by Google
English
Astro-analizy
Donacja
23 maja 2025
Alina Michalik
Serial:
Totem Lisa
Moje zwierzę Mocy
◀ Dziś bez tytułu ◀ ► Czerwona krowa ►
Zwierzęta Mocy
Chciałabym opowiedzieć Wam o zwierzęciu, które na mojej życiowej ścieżce stało się z czasem szczególnie ważne i zapewne można by je określić jako moje osobiste zwierzę mocy.
Temat tzw. zwierząt mocy (totemów) towarzyszy mi od najmłodszych lat, kiedy to najpierw zdobywałam wiedzę u swoich rodziców, bezpośrednich uczniów Sun Bear’a, rdzennego nauczyciela z ludu Ojibwa /Chippewa. Potem stopniowo poszerzałam ją spotykając na drodze innych ważnych mentorów, specjalizujących się w tej dziedzinie.
Moment odnalezienia swojego zwierzęcia mocy nie jest ściśle określony w czasie, ani w przestrzeni. Wyłonić się ono może zarówno z wizyjnego snu, podczas praktyk szamańskich, czy poprzez szczególne osobiste doświadczenia ze zwierzęciem.
Mój LIS najwyraźniej wybrał mnie sam. Pojawiał się coraz częściej na moim szlaku, w każdej z możliwych odsłon, aż poczułam, że chcę iść jego tropem. I tak już wędrujemy ze sobą od wielu lat.
Dla rdzennych ludów Ameryki Północnej lis posiada podobny status, jak Kojot. Jest „trickster’em”, którego odpowiednikiem w staropolszczyźnie był „przechera”. Tradycyjne legendy przedstawiają lisa, jako psotnego przewodnika i uczynnego cwaniaka.
Duch lisa jest bystry i błyskotliwy, u Seneków symbolizuje dodatkowo niezwykłą zdolność sztuki skutecznego kamuflażu.
Ludy indiańskie najczęściej umiejscawiają lisa w południowej części Kręgu Życia, co oznacza, że związany jest ze sferą emocjonalną i tworzeniem więzi.
Oprócz duchowych przymiotów nadanych temu zwierzęciu przez ludzką kulturę, przede wszystkim posiada ono typowe dla swojego gatunku zachowania i zwyczaje. Mam tu na myśli praktyczny i bardzo fizyczny aspekt lisiej natury.
Jak na przedstawiciela psowatych, lis porusza się wyjątkowo miękko i elastycznie, czasem bardziej przypominając kota. Choć najczęściej bywa wszystkożerny, potrafi też skutecznie polować, świetnie się skradając i wykonując spektakularne skoki. Chętnie podąża za większymi od siebie drapieżnikami, by niepostrzeżenie wykraść smaczne kąski z pańskiego stołu i zjeść je potem w bezpiecznej kryjówce.
Lisy najczęściej tworzą monogamiczne pary, a w okresie wychowu młodych życie lisiej grupy rodzinnej koncentruje się wokół wykopanej w ziemi nory, czasem na zasadzie sąsiedzkiej współpracy z borsukami („my zostawiamy żarcie, wy robicie porządek!”).
Komunikacja u lisów odbywa się na wielu różnych poziomach. W obrębie własnego gatunku stosują bogaty języka ciała i całą paletę sygnałów werbalnych.
Nam ludziom najłatwiej jednak jest obserwować komunikaty, które lisy pozostawiają w postaci znakowania moczem i odchodami. Najchętniej oznakowują wyraźne punktu w okolicy, np. krzak, pień drzewa, kamień, kopczyk. Raz na rozległym polu znalazłam lisią kupę na czubku leżącego tam buraka cukrowego! W ten sposób lisy wyznaczają granice swojego terytorium, ale również informują cały dziki świat w okolicy „Byłem tu, widziałem, znam temat!”.
Moje obserwacje w dzikiej przyrodzie pokazują, że lisy są najlepiej zorientowanymi w okolicy istotami! Zawsze pierwsze wiedzą, co nowego pojawiło się w przestrzeni, gdzie leży ciekawe truchło, kto obcy kręci w pobliżu. Lisy są jak leśni dziennikarze. Zawsze na czasie! Tymczasem one same dla otoczenia najczęściej pozostają nieuchwytne!
Kiedy wędrując po lesie chcę trafić na fascynujące dla przyrodnika zjawisko - podążam lisim tropem. I choć nie jest to łatwy przewodnik, zawsze warto!
Lis potrafi pojawiać się i znikać niepostrzeżenie. Kiedyś nasze rancho odwiedzało kilka lisów, widywaliśmy je regularnie w tym samym czasie. Tak nam się przynajmniej wydawało, bo po kilku dniach okazało się, że jest tylko jeden, ale w jakiś tylko sobie znany sposób potrafi pojawiać się w kilku miejscach równocześnie. Takie właśnie są lisy!
Na uwagę zasługuje również niezwykła umiejętność adaptacyjna lisów. W dobie antropocenu, czy nam się to podoba, czy nie, doskonale przystosowały się do życia w pobliżu siedzib ludzkich i w miastach.
Kim zatem dla mnie stał się LIS?
W dzieciństwie byłam dość nieśmiała, a z domu wyniosłam kulturalne oczekiwanie na swoją kolej. Niestety, z wiekiem zauważyłam, że można się czasem nie doczekać. Lisy uczą mnie sprytu i elastycznego reagowania na okoliczności, orientowania się w bieżącej sytuacji i otoczeniu, samej nie od razu zwracając na siebie uwagę.
Pokazały mi, jak wyznaczać granice swojego świętego terytorium.
Moja Lisica, bo to z nią identyfikuję się najmocniej, wie jak korzystać ze swoich talentów, by pozyskać akceptację otoczenia, potrafi zmieniać postać stosownie do sytuacji. Nie, żeby był w tym jakiś fałsz, lis niczego nie udaje – po prostu umie z wyczuciem reagować na to, co się dzieje.
To bezcenna umiejętność, którą możemy zaczerpnąć z natury lisa.
Lisica dba o swoje więzi i najbliższych. Obecna, zawsze tam, gdzie trzeba. Niechciana, znika bezszelestnie - jak głosi jedna z inuickich legend.
W życiu zawodowym, totem lisa uczy mnie, by prowadzić innych przez doświadczanie świata dookoła, nie odbierając im jednocześnie okazji na pouczający upadek w pokrzywy! Chichoczący lis przypomina także, jak wspaniałym narzędziem komunikacji i przekazywania wiedzy potrafi być poczucie humoru!
I jeszcze jedno! Z każdej sytuacji uszczknij sobie chociaż jelenią nogę, będziesz miała co zanieść rodzinie do ogryzania! :-D
Ho.
◀ Dziś bez tytułu ◀ ► Czerwona krowa ►
Komentarze
1. Tokala • wayra • 2025-05-27
Istnieje wiele kultur, które łączą się z duchami zwierząt i najbardziej znane są Indiańskie Zwierzęta Mocy, choć również w tradycji celtyckiej, greckiej jako symbole, w kulturze Aborygenów ale też w Chinach, Syberii i innych zakątkach świata. Duchy zwierząt jako przewodnik i źródło mądrości. Do czego zmierzam, ano do tego, że XXI wiek nie sprzyja raczej bliskiemu kontaktowi z prawdziwą naturą i zwierzętami a raczej z internetem, mediami społecznościowymi i obecnie sztuczną inteligencją. Jaki Totem wybrała by ta sztuczna inteligencja gdyby była żywym człowiekiem , czy Lisa Przechery symbolu przebiegłości i zdolności adaptacji ? "Tokala" pochodzi z języka Dakotów, konkretnie z ludu Sioux, co znaczy Lis.
Aby komentować Zaloguj się lub Zarejestruj w Tarace.