWÓJ EZO?), nie mający nic wspólnego z rzeczywistością, ale przynajmniej dający złudzenie możności zrobienia czegokolwik. I w odróżnieniu od filmów, tu nie ma azylu, wszędzie zombie i jedynym nieuniknionym wyjściem jest stać się jednym z nich...

I nawet jeśli to tylko złudzenie, tylko film, iluzja to ból, cierpienie, otępienie są realne. Chyba, że jakoś poradzi sobie człowiek z tą warstwą ohydy, poczucia winy, wstydu, gniewu, co zdaje się niemożliwe, chyba, że bogowie i boginie pomogą! O tym jednak w kolejnym odcinku.