Zagadnienie ciał duchowych, przenikających je krzyżujących się czternaście razy strumieni energii (Barbara Ann Brennan, “Dłonie pełne światła) -

Zagadnienie ciał duchowych, przenikających je, krzyżujących się czternaście razy strumieni energii (Barbara Ann Brennan, “Dłonie pełne światła”) – czakramów, kanału energetycznego suszumna - wnosi w dziedzinę badań nad snami potrzebę utworzenia nowej kategoryzacji. W czasie snu nasza Jaźń, którą bezpieczniej może nazwać Uwagą, krąży wśród treści psychicznych, zatrzymuje się na blokadach, informuje o konfliktach, rodzących się uczuciach czy koncepcjach. Według Tenzina Wangyala Rinpocze “nie istnieje nic bardziej rzeczywistego niż sen – trzeba bowiem zrozumieć, że życie jest dokładnie tak samo nierzeczywiste jak on”. Co więc, jeśli uznamy, że w ciągu snu nasza Uwaga wędruje wśród treści ulokowanych w ciałach duchowych, tych samych, co za dnia, będąc jedynie w inny sposób odbierana (inną funkcją psychiczną)?

Według Jogi Kundalini posiadamy siedem ciał duchowych, a każde z nich powiązane jest z innymi wartościami. Od tego, co zawierają pola, zależy jak reagujemy na wydarzenia z zewnątrz oraz w jaki sposób je postrzegamy. Determinują one nasz nastrój, usposobienie, nastawienie do życia. Od ich “zgromadzonych zapasów” zależą też (oczywiście) nasze sny. Tenzin Wangyal Rinpocze twierdzi, że dopóki nie przestaniemy śnić samsarycznie, nie zdobędziemy mądrości zdolnej przeniknąć codzienne emocjonalno-mentalne pryzmaty; przez to tkwić będziemy w iluzji. Jego Sen Przejrzystego Światła to sen objawiający prawdę. Do którego pola duchowego, w drodze wewnętrznego rozwoju, należy dotrzeć, aby doświadczać takich snów (które nie są już snami zsyłanymi przez Mayę)?

Koncepcja ciał duchowych połączona jest z ideą czakramów, siecią kanałów, przez które stale przepływa energia/prana. Każdy z nich, jak radar, wyłapuje odpowiednią dla siebie częstotliwość, pochłaniając ją. Można powiedzieć, że jesteśmy przetwarzalnią energii, którą wyłapujemy ze świata; “każdy słyszy i widzi to co chce”. One lądują w nas, a my je przetwarzamy, budując siebie, po czym oddajemy je światu w zmienionej lub nie zmienionej formie – wyrażając swoją osobowość (mniej lub bardziej autentycznie).

Rozumiejąc teorię ciał duchowych jako koncepcję pól psychicznych, możemy pokusić się o próbę usystematyzowania symboli i archetypów dla nich charakterystycznych. Wyzwanie to podejmowali już jungiści z samym Carlem Gustavem Jungiem na czele. W czym miałoby nam to pomóc? Szeregując ważne dla nas sny, tworząc “statystyki” pojawiających się w nich symboli, możemy zobaczyć, których pól i przyległych im czakr najczęściej dotyczą nocne wizje, które z nich mówią o (w nich) konflikcie, zaburzeniach, a które wnoszą energię spokoju i harmonii. Myślę, że takie podejście do snów może pomóc w jeszcze głębszym zrozumieniu własnych doświadczeń, a także może być propozycją nowych metod rozwiązywania wewnętrznych konfliktów poprzez działanie z czakrami, oczyszczania ich i pobudzania, czy też stosowania higieny pól duchowych, utrzymywanej choćby przy pomocy odpowiednich praktyk medytacyjnych.

Czakry.
Od dołu: muladhara, swadhiszthana, manipura,
anahata, wiśuddha, adźńa, sahasrara.

Według Ole Vedfelta (w “Wymiarach snów” stworzył pobieżną systematykę symboli powiązanych z czakrami na podstawie badań Jesa Bertelsena, Carla Gustava Junga oraz Arnolda Mindella) z:

• czakrą korzenia (Muladhara) powiązany jest żywioł ziemi oraz kolor czerwieni. Charakterystyczne dla niej zwierzę to koń oraz słoń. W związanych z nią snach mogą wystąpić: rowery, samochody, pociągi, autobusy. Jej prymitywny charakter wnosi ze sobą postacie wężów, owadów oraz gadów. Dotyczy materii, kreuje obrazy odpadków, trupów, przedmiotów martwych, więzienia, betonu, pustyń, trzęsień ziemi, gruzów;
• czakra sakralna (Swadhiszthana) to żywioł wody oraz kolor pomarańczowy. Przedstawia sferę nieświadomości. Mamy tu zwierzęta morskie, ryby. Wodę w każdej postaci, szczególnie zaś oceany, morza, skupiska wodne. Deszcz;
• czakra splotu słonecznego (Manipura) łączy się z żywiołem ognia i jego ukazanie się we śnie może na nią wskazywać. Kolor żołty. Pożary. Zwierzęta jej odpowiadające to: lew, tygrys, te które symbolizują gwałtowne emocje. Eksplozje. Symbole falliczne, broń;
• czakra serca (Anahata) to żywioł powietrza i kolor zielony. Łączy się z ptakami, samolotami, oddechem. Kwiatami. Zwierzęta jej odpowiadające to te z “lekkimi” nogami, jak: gazele czy sarny. Jednorożce. Rogi symbolizujące anteny. Sny o lataniu;
• czakra gardła (Wiśuddha) to żywioł dźwięku i Kosmosu. Barwa niebieska. To sny nastawione na słyszenie, szumy, muzykę. Uszy. Kolczyki i inne ozdoby uszu. Rozkazy, prośby. Może pojawić się pojazd, słoń lub koń związany z czakrą korzenia, ale tutaj jest oczyszczony – biały, mówiący o oczyszczeniu i przemianie popędów. Psychiczność odczuwa się tutaj w sposób rzeczywisty, materialny. Wszelkie problemy z głosem, chrypa;
• czakra trzeciego oka (Adźńa) związana jest z żywiołem światła i ciemności. Barwa złota i indygo. Nawiązuje do jasnowidzenia. Księżyc. Rozgwieżdżone niebo. Tarcza zegara. Silne światło. Gwiazdy. Czaszka. Oczy. Gra świateł, barw. Widzenie aury;
• czakra korony (Sahasrara) reprezentuje najwyższe duchowe możliwości rozwoju człowieka. Łączy się ze stanem mistycznej jedności. Czerwono-lilowa barwa. Obrazy bóstw, ich zaślubiny. Pobyt w Kosmosie, obraz kuli ziemskiej... Sny z poziomu tej czakry często wiążą się ze stanami patologicznymi (przynajmniej dziś za takie uznawanymi) czy efektem odurzenia środkami halucynogennymi.

Sny oglądane z pozycji czakr pozwalają nie tylko postawić cenne diagnozy odnośnie ich stanu, ale także podejścia śniącej osoby do wartości, które reprezentują. Jedna z moich klientek, rozpoczynając kurs tłumaczenia snów, miała tej samej nocy sen, w którym rzuciła się w fale. Woda kusiła ją a ona postanowiła zanurkować. Głębokość jej nie przeraziła – wiedziała, że potrafi oddychać pod wodą. Jej oczom ukazały się podwodne bogactwa. Wychodząc, czuła się silna, odważna i... urzeczona. Biorąc pod uwagę, że woda ukazuje rejon hara – czakry sakralnej, odpowiedzialnej za nieświadomość, wiele dodawać nie trzeba. Prócz może cennej uwagi, że kobieta ta nie bała się wskoczyć w energetyczny nurt przepływający przez czakrę hara, by przedostać się w głębię własnych pól duchowych. To świadczy zapewne o jej nastawieniu do sfery nieświadomości. Siła fal może mówić o sile płynącej w owej czakrze energii, zaś głębokość na którą śniąca zeszła – o “głębokości” na którą zdecyduje się wejść podczas kursu.

Polecam gorąco tę, niezgłębioną jeszcze, a na pewno wartą zanurzeń, metodę.