Wątek Międzymorza i geopolitycznych linii na mapie zacząłem porzucać i przestawałem o nim myśleć, widząc, jak bardziej ode mnie kompetentni biorą się za to lub jak temat ten w (nieczyste) szpony i dzioby chwytają doraźne jastrzębie polityczne. Kysz. Ale zanim całkiem zejdę z tego tematu, chcę pokreślić to, co w tytule. Jeszcze I Rzeczpospolita nie umarła całkiem. Bo pozostawiła po sobie narody, a także państwa, sukcesyjne. Cztery z nich są oczywiste: Polska, Ukraina, Białoruś, Litwa. Gdyby wymieniać w kolejności liczby ludzi lub powierzchni, to Ukraina będzie pierwsza, chociaż w kolejce wg PKB – Polska. Pozostałe państwa lub narody sukcesyjne są mniej oczywiste, a niektóre z nich odkrywałem długo.

Piąta: Łotwa, ponieważ kiedyś całe jej terytorium wchodziło w skład Rzplitej, chociaż podzielone na Kurlandię i Inflanty (Liwlandię), te zaś na wcześnie odpadłe Szwedzkie i pozostałe do I rozbioru Polskie; w końcu wszystko zabrała Rosja. Można dyskutować, na ile polski lub Rzplitej wpływ wraz z częściową i chwilową przynależnością do organizmów ze stolicami w Krakowie, Wilnie i w Warszawie zaważył na uformowaniu się Estonii i Mołdawii; chyba jednak był niewielki i należy obie tamte formacje puścić wolno, nie mając do nich geopolitycznych pretensji.

Kiedyś odkryłem i innych do tego samego zachęcam, szósty naród względem Rzplitej sukcesyjny, chociaż uporczywie jako taki pomijany, a to dlatego, że wcześnie od niej odpadły. Kto taki? Prusy! A właściwiej Naród Niemiecki w Państwie Polskim, ładny skrót się nasuwa NNPP oraz pisanie tamtego terminu z wielkich liter niby Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego. Naród, inaczej niż szlachecko-chłopska reszta wspólnoty, mieszczański, przeważnie protestancki i należący do bałtycko-skandynawsko-brytyjsko-holenderskiej subcywilizacji Europy. W tekście sprzed 4 lat pt. „Preußen! Polska jako nowe Prusy?” pisałem: „przypomnijmy sobie sławnych Prusaków, nie tych berlińskich, tylko tych naszych: Kopernik, Fahrenheit, Heweliusz, Kant, Schopenhauer, Kinski.” Gdyby inaczej ułożyły się koniunktury, spokojnie byłby trzecim lub czwartym członem Rzplitej: obok „Polski polskiej”, Litwy-Białorusi i Rusi-Ukrainy. Sprawa Prus jako zagubionego członka wspólnoty skupionej wokół Polski ze szczególną siłą i aktualnością wraca, ba, wróciła w II połowie XX wieku odkąd Polska, ta posadowiona według Sazanowa i przez jego ucznia Stalina, w znacznym procencie przeniosła się na terytoria zlikwidowanego państwa pruskiego. Pisałem o tym we wspomnianym tekście, powtarzać nie muszę.

Siódmym sukcesorem I Rzeczypospolitej jest naród żydowski. Rzeczpospolita była główną siedzibą Aszkenazyjczyków mówiących w jidysz. W końcu XIX wieku, a na początku ostatniego w tamtym wieku obrotu cyklu Saturna i Plutona, wynaleźli oni dla siebie nową ojczyznę i nowy język, i kolejnymi wysiłkami doprowadzili do jej wybicia się na niepodległość w 1948 r. Oczywiście mam na myśli Izrael i syjonizm, który go zbudował. Ale dziś Żydzi są narodem dwuskładnikowym. Pierwszą połową są Izraelczycy, drugą: Żydzi amerykańscy lub żydowscy Amerykanie, którzy stanowią znaczną i ważną część... jak tę formację nazwać?... „klasy kulturotwórczej i decydenckiej” Stanów Zjednoczonych. Żydowscy Amerykanie są zatem (prócz innych) sukcesorami Rzeczypospolitej, nawet jeśli sami błędnie uważają, że przodków mają Żydów „rosyjskich” lub „austriackich”. Byłby to ósmy już sukcesor.

Na przełomie XIX i XX wiele starań bystrych i energicznych ludzi poszło w rozerwanie dziedzictwa I Rzplitej. Tamto państwo od dawna nie istniało, ale tym razem chodziło o rozerwanie – na osobne narody – jego prowadzącej poza-państwowy świadomościowy byt spuścizny. U nas głównym grającym ową rolę był Roman Dmowski. Polska Dmowskiego nie sprawdziła się. II Rzplita istniała krótko i upadła, PRL trzymała się jako moskiewski bantustan; Rzeczpospolita nr III trafiła na geopolityczne wakacje, podczas których udało się jej dołączyć do Projektu Europa, a dziś nacjonaliści przebierają nogami, jak ją z niego wyprowadzić.

Nie chcę spekulować, czy idea Narodów Sukcesyjnych Rzeczypospolitej, Ośmiu Narodów, 8NSR, komukolwiek lub na cokolwiek będzie jeszcze przydatna. Ale czuję-widzę brak, nieobecność i wynikający z tego żal, że dotąd nikt odpowiednio kompetentny i mający odpowiednio dużą sprawczość (agency) nie zainicjował ruchu, sposobu i organizacyjnych ram, które pozwoliłyby rozproszonym i rozdartym kiedyś, a nawet w swoim czasie niedostatecznie spojonym Ośmiu Narodom, w osobach ich aktywnych i zainteresowanych członków, na nowo wejść w rezonans.