Śniąca (kobieta 32 l – mieszkająca za granicą – stąd brak polskich liter)) poinformowała, że zaczyna kilka nowych rzeczy (w tym relację z mężczyzną) . Można to brać za nowy etap życia – w tym kontekście sen ma istotny wydźwięk.

Śniąca wyjeżdża z miasta (znany jej cywilizowany obszar) dość szybko w „naturę”. Środek lokomocji jest dość nietypowy (poza miastem) – bo miejski – na dodatek jedzie „sztywno” – „po torach”, a śniącej jest w nim duszno i ciasno (!)
Prowadzi wesoły, kierowca który śpiewa (z wywiadu wynika, że może to być postać ojca, który także zajmuje się muzyką uprawianą publicznie dla innych – to także wskazuje na przewodzącą, męska część kobiety – animus). Śniąca dookreśla: „jest przyjazny lubie go ufam mu” oraz: „lubi mnie”, ponadto w wolnych skojarzeniach dodaje: mistrz, wspólnik, rzetelnosc, stalosc, pewnosc, lekkosc wesolosc. - można powiedzieć, że jest to dość idealny obraz mężczyzny., który z odpowiedzialnością potrafi prowadzić ciężką maszynerią -- mężczyzna zaczyna i kończy sen, jest więc pewnym zwieńczeniem – to wążna postać dla śniącej, jej męski i co rzadko się zdarza pogodny aspekt. Jeśli miałby dotyczyć tak wewnętrznej jak i „zewnętrznej osoby” - to warto się zastanowić, czy nie jest za bardzo zawężony do wąskich torów jazdy tramwaju.

Bardzo istotny w śnie jest aspekt gór i góry, z jej podziemiami , z „pięknie położonym” wymarłym, kamiennym i bezludnym miastem. Tam, wraz z innymi ludźmi dowozi ją „kierowca”. (Co dla śniącej jest "wyludnione" i "wymarłe"?)

Archetyp góry wskazuje często na osiąganie celów, ale i na zajmowanie się duchowością – to akurat jest tutaj ważne, bo śniąca medytowała przed snem i położyła się spać z poczuciem spokoju! Święta (i centralna) Góra jest Osią Świata (Axis Mundi). Niezwykle szeroko jest rozpowszechniona na całym świecie idea "kosmicznej góry" łączącej ziemię z niebem (na dobrą sprawę, każda świątynia w tym piramidy, jest odwzorowaniem świętej, kosmicznej góry). W Indiach jest to słynna Góra (Su)Meru - wspólna dla kilku religii, W Grecji Olimp, w Izraelu góra Tabor, co znaczy pępek (= centrum) świata (hebr. tabbur - pępek, por.: grec. omphallos), dla wczesnych chrześcijan Golgota była "centrum świata", a w naszym, najbliższym słowiańskim regionie, najbardziej czczoną górą był Łysiec albo Łysa Góra (późniejsza, postpogańska, równie ważna nazwa, niechybnie nawiązująca do axis mundi - święty Krzyż) i Ślęża. Kiedy naszym przodkom było do tych gór zbyt daleko, sypali kopce.

Śniąca wchodzi do jednego z budynków sama i tam spotyka staruszkę sprzedającą lody (skojarzenia śniącej: Przyjazna raczej tajemnicza, nic nie mowi czuję respekt ale i zaufanie, odczuwam radosc i spokoj juz sie tak nie boje miasta jak jem loda, zaczynam sie uspokajac. Lody: to przyjmnosc, te lody teraz bardzo seksualne mi sie wydaja, niewinnosc bo lody sa biale biala kula na rozku, trojkatnym zoltym waflu, zapomnialam to napisac, smak zycie zakazany owoc) . Staruszka z lodami wraz ze skojarzeniami jest ważna – bo wydaje się być symbolem Jaźni (całkowitości) łączącej starość z młodością : lody, erotyka, niewinność, smak dzieciństwa. Jest kimś, kto otwiera i wskazuje drogę oraz daje pożywienie na tę drogę. Zaraz po tym, jak po zjedzeniu rajskiego jabłka (owoc wiedzy - świadomości) lub innego bajkowego owocu inicjacyjnego zaczyna się samotna podróż bohaterki w podziemia ...

Sen mówi o tym, że na drodze rozwoju duchowego śniącej konieczne jest wejście w podziemia (Hades) i błądzenie oraz niebezpieczeństwa. Jednak jest to bardzo typowa droga i ma dobre znaki (oraz wykwalifikowanych przewodników: kierowca, staruszka. W podziemiach czeka nauka/spotkanie ze zmysłowością i wodą (emocje, płynność, elastyczność). Mieszkańcy podziemi (ale i grożąca utopieniem woda) po części mają rację mówiąc: umrzesz jak wyjdziesz na powierzchnię (choć i pod ziemią można się utopić po pewnym czasie). Umrze "starsza" wersja ciebie.
Sen mówi też: jeśli śniąca pozostanie „w mieście” (w jakiejś własnej, zastanej, dotychczasowej rzeczywistości psychicznej) - bez przeprowadzenia zmian związanych z zagłębianiem się "pod ziemię" - to jej życie zmysłowe i psychiczne umrze (wyschnie – bo tylko pod ziemią jest dość dużo wody).
Optymistyczny jest motyw policjantki – czyli wewnętrznych reguł i ograniczeń: jeśli były zbyt duże dotychczas, to obecnie śniąca już wie, że to jest nadmiernie rozdęty balon.
Bardzo obiecujące i optymistyczne jest także samo zakończenie snu: dzieci to od-rodzenie, kreatywność, dostęp do własnej świeżości i energii. W kontekście faktu, że śniąca zamierza pracować z dziećmi – wygląda na to, że nieświadomość niedwuznacznie (w pełni) akceptuje ten pomysł !

Generalnie sen jest pięknym przykładem inicjacyjnej podróży w formie baśni: ze wstępem, rozwnięciem dramatu/akcji i pozytywnym zakończeniem. W tej inicjacjyjnej podróży w podziemia, pewne aspekty zmarły (i utopiły się) ale inne w to miejsce się odrodziły. To tak jakby sen mówił: wyruszasz do góry, poza obszar cywilizacji i znanych ci norm miasta, aby odkryć własną świeżość i dziecięcą energię (+ niewinność, wyjątkowość). Jednak, paradoksalnie, droga do góry wiedzie przez podziemia, zanurzenie się w zmysłowość, emocje, umieranie. Tą drogę – jak każdy – musisz odbyć sama, a postawa i odczucia związane z jedzeniem lodów będą sposobem na przebycie tej drogi. Wyjeżdżasz jako jedna z gęstego tłumu pasażerów, ale wracasz jako opiekunka (przewodniczka!) gromady dzieci – tych co będą dorastać ...

Patrząc na ten sen widać wyraźnie, że wszystkie baśnie i mity są naszymi wspólnymi snami i na odwrót!