Na początku sekwencji atutowych kart Tarota mamy dwie karty: Głupca i Magika. W Tarocie marsylskim postaci widoczne na tych atutach są zwrócone do siebie: Głupiec idzie w stronę Magika, który zdaje się mu bacznie przygladać:

Jak już kiedyś w Tarace pisałem, wędrowiec ukazany na zerowej karcie arkanów wielkich zdaje się mieć pewne atrybuty demoniczne. Proszę spojrzeć na zamieszczoną poniżej rycinę Diabła z XIX wiecznej francuskiej książki pt. Dictionaire infernal autorstwa Collina de Plancy, oraz dla porównania karty Głupiec z renesansowej talii Estensi i Diabeł z talii Jeana Dodala.

Cóż może znaczyć to zaskakujące podobieństwo? Czy Głupiec z kart Tarota rzeczywiście zawsze jest tylko ukrytym diabłem i symbolem czysto negatywnym? Co znaczyć może realna lub pozorna "diaboliczność" Głupca? Pamiętając o tym, że w typowym znaczeniu wróżebnym karta ta jest z reguły poważnym ostrzeżeniem i bezlitosnym podsumowaniem czyjegoś postępowania, to jednak arkana wielkie niosą w sobie również treści i znaczenia, które nie są widoczne na pierwszy rzut oka. Głupiec idzie w stronę Magika, który na jego widok pokazuje gest mano cornuta, używany między innymi do odpędzenia uroku. Pamiętać trzeba, że Magik może być nie tylko szamanem i magiem, ale również szalbierzem i oszustem - wtedy trzy kubki widoczne na jego stole, to rzeczywiście nie ukryte puchary ceremonialnej magii, lecz narzędzia oszukańczej gry służące do oskubania naiwnych i przy tym chciwych. Czy w danym przypadku mamy do czynienia z oszustem czy z prawdziwą magią, to trudno nieraz ocenić, gdyż jak to kiedyś napisał Artur Waite: "Magia to taka dziedzina ludzkiego ducha, w której 90% stanowi szalbierstwo, cała reszta to pięknie oszlifowany kamień". A zatem możliwa jest zarówno sytuacja, w której wyruszający na duchowe poszukiwania głupiec natrafia na oszusta, który jego ewentualne wątpliwości kwituje przekleństwami, a nawet sugestiami, że jest pod wpływem demonów - gest mano cornuta! (pisał już w Tarace o takich reakcjach "nauczycieli duchowych" Marek Samiec w tekście Wyzwolenie jako rozebranie się), ale czasami natrafia się na kogoś, czyje działania są rzeczywiście magiczne. Magik tarotowy ma sprawiać na pierwszy rzut oka wrażenie jarmarcznego kuglarza (i przed oszustami oraz złodziejami ta karta w złym położeniu ostrzega), ale w jego postaci i w całej kompozycji karty dostrzec można ukryte znaczenie tego atutu - szaman i mag. Pisałem już, że w talii Jean Noblet Magik stoi na dwóch brzegach strumienia (w niektórych taliach "marsylskich" zamiast strumienia jest pęknięcie gruntu), co symbolizuje przekraczanie granicy między naszą rzeczywistością a światem duchów.

Magik wznosząc swą lewą rękę z różdżką (symbol falliczny i ognisty) do góry sięga po moc z niebios. Prawą rekę, w której trzyma pierścień symbolizujacy pierwiastek żeński i wodny kieruje do dołu. Różdżka i lewa ręka Magika łączy się z Wieżą (atut podobnie jak Odrodzenie związany z ogniem, łączony też z planetą Mars), jego prawa ręka, w której trzyma pierścień łączy się z Wisielcem (atut żywiołu wody według atrybucji Złotego Brzasku). Układ rąk Magika jest podobny do układu rąk anioła z karty Umiarkowanie: pisałem już kiedyś, że te dwie postaci powodują manifestację i przepływ energii. Anioł z XIV atutu Tarota stara się wyrównać niebezpieczne energie między czterema groźnymi kartami: z jednej strony powieszonym za nogę zdrajcą oraz Śmiercią - Kostuchą koszącą ludzi, a z drugiej strony Diabłem i Wieżą. Magik tarotowy jako szaman podobnie mierzy się z tymi groźnymi siłami.

Jak pamiętamy I atu Tarota łączy się numerycznie z Kołem Fortuny tj. 1 i 10. W zakonie Złotego Brzasku przypisano pierwszemu arkanum atrybucję planetarną Merkurego, natomiast Koło Fortuny przypisano Jowiszowi. Magik stara się wpłynąć świadomym aktem woli na bieg zdarzeń - igra z losem. Planeta Merkury nie dość, że krąży wokół Słońca po dosyć szczególnej orbicie zmieniającej się podobno chaotycznie w ciągu milionow lat, to jeszcze pozostaje w potencjalnie niebezpiecznej relacji z Jowiszem - istnieje w teorii niewielkie ryzyko zaistnienia rezonansu orbitalnego między nimi, co miałoby katastrofalne skutki: Merkury mógłby wtedy zostać wyrzucony z Układu Słonecznego albo zderzyć się ze Słońcem lub Wenus. Magik z talii Jean Payen stoi pomiędzy dwoma jeziorami ognia, oznaczającymi niebezpieczne zbliżenie dwóch rzeczywistości.

Wróćmy do Głupca. (Patrz: lewy rysunek powyżej.) Kiedy przypatrzymy się uważnie wędrowcowi z zerowego atu Tarota, to dostrzeżemy, że górna część jego stroju zawiera w sobie odwzorowanie gwiazdozbioru Oriona. Ten piękny układ gwiazd zimowego nieba słynny jest zwłaszcza z powodu swej centralnej części znanej jako pas Oriona. Związku Głupca z Orionem świadomy był też Artur Waite: proszę się uważnie przyjrzeć strojowi tej postaci w jego talii: www.albideuter.de/html/waite_0.html

W mitologii greckiej Orion był myśliwym, który chełpił się, że może zabić każde zwierzę. Zginął od ukąszenia wielkiego skorpiona nasłanego przez boginę łowów i nagłej śmierci Artemidę. (W systemie Złotego Brzasku znakowi Skorpiona odpowiada arkanum XIII - Śmierć). Pisałem już kiedyś, że Głupiec może być postacią ze świata duchów, a Mag spoglądający w stronę Głupca stoi, o czym już była mowa, na granicy pomiędzy dwoma rzeczywistościami. Orionowi towarzyszył jego pies Syriusz, który razem z nim został przeniesiony na nocne niebo. Pas Oriona zawiera jasne gwiazdy, które widziane z Ziemi ustawione są niemal dokładnie w jednej linii. Linia ta wskazuje na najjaśniejszą gwiazdę nieba - Syriusza, będącego częścią gwiazdozbioru Wielkiego psa. W czasie przesilenia zimowego Syriusz znajduje się w okolicy zmartwychwstającego Słońca, które od tego momentu ponownie zaczyna wznosić się coraz wyżej ponad horyzontem. Przypomnijmy sobie, że w diagramie klucza, jaki przedstawiłem w tekście Kod Tarota - Addendum, Głupiec jest jedną z kart triady do której należą też Koło Fortuny i Odrodzenie. Głupiec jako Orion ze swym psem Syriuszem wskazuje zatem na jedno z ukrytych znaczeń XX atu tarota - zimowe odrodzenie Słońca. Pisałem też, że Koło Fortuny X jest numerycznie związane ze Słońcem XIX, 19 - 1+9=10, co jest obrazem rocznego cyklu aktywności słonecznej, w którym przechodzimy od zimowych mroków do pełni rozwoju w czasie lata. Kiedy spojrzymy ponownie na tarotowego Głupca, to zobaczymy, że jego pas, w przeciwieństwie do pasa gwiazdozbioru Oriona skierowany jest nie w lewo, tylko w prawo i wskazuje na stół Magika. Mag łącząc różdżkę z pierścieniem odtwarza akt seksualny - pas Głupca wskazuje na odrodzenie przez naturalne procesy rozrodcze.

Przyjrzyjmy się bliżej pasowi gwiazdozbioru Oriona. Według Wikipedii był on atrybutem Welesa - podziemnego słowiańskiego boga magii, uważanego też za władcę zaświatów. Bóg ten był też związany z wołchwami, czyli słowiańskimi szamanami i wróżbitami. Zamieszczę cytat z artykułu w Wikipedii poświeconego Welesowi:

Weles występuje tradycyjnie jako antagonista Peruna, czego ślady zachowały się po chrystianizacji w folklorze jako opowieści o rywalizacji Boga z diabłem (stąd także podstawy do utożsamiania Żmija z Welesem), a nawet Św Mikołaja z Bogiem, czy Św Eliaszem. Motyw ten pokrywa się z ogólnoindoeuropejskim schematem rywalizacji dwóch najwyższych i przeciwstawnych sobie bóstw. Wskazuje się tu zwłaszcza na podobieństwo do hinduskiego schematu Mitra-Waruna, zwłaszcza że pod względem etymologicznym i funkcyjnym Weles wykazuje podobieństwo do Waruny.

Magik tarotowy sięga po moc boga Słońca i piorunów - przypomnijmy sobie zwiazki pierwszego arkanum Tarota z Wieżą i Słońcem.

Gwiazdy pasa Oriona określane były przez dawnych Słowian mianem Wołosożary. Zamieszczę jeszcze jeden cytat (pogrubienie moje):

Gwiazdozbiór ten związany jest z wyobrażeniami fallicznymi i axis mundi. Stanowi też symboliczne wyobrażenie broni chtonicznego boga, przeciwstawnej piorunom Gromowładcy. W polskich wyobrażeniach ludowych jest to kij, którym diabeł chciał uderzyć Boga.

Wojciech Jóźwiak pisze, że Magik zabiera się do stwarzania świata, wyglada na to, że mający diaboliczne cechy Głupiec ma zamiar towarzyszyć mu w tym dziele...

Na koniec poruszę temat problemu miejsca Głupca w schemacie kabalistycznego drzewa życia - karta ta zajmuje najwyższą ścieżkę i jest symbolem najwyższego poziomu świadomości, jaki może osiągnąć człowiek. Jak zdążyliśmy się przekonać tarotowy Głupiec ma nieco cech diabolicznych, więc o co tu chodzi? Otóż ci, którzy podążają magiczną ścieżką rozwoju muszą się liczyć z tym, że będą posądzani przez postronnych o bycie głupcami, a nawet sługami ciemnych mocy.

Głupiec może mieć twarz Sokratesa: scio me nihil scire - wiem, że nic nie wiem.

Terravision