Bez wyjątku tragikomiczni kandydaci na prezydenta odbyli debatę, a pod koniec debaty okazało się, że wyborów nie będzie, ponieważ kiedy oni debatowali, ktoś im te wybory odwołał. Nikt jednak nie wie, czy nie obowiązuje przypadkiem cisza wyborcza.

Co dalej – zdecyduje neokonserwatywny gej po grzybach, którego katolicka partia uczyniła najwyższym sędzią. Tymczasem na rządowej stronie wciąż działa licznik odliczający godziny do wyborów

Cała ta sytuacja nie jest niczym innym niż ilustracją całkowitego rozpadu sensu. Czym jednak jest ów całkowity rozpad sensu?

Jest dowodem na to, że minęliśmy szczyt pandemii. Nie wiem na ile w sensie biologicznym, ale raczej na pewno w mentalnym. Pandemia, której sama definicja według WHO jest w pewnym sensie psychotyczna, jest oczywiście pewnym zjawiskiem medycznym, prócz tego jednak także rodzajem zbiorowej psychozy. Dobrze ilustruje to sytuacja z ostatnimi badaniami Streecka. Zasugerował, że w Niemczech faktycznie zarażonych może być 1,8 miliona ludzi, co oznaczałoby, że śmiertelność wirusa jest na poziomie 0,37%. Ale już krytycy mu odpowiadają, że licząc jego metodą może być i 5 milionów zarażonych, co oznaczałoby przecież śmiertelność na poziomie 0,15%. Jak jest naprawdę nikt nie wie i nikt się nie dowie. Rozpad sensu postępuje szybko i sytuacja wyborcza w Polsce jest tego przykładem.

Co się stało? Osiągnęliśmy szczyt. Dalej jest już tylko zasypywanie powstałej na naszych oczach czarnej dziury w symbolicznej strukturze. Odpowiedzi na pytanie „kiedy szczyt pandemii” nie należy zatem szukać w arkuszach obliczeniowych epidemiologów. Odpowiedz leży przed naszymi oczami: stan obłędu zakończy się, kiedy tkanka znaczeniowa przestanie się pruć i zacznie odbudowywać. To mniej więcej ten moment. Coś tam jeszcze może się spruć i rozsypać, generalnie jednak czuje się już tendencję do zasypywania szczeliny, w której czaiłby się nonsens, gdyby ja tak rozszerzać i pogłębiać bez końca.

Mamy odbudowę. Ludzie jeszcze boją się wrócić do swojej normalności, ale nawoływania do tego się nasilają. Symbolika starego porządku umarła bezpowrotnie wraz z tą martwą, pod każdym względem bezprzedmiotową debatą. Jasne jest, że wynik wyborów nie ma większego znaczenia niż wybory gospodarza klasy. Wiadomo jednak, że pojawiło się coś, co znaczenie ma. To ludzkie pragnienie odbudowy życia, które symbolizuje choćby słynna kolejka pod IKEA pierwszego dnia po otwarciu. Ludzie przyszli do IKEA ponieważ czują, że można już coś odbudować. Wracamy.