Mapa wzięta ze strony ЕВРОПЕЙСЛАЯ РОССIЯ. Листъ 9ой. (Rosja Europejska, arkusz 9), rok 1910, czyli szczytowe lata „rosyjskiego złotego wieku” tuż przed I Światówką.

Na prawym skraju widoczna jest Warszawa. Na lewym skraju Łódź. W środku, gdzie krzyżują się czerwono zaznaczone koleje, jest Łowicz. Niżej Skierniewice, dalej w stronę Warszawy wzdłuż kolei - Żyrardów, dalej Jaktorów, Grodzisk i Brwinów. Milanówka jako miasta wtedy nie było, chociaż puszcza pana Michała Lasockiego już została rozparcelowana. Grodzisk nie miał powiatu, powiat był w Błoniu – co poznać po podkreśleniu nazwy tego miasta niebieskimi kropkami. W ogóle powiatów było mniej, były tylko w Warszawie, Sochaczewie, Łowiczu, Błoniu, Grójcu, Rawie, Brzezinach i Łodzi. Siedzibami guberni, odpowiedników dzisiejszych województw, były Warszawa i Piotrków.

Widoczny prostokąt obejmuje miejsca, do których poczuwam się jako moich rodzinnych. W Łowiczu urodziłem się i mieszkałem pierwsze 17 lat. W Łodzi mieszkałem 4 lata. W Warszawie, z przerwami, prawie 20. W Milanówku mieszkam też 20, niedługo będzie okrągła rocznica. Mapka sięga na południu do Białobrzeg nad Pilicą, skąd pochodzi i gdzie częściowo dotąd mieszka rodzina mojej żony.

Jak widać, jestem zasiedziałym Mazowszaninem Południowym, obywatelem (jak Jan Chryzostom Pasek) przedrozbiorowego Województwa Rawskiego. Nie wiem tylko, bo nie znalazłem dostatecznie dokładnych map, czy ta puszcza, gdzie teraz jest Milanówek, była jeszcze w Rawskim, czy już w Mazowiecko-warszawskim województwie.

Mapa ta wyjaśnia wiele spraw dziejących się do dziś i będę do niej wracać. C.d.n.