Wodnik

1. Wodnik manifestuje niezależność rzadko w sposób autonomiczny. Robi to poprzez manieryczny opór lub ostentacyjne show okazywane wobec innych znaków. Wkładanie palca między drzwi go bawi, ponieważ to najczęściej nie jego palec i nie jego drzwi. Jest saturniczny do bólu, lecz na zewnątrz jest to bagatelizowane i niewidoczne. To właśnie stawianie barier i teflonowość czynią z niego herosa niezaangażowania, mylnie kojarzonego z obrazem wolności wiodącej lud na barykady. Stosunkowo niska przyswajalność cudzych opinii definiuje go prędzej jako eremitę, zdolnego tworzyć oryginalne pomysły. Dzięki dystansowi jest on w stanie skupiać się na autentycznie własnym świecie. Ten zaś jest nieco częściej odseparowany od kontaktu, zarówno fizycznego jak i emocjonalnego w stosunku do innych osób. Dlatego też Wodniki chętnie działają w pojedynkę. Tym potencjalnym rewolucjonistom i odkrywcom bliżej do żmudnej analizy, niż do towarzyskich spotkań przy ognisku. Oczywiście nie każdy musi być Grigorijem Perlemanem (sugestia Urana-Plutona na MC i Saturna w domu IV), który prowadził ascetyczny tryb życia, czy Thomasem Edisonem, siedzącym samotnie w piwnicy w wieku 10 lat i przeprowadzającym eksperymenty. Ale Wodniki raczej muszą postawić na jedno z dwóch: życie towarzyskie lub oddanie swoim ideom poza wzrokiem „normalnego” świata. Wynalazki i pomysły same się nie narodzą w scenografii niczym z musicalu „Hair”.

2. Różnica między Rybami i Wodnikami pod względem wizjonerstwa bywa często niezauważalna. Dwa znaki wydają się podążać w tym samym kierunku, mają często podobny koncept. Lecz Wodnik wystarcza bardziej sam sobie, a Ryby potrzebują kontaktu. Tym się różni znak saturniczny od znaku jowiszowego. Jowisz przyciąga, Saturn kontroluje i odpycha. Tak samo jest z jowiszowym Strzelcem i saturnicznym Koziorożcem. Łączy je najczęściej szacunek wobec prawa przyczyny i skutku, a także odpowiedzialność za porządek (prawo Strzelca, struktura Koziorożca). I znowu – Strzelec rozdaje swoje nauki na ten temat na lewo i prawo. Ma z tego powodu radość, często widzi w tym jedyny sens życia. Koziorożec używa praktyczności i komentuje ją od niechcenia. Głównie na użytek własny.

3. Wodnik jest antytezą Lwa w kwestii emocjonalnego odbioru publicznej opinii czy oceny. Radość daje mu częściej to, co wyłapuje z pozycji artysty – widza, a nie z pozycji artysty – gwiazdy. Wodnik robiąc szum, obserwuje co się dzieje wokół niego. Obydwa znaki łączy zamiłowanie do teaatralności i uczestnictwa w czymś spektakularnym. Wodnik lubi głośne wydarzenia. Z zaznaczeniem, że Wodnikowi bardziej zależy na esencji i odbiorze prezentowanego dzieła, a Lwu bardziej zależy na odczuciach i wrażeniach, związanych z jego osobą. Wodnik ma lekkość dystansowania się i zamykania „wydarzenia” we własnym świecie, gdy tymczasem Lew żyje nim całym sobą. On jest w centrum, tak jak Słońce.

4. Kobiety Wodniki to ideał współczesnego feminizmu. Wyzwolone, niezależne, samodzielne i często skupione na własnych celach. Umiarkowane w ekspresyjnych reakcjach i mające mniej kompleksów. Przyznaję, że naprawdę poznałem sporo kobiet Wodników i te atrybuty charakteru często mi się powtarzały. Podejrzewam, że Era Wodnika jest bardzo mocno promowana przez płeć piękną nie tylko z powodu rzeczywistego fenomenu zjawiska, tylko z tytułu najsilniejszej emancypacji kobiet właśnie w tym znaku.

5. Księżyc w Wodniku, podobnie jak Księżyc w Wadze, wykazuje brak zaangażowania emocjonalnego i wyraża gotowość do naprawy wewnętrznego świata poprzez eksperymentowanie i zabawy z materią psychiczną. Niestety, narzucony brak zaangażowania powoduje iluzję poznawczą polegającą na wierze, że świat wewnętrzny jest łatwiejszy do modelowania i można z nim eksperymentować. To niesie ryzyko odcięcia od prawdziwego świata uczuć i realnych, często drapieżnych emocji. Nie jest Księżyc w Wodniku mistrzem empatii, oj nie jest. Pojęcie deklarowanej wolności jest sprytnym wybiegiem przeciwko emocjonalnym naciskom i niebezpieczeństwom zetknięcia się z czymś nieznanym. Człowiek odwracający się od swojego serca znajduje alibi dla unikania czegoś, w co nie chce się zaangażować. Słynna grafika dla dwunastu znaków zodiaku pokazuje obraz Wodnika z lodowym sercem. Artysta, który tworzył te dość proste symboliki, miał dobrą intuicję.

6. Gdyby próbować ustanawiać zasady dymorfizmu zodiakalnego, tj. różnicy pomiędzy mężczyznami a kobietami, Słońce w Wodniku byłoby w tej dziedzinie wyróżniające się. Rzadko się zdarza, żeby tak dużo kobiet w tym znaku wykazywało dużą moc i energię, zaś mężczyzn... niekoniecznie. O ile Wodnikowi męskiemu zarzuca się jakości ekwiwalentne Słońcu na wygnaniu, czyli niemęskość, dziwactwo lub ekstrawagancję pozbawioną siły, o tyle problem seksualności, pewności siebie czy przebojowości jest znacznie mniej zauważalny jeśli chodzi o kobiety. Więcej: kobiety w obecnych czasach sprawiają wrażenie jednych z największych beneficjentek, jeśli chodzi o ten znak.

7. Wodniki tym się odróżniają od Bliźniąt i Wagi, że są najbardziej egoistycznym i zorientowanym na siebie znakiem. Podczas gdy Bliźnięta inwestują większość energii w rozproszenie uwagi i wielozadaniowość, zaś Wagi zainteresowane są bardziej otoczeniem niż sobą, Wodniki kumulują większy procent swojej energii intelektualnej i hodują w zamknięciu najbardziej ekstrawaganckie pomysły. Ta prowokacyjna poza i inność nie byłyby możliwe bez połączenia mocy Saturna i Urana. Saturn pełni role kontrolera dostępu i autorytetu wewnętrznego, który jest w stanie dostarczyć skupienia i długotrwałego działania, mimo braku bodźców i opinii zewnętrznych. Saturn daje wewnętrzną siłę i sprawia, że Wodnik może stać się nonkonformistą, który nie liczy się z innymi. Ktoś kto stale by zwracał uwagę na otoczenie, rzadko kiedy wpadałby na oryginalne pomysły! Uran jest dodatkowym źródłem zasilania, inspiracją, wyższą oktawą Merkurego i dopełnia, podkręca innowacyjność i rewolucyjność Wodnika. Pospieszną i nieuzasadnioną próbą nowoczesnych astrologów jest więc kastrowanie Wodnika ze starego władcy, czyli Saturna.

8. Zgadzam się jeśli chodzi o intuicję Wojciecha Jóźwiaka, w sprawie „elitaryzmu” Wodnika. To bardzo ciekawy paradoks, Wodnik lubi przynależeć do specyficznych i osobliwych grup. Kiedy owe małe społeczności lub grupy rozrosną się do większych rozmiarów, przyjmuje postawę pioniera lub adwokata diabła. Główne ostrze krytycyzmu uderza w konformizm i intencje osób, które dołączają do grupy. Główną zasadą Wodnika pozostaje wciąż prymat idei-struktury (Saturn) nad stosunkami międzyludzkimi (żywioł powietrza). Gdy relacje stają się ważniejsze, niż idea-struktura, Wodnik stoi na straży (Saturn!) tego, co było pierwotnym zadaniem i pierwotnym fundamentem istnienia grupy. Jeśli dyskusja o pasjach czy ideach idą w stronę jałowej dyskusji o pogodzie, Wodnik zwija swoje mentalne sprzęty i podąża dalej.

9. Dzienne manifestacje planet funkcjonują na zasadzie aktywnej zmiany, nocne na zasadzie biernego dostosowania się. Wodnik jest kreatorem nowych planów, ale „po swojemu”. Koziorożec bardziej dostosowuje się do zastałych struktur. Być może niektórym wyda się to zaskakujące, lecz Saturn bardziej przynależy do świata powietrznego niż ziemskiego, jak uczynili i sklasyfikowali to astrologowie już z czasów średniowiecza. Ziemskość znajduje spełnienie w zmysłowości (wywyższenie Księżyca w Byku), w materii policzalnej (wywyższenie Merkurego w Pannie) i w fizycznym przekształcaniu i agresywnym podporządkowaniu materialnych fundamentów (wywyższenie Marsa w Koziorożcu). Powietrzność wyraża się w relacjach (Bliźnięta), w dystansie i formalizacji (Waga) oraz krystalizacji idei (Wodnik). Wodnik ma „łatwiej” pod względem formułowania nowych myśli, zaś Koziorożec kojarzy się z elementem działania w realnie istniejącej strukturze. Ponieważ większość idealistów i humanistów bardziej jest skupiona na marzeniach lub ma tendencje do tworzenia nieistniejących fantazji, dlatego częściej to Wodnik kojarzy się z wolnością i sympatią wyzwolonego świata ezoteryków, aniżeli suchy, choć bardziej pragmatyczny Koziorożec. Ponadto istnieje niepisany stereotyp, w którym osoba pracująca umysłowo (powietrze) ma znacznie łatwiejsze i prostsze życie, niż osoba pracująca fizycznie (ziemia). To także daje przewagę pomiędzy wyborem, który znak się komuś bardziej podoba. Intelektualiści wybiorą Wodnika, niejako w kontrze do „cynicznej” kariery i „monotonnej” pracy.

10. Jeśli poszukujemy dobrego znaku, który odzwierciedla powiedzonko: „nie znam, ale się wypowiem”, Wodnik spełnia ten warunek idealnie. Ale – co śmieszniejsze – zdarza mu się dobrze uchwycić esencję lub „duszę” znaczenia sytuacji czy wydarzenia w którym nie uczestniczył.

11. Psychologizujący astrologowie powiadają, że Wodnikowi najbliżej do schizofrenii, tak jak Rybom (czasem Rakowi) do bordeline'u, a Skorpionowi do skłonności psychopatycznych. To stygmatyzujące bajki, tym niemniej w każdej opowiastce jest źdźbło prawdy. Wydaje się, że Wodnik ma w swoim wewnętrznym doznawaniu wolności ryzyko zamknięcia się w sobie. Te jego słynne „ja po swojemu coś zrobię” prowadzi do mentalnej wieży z kości słoniowej. Koziorożec ma podobnie, lecz o dziwo, posiada coś w rodzaju wewnętrznego bezpiecznika, który rzadziej pozwala sobie na pielęgnowanie idealistycznych szaleństw.

12. Kompletnie nie mogę zrozumieć chwytających ze serce opowieści o grupowości, wspólnotowości, czy pięknej idei braterstwa tego znaku. To błędne wyobrażenia, kojarzące mi się z jakimiś utopiami społecznymi! Te modele wspólnotowych działań bardziej pasują Bliźniętom, Strzelcom czy Rybom. Wodnik miewa często wyjątkową odporność na angażowanie się w zbiorowym świecie. Plotki, emocjonalne spazmy, towarzyskie łatki, czcze deklaracje, blichtry uniesień mogą go śmieszyć jako przejaw ludzkiego folkloru lub rodzaj następnego towarzyskiego kłamstwa. Gdy pojawia się problem lub konflikt, Wodnik przyjmuje pozycję kogoś zajętego sobą, lub nierozgarniętego, co otoczenie często interpretuje jako nowe dziwactwo lub rodzaj zagadki intelektualnej. Wodnik lubi się bratać z ideą lub zachłystywać się świeżym powietrzem pochodzącym od innych, lecz i tak zawsze powraca do siebie i do swojego egoistycznego wnętrza. Trudno zgodzić mi się z potrzebą wspólnotowości u Wodnika. Jeśli chcemy coś takiego dostrzec, to możemy to znaleźć w wartościach krytycznych: negacji autorytetu, negacji nierówności, negacji jednogłosu lub zgniłych konstrukcji intelektualnych czy moralnych. Wodnik nie tworzy idei równości i wolności poprzez potrzebę odczuwania wspólnoty z innymi ludźmi. To są wartości autonomiczne, stojące ponad relacje z innymi. On dąży do chwilowego zjednoczenia grup interesu z czystej przekory i potrzeby zaszczepienia (pokazania) niezależności egzystencjalnej. Jeśli nawet wstąpi do jakiegoś ruchu, to prędzej zaznaczy się jako jego lider lub adwokat diabła, aniżeli naczynie połączone. Solidarność i Wodnik? Nie tędy droga, nie sugerujmy się całe życie hasłami rewolucji francuskiej. Przywódca Solidarności to nów w koniunkcji z Neptunem. Wodnika w kosmogramie Lecha Wałęsy brak.

13. Wodnik i Uran tak często są ze sobą utożsamiane, że przegródka szaleństwa, dziwactwa i niestandardowości zagościła w umysłach astrologów na trwale. Czy ktoś w ogóle jeszcze ma odwagę powrócić do źródła i zaryzykować odkopanie tego reliktu? Wydaje mi się, że przede wszystkim – jeśli pragniemy mówić o cechach bardziej uranicznych niż saturnicznych, powinniśmy zwrócić się w stronę Słońca niż Księżyca. Mam dość sporą bazę znajomych osób z Księżycem w znaku Wodnika, więc gdy widzę prasówkowo-facebookowe tezy, które widzą w tym ustawieniu jedynie zachowania ekstrawertyczno-szalone, zaczynam pukać się w głowę i zastanawiać się, skąd się wzięły tak leniwe uproszczenia intelektualne? Czy świat pisarzy został opanowany przez terminatory-kserokopiarki? Jestem zdecydowanie sceptyczny wobec ekspansywnie uranicznej realizacji dla Księżyca w znaku Wodnika. Księżyc w Wodniku to nie Uran!

Ryby

1. Ryby sprawiają wrażenie nieobecnych. Czasami wydaje się, jakby komunikowały się w zupełnie innym języku. Mają fantastyczną wyobraźnię przestrzenną, ale niekoniecznie dotyczy to architektury namacalnej, rzeczywistej. Bliżej temu wizjonerstwu do widzenia świata przez pryzmat jednolitej substacji. Duchowej, holistycznej, nie czysto materialnej.

2. Zdecydowanie najwyższa zdolność do przepływania z miejsca na miejsce. Tak jakby miały silną możliwość przemieszczania się. Osiadają się w miejscach emocjonalnie zgodnych lub wciąż podróżują – mentalnie lub uczuciowo. W czasie. W przestrzeni. W sztuce. W zasadzie wszędzie.

3. Podobnie jak w znaku Panny, najbardziej widać w Rybie efekt rozdwojenia. Część Ryb przebywa tak jakby w kompletnie innym świecie. Zarzut do tego, że to Wodnik jest dziwakiem i egocentrykiem, jest stosunkowo słaby do nieuczestnictwa Ryb. Wodnik przynajmniej dokonuje wyboru jednego z wielo-światów i ma większą zdolność powrotu do rzeczywistości. Tak jak Panna jest w stanie „odłączyć” głowę i unikać zderzenia z faktami przy pomocy giętkiego umysłu, tak Ryby potrafią odciąć umysł i percepcję, żeby równolegle uczestniczyć w wydarzeniach znajdujących się poza własnym indywiduum. Można by to było nazwać śmiało wstępem do egzystencjalnej bilokacji.

4. Słońce w znaku Ryb w dominującym miejscu jest bardzo trudne do namierzenia. Podobne efekty dają się wyczuć przy położeniu kątowym Słońca w innych żywiołach troistości wody, ale jego rozpuszczenie i rozproszenie w znaku Ryb wydaje się być niewiarygodne. Prawdopodobnie wynika to z jednoczesnej zmienności jak i podświadomego dążenia do stosowania kamuflażu. Tego problemu niezdefiniowania nie widać tak mocno przy Księżycu w Rybach. Bywa on bardziej namacalny, zachowując się jak typowy przedstawiciel żywiołu wody.

5. Merkury w znaku Ryb potrafi mówić sprzeczne rzeczy i na dodatek szczerze wierzy w to, że jest uczciwy w swoich poglądach.

6. Wiele osób nie zgadza się na przyporządkowanie Jowisza do znaku Ryb. Ten dylemat może zostać rozwiązany, gdy spojrzymy na naturę Jowisza tak samo jak na naturę Marsa. Ogniste i męskie oblicza Marsa i Jowisza w znakach Barana i Strzelca są wyraźne i manifestują widoczne atrybuty tych planet. To co jest widoczne w dzień, żyje w zgodzie z otwartą, lepiej oświetloną osobowością i temperamentem męskich znaków. Jednak Mars i Jowisz posiadają również swoje inne oblicza, w żeńskich i wodnych znakach: Skorpionie i Rybach. Te nie ujawniają dziennej charakterystyki kojarzonej ze Słońcem i dniem. Żeńskie oblicza znaków Marsa i Jowisza podążają za emocjami i wnętrzem, kojarzonymi bardziej z Księżycem i nocą. Skorpion manifestuje w swoim zachowaniu bierną stronę Marsa, który jest bardzo silny, jeśli chodzi o wewnętrzne przeżycia, manifestację siły i skłonność do obrony swoich instynktów, w tym seksualności, czy cech opiekuńczych. Daleki Skorpionowi jest temperament Barana. Podobnie z Jowiszem w Rybach, gdzie w swoim zachowaniu przyjmuje bierną postawę, skupiając się na nocnej manifestacji uczuć, które podążają ku miłosnemu zjednoczeniu czy rozpłynięciu w nieokreślone krainy emocjonalne. Te wewnętrzne stany stymulują nocne tęsknoty i eskapady, do których należą: sen (rozumiany jako rodzaj podróży), odmienne stany świadomości (picie alkoholu bardziej przynależy nocy niż dniu), czy obserwacja gwiazd i rozmyślania o naturze wszechświata. Owe stany wewnętrzne, zarówno w wydaniu Skorpiona jak i Ryb, są dalekie od temperamentów Barana i Strzelca. Męskie manifestacje znaków Marsa i Jowisza są tak odległe od żeńskich manifestacji, że nie dziwi chęć wyeliminowania łączności Jowisza z Rybami i Marsa ze Skorpionem.

7. Motyw delikatnych i wrażliwych Ryb nie stoi w sprzeczności z tym, że potrafią one silnie się denerwować, przeklinać czy długotrwale irytować istniejącą sytuacją. Ponieważ jest to znak niemy, wydaje się, że częsty jest problem z manifestacją złości na zewnątrz, przez co może zaznaczać się dualizm, tak zgubny dla interpretatora. Ryby wydają się być łagodniejsze i potulniejsze niczym powierzchnia oceanu, podczas gdy we wnętrzu dzieje się dużo bardzo dynamicznych procesów. Rybia złość i emocja jest silnie rozproszona i pochłania właściciela, podczas gdy złość Skorpiona może zostać użyta przeciwko otoczeniu, a złość Raka może powodować silne wewnętrzne odczuwanie, co prowokuje ten znak do szybszych działań.

8. Ryby często kojarzone są z idealizmem, gdy spojrzymy na świat w czarno-białych podziałach. Nie, Ryby nie są szczególnymi idealistami, tak samo jak nie są materialistami. Ryby po prostu mają niezwykłą umiejętność rozpuszczania się w świecie, który jest do końca nieodgadniony i prawdopodobnie słabo opisany. Świat Ryb jest traktowany w sposób powierzchowny, a ponieważ nie znajduje on realizacji w świecie materialnym, określany jest błędnie mianem słowa-wytrychu: idealizmu. Podobny błąd płytkiego opisu dotyczy domu dwunastego. Skoro nie wiadomo o co w nim chodzi, to astrolog będzie dopatrywał się w tym inklinacji duchowych, ze świata najgłębszych pokładów karmiczności. Brzmi to uroczo, a i Ryby się nie obrażą za ten komplement. Z poznawczego punktu widzenia te sztuczne zabiegi jednak niczego nowego nie wnoszą. Głębie oceanu dalej pozostają niezbadane.

9. Tak jak w przypadku wielu znaków można polemizować z ideą ciągłości, w tym znaczeniu że Byk utrwala działania Barana, a Bliźnięta dzielą się dzięki zasobom Byka itd., zatem konsekwentnie Ryby powinny być bardzo wyraźną kontynuacją znaku Wodnika. Gdyby jednak dać im pomysł na lepsze samospełnienie, warto zaszczepić im silną potrzebę egocentrycznej wizji. Wydaje się jednak, że wielkim wyzwaniem Ryb jest próba ulepienia swojej duszy w oceanie ludzkich istnień, co przysparza mnóstwo cierpień. O ile Strzelec klei duszę z pasją i przyjemnością, o tyle Ryba każdą czynność klejenia i rozklejania czuje z bardzo dużą intensywnością.