Serial: Auto-promo Taraki Zero
Piotr Rzeczny sarmacki

Kategoria: Słowiańskie starożytności

W ukraińskiej pieśni kosmogonicznej (czyli o początku-powstaniu świata) pt. Horyły Wohni zebrani ponad pra-wodami i pośród pra-ogni „Święci”, a w istocie słowiańscy pra-bogowie, wysyłają w dół na dno pra-morza jednego spośród siebie, aby wyłowił złoty piasek i uczynił z niego ziemię. Tym nurkującym wskazańcem jest Święty Piotr. Tyle powiada archaiczna pieśń przechowana na Polesiu. Drugą część tego mitu znalazłem w „Słowniku mitologii ludów indoeuropejskich” Andrzeja Kempińskiego. Oto Osetyjczycy z Kaukazu mają bóstwo imieniem Donbettyr, który jest bogiem świata podwodnego, ojcem licznych córek, panien wodnych, i dzierży łańcuch, którym zatapia tych, którzy kąpią się w nieodpowiedniej porze. A imię jego znaczy... „Piotr Rzeczny”. Bo był to Św. Piotr Apostoł, zapożyczony od chrześcijan i utożsamiony z wodnym bóstwem w typie Neptuna. Prof. Kempiński powołuje się na artykuł rosyjskiego (a właściwie osetyjskiego) autora Abajewa[**] pt. Kak apostoł Pietr stał Neptunom.

Po osetyjsku don – woda, rzeka. Osetyjczycy i ich język z grupy irańskiej pochodzą od starożytnych Sarmatów-Alanów i na Kaukazie osiedlili się we wczesnym średniowieczu. Mimo przyjęcia chrześcijaństwa w obrządku prawosławnym, zachowali rozbudowaną mitologię podobnego typu, co skandynawska i staroindyjska. Ich wierzenia – być może – mogą rzucić światło na religijne wyobrażenia dawnych Słowian z którymi kiedyś sąsiadowali lub nawet tworzyli mieszane społeczności (- Antowie, Serbowie i Chorwaci najprawdopodobniej byli Sarmatami) nad rzekami Don, Dniepr, Dniestr, Dunaj, mających nazwy nie przypadkiem podobne do osetyjskiego don – rzeka.